Λ.χ. ο Βάρναλης διώχτηκε και εξορίστηκε για το «Φως που καίει» και τα άλλα έργα του. Πλήθος έργων μεγάλων δημιουργών σ' αυτό τον τόπο συκοφαντήθηκαν, «θάφτηκαν», ρίχτηκαν στην πυρά ή πολτοποιήθηκαν από τους μηχανισμούς της εξουσίας. Χρειάστηκε μεγάλος και μακρόχρονος αγώνας του λαϊκού κινήματος και των προοδευτικών δημιουργών για να καταργηθεί η μάστιγα της λογοκρισίας. Μιας λογοκρισίας, που «έπνιγε» μόνον εκείνα τα δημιουργήματα που ήταν «φως» για τις λαϊκές μάζες.

Τι είναι, τελικά, τέχνη; Τι σημαίνει, τελικά, «ελευθερία της έκφρασης»; Σε ποιους, σε πόσους, προς ποια κατεύθυνση παρέχεται η δυνατότητα, επομένως και η ελευθερία, να δημιουργήσουν; Στο όνομα της «ελευθερίας της έκφρασης», θα πληρώνει ο λαός και θα αποδέχονται οι αρμόδιοι οτιδήποτε αναγορεύει κάποιος, άνευ όρων και ορίων, ως «έργο τέχνης»; «Ελευθερία» είναι, λ.χ. όπως την εμφάνισε η χτεσινή «Αυγή», η βράβευση από τα αγγλικά εμπορευματικά κυκλώματα του έργου του τραβεστί Γκρέισον Πέρι για ένα έργο του, που αναπαριστούσε βιασμούς μικρών παιδιών και το σόου που έδωσε στην γκαλερί ντυμένος με φουστάνια, σόου που ως «παγκόσμιο καλλιτεχνικό γεγονός» προβλήθηκε διεθνώς από τα ΜΜΕ;