Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σταθερή στο ταξικό της καθήκον, προχωρά στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ξεπουλώντας την Εθνική Τράπεζα, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, τα ΕΛΠΕ, τη ΔΕΠΑ, τη ΔΕΗ κ.ο.κ. Ετσι, από τις 22 έως τις 24 Οκτώβρη, θα πραγματοποιηθεί η δημόσια εγγραφή για την πώληση του 15,7% των μετοχών της ΔΕΗ, φτάνοντας έτσι, με το τρίτο πακέτο μετοχοποίησης, το Δημόσιο να κατέχει το 51% των μετοχών της ΔΕΗ, έναντι του 49% που θα κατέχουν οι ιδιώτες.

Με την ψήφιση του Νόμου 2773/99, ο οποίος είναι προσαρμοσμένος στην 96/92 Οδηγία της ΕΕ, σπάει το κρατικό μονοπώλιο της ΔΕΗ, ανοίγοντας το δρόμο για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Οι αλλαγές αυτές στον ενεργειακό τομέα δεν αφορούν μόνο στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, αλλά αγκαλιάζουν όλους τους τομείς, όπως οι εργασιακές σχέσεις, τα μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Κύριο στόχο, δε, έχουν την εξυπηρέτηση του κέρδους των καπιταλιστών, είτε ως νέων παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας, είτε ως «θεσμικών επενδυτών» από τη χρηματιστηριακή αγορά.

Με τις προηγούμενες μετοχοποιήσεις, οι ...θεσμικοί αποκόμισαν αρκετά κέρδη, είτε με το μέρισμα, είτε με την άνοδο της μετοχής από τα 13 στα 18 ευρώ, αφού η χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ, με την πρώτη μετοχοποίηση, αξιολογήθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα και η κερδοφορία έφτασε στα ύψη τα τελευταία τρία χρόνια. Η κερδοφορία αυτή στηρίχτηκε κυρίως στη μείωση των εργαζομένων κατά 9%, στην αύξηση των τιμολογίων, στην περικοπή επενδύσεων.

Από την άλλη, οι ιδιώτες υποψήφιοι ηλεκτροπαραγωγοί, αν και έχουν άδειες από το 2001, μέχρι τώρα δεν έχουν προχωρήσει στην κατασκευή μονάδων, διότι απαιτούν ευνοϊκότερους όρους δανειοδότησης, αλλά και διάθεσης της παραγωγής τους. Γι' αυτό, λοιπόν, τον περασμένο Ιούλη, ψηφίστηκε ο Ν. 3175/2003, βάσει του οποίου οι ιδιώτες αποκτούν το δικαίωμα να κατασκευάσουν μονάδες παραγωγής, συνολικής ισχύος 1.200 μεγαβάτ (MW), έχοντας εξασφαλίσει εκ των προτέρων τη χρηματοδότηση, αλλά και τη διάθεση της παραγωγής τους, που θα αγοράζεται από το Δημόσιο και, βεβαίως, την κερδοφορία τους.

Πρόσφατα, κατατέθηκε νομοσχέδιο στη Βουλή για το μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό. Νομοσχέδιο, που κινείται στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και προβλέπει:

• Την επιλογή του φυσικού αερίου, ως καυσίμου για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε βάρος του εγχώριου λιγνίτη.
• Σταδιακή προσαρμογή στον ενιαίο κοινοτικό σχεδιασμό για την Ενέργεια.
• Την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, λόγω του μονοπωλιακού ανταγωνισμού.

Ψηφίστηκε από την ΕΕ η δεύτερη Οδηγία με αριθμό 54/2003 και το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση θα καταθέσει νομοσχέδιο στη Βουλή. Οι συνέπειες για τον ελληνικό λαό θα είναι δυσβάσταχτες και σε βάθος χρόνου.

Τα τιμολόγια θα πάρουν τα ύψη. Αυτό τουλάχιστον δείχνει η διεθνής εμπειρία. Στην έκδοση της ΔΕΗ, με τίτλο «Οι στρατηγικοί στόχοι της ΔΕΗ», αναφέρεται: «...λόγω ταχύτερης μεταβολής του μέσου όρου της κατανάλωσης στην Ελλάδα με το μέσο όρο των χωρών της ΕΕ, σε συνδυασμό με τα χαμηλά (οικιακά βιομηχανικά) τιμολόγια, δημιουργεί προοπτικές για αύξηση των τιμολογίων». Ο υπουργός Ανάπτυξης Α. Τσοχατζόπουλος ανέφερε ότι η μεγάλη ζήτηση στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα μπορεί να συγκρατηθεί μόνο με αύξηση τιμολογίων.

Οι προσφερόμενες υπηρεσίες θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, αφού τα περισσότερα πρακτορεία στη χώρα θα κλείσουν, οι νυκτερινές βάρδιες θα είναι μόνο για τα αναγκαία, οι βλάβες θα αποκαθίστανται από τους εργολάβους, οι οποίοι θα χρυσοπληρώνονται. Τα πρόσφατα μπλακ άουτ, που έπληξαν τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Βρετανία, τη Δανία, τη Σουηδία και τελευταία την Ιταλία, θα έρθουν και σε μας. Και τότε, πάντα θα υπάρχει κάποια δικαιολογία, όπως η ...βροχή, η ζέστη, η υγρασία, αλλά ποτέ η πραγματική αιτία. Ποτέ δε θα αναφέρεται ότι το δίκτυο της ΔΕΗ δε συντηρείται, διότι πρέπει να συσσωρεύσει κέρδη για τους ιδιώτες. Διότι δε θα υπάρχουν επαρκείς μονάδες παραγωγής, δε θα υπάρχει το απαραίτητο προσωπικό.

Ηδη, το προσωπικό μειώνεται, η εντατικοποίηση της εργασίας αυξάνεται, τα ατυχήματα, θανατηφόρα ή μη, πολλαπλασιάζονται, με την ευθύνη πάντα να βαρύνει τον εργαζόμενο. Οι εργασιακές σχέσεις ανατρέπονται, το 8ωρο καταργείται, τα ασφαλιστικά δικαιώματα και οι κατακτήσεις αναιρούνται, τα δημοκρατικά δικαιώματα καταπατούνται.

Δεν είναι μόνον η κυβέρνηση, που προωθεί την ιδιωτικοποίηση του ενεργειακού τομέα. Η ΝΔ, με πληθώρα Ερωτήσεων και με την καταψήφιση στη Βουλή του νομοσχεδίου για τα ενεργειακά θέματα, βοήθησε στην υλοποίηση των στόχων της κυβέρνησης, μια και η τακτική εστιαζόταν στην καθυστέρηση των αποφάσεων της ΕΕ, αφού η ίδια είναι θιασώτης της πλήρους απελευθέρωσης και του λιγότερου κράτους.

Ο ΣΥΝ, αφού συμφωνεί με τις Οδηγίες της ΕΕ για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και του ελεύθερου ανταγωνισμού, προσπάθησε να αντιπολιτευτεί, καταψηφίζοντας ορισμένα από τα νομοσχέδια στη Βουλή, γιατί - άκουσον, άκουσον - δεν προωθείται ο «υγιής» ανταγωνισμός. Αραγε, σε ποια καπιταλιστική χώρα έχει εφαρμοστεί «υγιής» ανταγωνισμός;

Για την υλοποίηση των κυβερνητικών επιλογών, «συμπαραστάθηκαν» με όλες τους τις δυνάμεις οι πλειοψηφίες της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ και των Πρωτοβάθμιων Σωματείων.

Η ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΑΔ (ΣΥΝ), μαζί με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τον εργοδότη ΔΕΗ ΑΕ, συμφώνησαν για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας για το Ν. 2773/99. Για τη διάλυση του ασφαλιστικού φορέα των εργαζομένων στη ΔΕΗ, για τη μετατροπή της Επιχείρησης σε ΑΕ, για τη μείωση του προσωπικού, για το α`, το β` και το γ` πακέτο μετοχοποίησης της ΔΕΗ, για την ψήφιση του Ν. 3175/2003, που προβλέπει το φυσικό αέριο ως καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε βάρος του εγχώριου λιγνίτη, για τις συλλογικές συμβάσεις, για την καθήλωση μισθών, για τη μερική απασχόληση, για τις μαγνητικές κάρτες, για μισθολόγιο σύνδεσης της αμοιβής με την παραγωγικότητα κλπ.

Αυτή είναι η κατάντια της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος. Παρά την όξυνση των προβλημάτων από τις επιλογές της κυβέρνησης σε οικονομικά, ασφαλιστικά και εργασιακά ζητήματα, οι συνέπειες της απελευθέρωσης και του ανταγωνισμού δεν έχουν γίνει ακόμα αισθητές στους εργαζόμενους της ΔΕΗ, αφού ακόμα δεν έχουν βρει την απόλυτη εφαρμογή τους. Βέβαια, έχουν αποκτήσει μεγάλη πείρα και μπορούν να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να ταχθούν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Να παλέψουν για μια ΔΕΗ, που να ανήκει 100% στο Δημόσιο, όχι το σημερινό, αλλά σ' αυτό όπου ο λαός θα ασκεί την εξουσία, με αποκλειστικότητα στην παραγωγή - μεταφορά - διανομή της ηλεκτρικής ενέργειας, μέσα σε ένα δημόσιο φορέα ενέργειας, που θα είναι λαϊκή περιουσία, θα εξυπηρετεί, δηλαδή, τις λαϊκές ανάγκες. Να αξιοποιούνται οι εγχώριες πηγές ενέργειας με την κατασκευή της δεύτερης λιγνιτικής μονάδας στη Φλώρινα, την εκμετάλλευση των λιγνιτικών κοιτασμάτων Ελασσόνας και Δράμας, τη λιθανθρακική μονάδα στο Αλιβέρι και τη λήψη μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος. Να εξασφαλιστεί φτηνό ρεύμα για την εργατική οικογένεια, τη μικρή - μεσαία αγροτιά, τις μικρές επιχειρήσεις, βιοτέχνες.

Να διασφαλίζει την ασφάλεια στην εργασία, να καταργηθούν οι εργολάβοι και η ενοικίαση των εργαζομένων, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που διαλύουν το 8ωρο και την Κοινωνική Ασφάλιση. Να διασφαλίζεται μόνιμη και σταθερή δουλιά, 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο, αύξηση μισθών και συντάξεων και δημόσια Υγεία, Πρόνοια και Παιδεία για όλους. Πίσω από αυτό το πλαίσιο, δεν υπάρχει προοπτική. Αυτό το πλαίσιο διεκδικήσεων απαιτεί σύγκρουση με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ, που έχουν βάλει πλάτη να περάσουν την πολιτική των αναδιαρθρώσεων και της ΕΕ.