Οι συγκαιρινοί συμπατριώτες του δεν αγάπησαν τον ίδιο και το έργο του, γιατί ήταν μια ιδιοφυΐα προπορευόμενη της εποχής του. Μετά το θάνατό του και μέχρι σήμερα θεωρείται όχι μόνον «ο πιο Ισπανός από όλους τους Ισπανούς της εποχής του», ο μεγαλύτερος συγγραφέας της Ισπανίας, αλλά και από τους «κολοσσούς» της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Αναφερόμαστε στον Μιγκέλ ντε Θερβάντες, ο οποίος έπεσε θύμα του μέγιστου, πασίγνωστου στην οικουμένη δημιουργήματός του, του «Δον Κιχώτη». Κι, όμως, ο ποιητής, δραματουργός και πεζογράφος Θερβάντες έγραψε κι άλλα σπουδαία έργα, που, δυστυχώς, παραμένουν, σχεδόν, άγνωστα στο διεθνές αλλά και στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό.

Αυτό το γεγονός ώθησε τις εκδόσεις «Printa» να κυκλοφορήσουν τα άγνωστα έργα του Θερβάντες. Σε εκδήλωση που οργανώθηκε με τη συνεργασία του Ινστιτούτου «Θερβάντες» και της Εκπαιδευτικής Εταιρείας Ελλήνων Ισπανιστών», παρουσιάστηκε ο πρώτος τόμος του έργου του Θερβάντες «Υποδειγματικές νουβέλες», (περιλαμβάνονται έξι πεζογραφήματα), σε μετάφραση Σοφίας Κορνάρου και πρόλογο του Γιώργου Γεωργούση (ποιητή - συγγραφέα, μέλους της Εταιρείας), ο οποίος στην εκδήλωση μίλησε για τον περιπετειώδη και πολυσχιδή βίο του Θερβάντες. Του «γνήσιου τέκνου» του «Χρυσού Αιώνα» της Ισπανίας (16ος). «Χρυσός» και στα γράμματα και στα άρματα, καθώς η Ισπανία είχε ιμπεριαλιστικές κατακτήσεις σε πολλές περιοχές του κόσμου.

Ο Θερβάντες γεννήθηκε το 1547 στην Αλκαλά ντε Ενάρες, εκεί που ιδρύθηκε το σπουδαιότερο ισπανικό πανεπιστήμιο. Ηταν παιδί μιας φτωχιάς πολυμελούς οικογένειας ενός πρακτικού γιατρού, γόνου ξεπεσμένων ευγενών. Λόγω φτώχειας ο Θερβάντες δεν μπόρεσε να σπουδάσει και αναγκάστηκε να πλανηθεί κάνοντας διάφορες δουλιές και να μετέχει σε πολεμικές επιχειρήσεις στις ελληνικές θάλασσες. Στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου έχασε το αριστερό του χέρι, «προς δόξα του δεξιού» όπως ο ίδιος έλεγε.

«Ο κουλός της Ναυπάκτου», όπως τον αποκαλούσε ο εχθρός και ομότεχνός του, Λόπε ντε Βέγκα, επιστρέφοντας στην πατρίδα του - μετά από πολλές άλλες περιπέτειες (συνελήφθη από πειρατές και φυλακίστηκε πέντε χρόνια στο Αλγέρι) - τριγυρνά την Ισπανία κάνοντας διάφορες βιοποριστικές δουλιές, φυλακίζεται, αφορίζεται, αλλά και γράφει, τη «Γαλάτεια», 25 θεατρικά έργα κ.ά. Οταν, στα 1605, εγκαθίσταται στη Μαδρίτη, το δεξί του χέρι δοξάζεται με ποίηση, θεατρικά, το «Ταξίδι στον Παρνασσό», τον «Δον Κιχώτη», το μυθιστόρημα «Περσίλες και Σιγισμούδα» και οι «Υποδειγματικές νουβέλες» (δώδεκα πεζογραφήματα).