Αξίζει να αναφερθούμε και στο γεγονός ότι εκτός από το ZUGZWANG, (ΤΣΟΥΓΚΤΣΒΑΝΓΚ = αναγκαστική κίνηση), άλλα στοιχεία πολύ σημαντικά για τα φινάλε είναι, το τρίγωνο, η κίνηση αναμονής, οι «αντίθετες θέσεις» - οποζισιόν - οι θέσεις της απόλυτης ή σχετικής αποτελεσματικότητας και άλλα. Οι πρώτες μελέτες των φινάλε που έγιναν, ανάγονται στο 17ο αιώνα, από τους Πονζιάνι, Ντελ Ρίο, Φιλιντόρ κ.ά.

Στο 18ο αιώνα υπήρξαν πολλοί θεωρητικοί που καθιέρωσαν τις βάσεις των κυριότερων και συχνότερων φινάλε, που παρουσιάζονται σε μια παρτίδα, όπως ήταν οι Κλινγκ, Χάρβιτς, Μπέργκερ, ενώ αργότερα δούλεψαν πολύ και βελτίωσαν τα φινάλε οι Φάιν, Ούβε, Σερόν, Ραμπίνοβιτς, Γκριγκόριεβ, Αβερμπαχ, Σμίσλοβ κ.ά.

Στο διάγραμμα αυτού του κειμένου, θα δούμε ένα φινάλε Πύργου έναντι τριών πιονιών του αντιπάλου, όπου ο λευκός καταφέρνει να πάρει τη νίκη για τους εξής 2 λόγους. α) Τα πιόνια του μαύρου δεν πρέπει να έχουν ξεπεράσει την 5η οριζόντια και β) ο λευκός βασιλιάς πρέπει να είναι κοντά στα πιόνια. Στη θέση αυτή ο λευκός παίζει με τέτοιον τρόπο, ώστε να επαναφέρει την ίδια θέση, αλλά να έχει σειρά να παίξει ο μαύρος.

1. Ρε2 Ρθ5 2. Ρζ2 Ρθ4 3. Πη7 ζ4 4. Πθ7+Ρη5 5. Ρη1! Ο λευκός βασιλιάς κατευθύνεται προς το «θ2» για να σταματήσει τα πιόνια 5... Ρζ5 6. Ρθ2 Ρε4 7. Πη7 Ρζ3 8. Πη8! Ρε2 9. ΠΧη4 ζ3 10. Πε4-Ρζ1 11. Ρη3! (όχι 11. ΡΧθ3;) 11... ζ2 12. Πζ4 και 1-0.