Το ίδιο επιχείρημα του δήθεν κοινωνικού διαλόγου με τις κυβερνητικές και νόθες ηγεσίες του αγροτικού συνεταιριστικού και συνδικαλιστικού κινήματος είχε επικαλεστεί πριν δυο χρόνια η κυβέρνηση για την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού συστήματος των αγροτών, το οποίο, απ' ό,τι φαίνεται, θα χρησιμοποιηθεί σαν «πιλότος» για το ασφαλιστικό σύστημα των εργατοϋπαλλήλων και των αυτοαπασχολούμενων.

Ακριβώς γι' αυτό το λόγο επιβάλλεται να εξεταστεί το περιεχόμενο του ασφαλιστικού συστήματος των αγροτών, το οποίο η κυβέρνηση το προβάλλει σαν επιτυχία και δείγμα της κοινωνικής της, τάχα, ευαισθησίας.

Η «εισπραχτικότητα» του νέου ασφαλιστικού συστήματος των αγροτών, σε σχέση με το προηγούμενο, επιβεβαιώνεται από:

• Τη δραστική αύξηση των εισφορών των αγροτών για σύνταξη, με αποτέλεσμα το 1998 οι 760.000 ασφαλισμένοι αγρότες έπρεπε να πληρώσουν με το νέο σύστημα συνολικές εισφορές 77,5 δισ. δραχμές, ενώ με το προηγούμενο σύστημα 52,7 δισ. δραχμές. Η αύξηση αυτή είναι πολύ μεγαλύτερη επειδή στο νέο σύστημα, λόγω των αυξημένων εισφορών, στην κατώτερη κλάση εντάχθηκε το 72,8%, ενώ στο παλαιό είχε ενταχθεί μόνο το 40,2% των αγροτών.
• Τη θεσμοθέτηση εισφοράς για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με αποτέλεσμα το 1998 οι ασφαλισμένοι αγρότες έπρεπε να πληρώσουν 16,6 δισ. δραχμές και άλλα τόσα οι συνταξιούχοι αγρότες, ενώ με το προηγούμενο σύστημα οι αγρότες δεν πλήρωναν ειδική εισφορά για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
• Τη σταδιακή κατάργηση, σε 25 χρόνια με έναρξη το 2003, της προνομιακής σύνταξης που το 1998 επιβάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό με 431,6 δισ. δραχμές και την αντικατάστασή της με ανταποδοτική σύνταξη.
• Την προϋπόθεση των 47 χρόνων ασφάλισης για την καταβολή της ανώτερης σύνταξης σε κάθε κλάση.

Οι υψηλές εισφορές είχαν αποτέλεσμα η πλειοψηφία των αγροτών να ενταχθεί στην κατώτερη κλάση του νέου συστήματος, με συνέπεια οι συντάξεις του νέου συστήματος όταν ολοκληρωθεί να είναι μειωμένες κατά 25% περίπου σε σχέση με τις συντάξεις του προηγούμενου μεικτού συστήματος, δηλαδή της προνοιακής και της πρόσθετης.

• Την έλλειψη κατώτερης θεσμοθετημένης σύνταξης για 15 χρόνια ασφάλισης και ηλικία 65 χρόνων, με αποτέλεσμα η αγροτική σύνταξη για 15 χρόνια ασφάλισης να είναι τρεις φορές μικρότερη από την κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ, δηλαδή επίδομα ελεημοσύνης. Ακόμα και οι αναπηρικές συντάξεις που ορίζεται ότι δεν μπορεί να είναι μικρότερες από τη σύνταξη της κατώτερης κλάσης, η οποία αντιστοιχεί σε 15 ή 20 χρόνια ασφάλισης, ανάλογα με την αναπηρία, είναι πολύ μικρότερες από τη σημερινή προνοιακή σύνταξη των 43.000 δρχ./μήνα.
• Την έλλειψη θεσμοθετημένης 35ετίας και ηλικίας 60 χρόνων για την καταβολή της ανώτερης σύνταξης, με αποτέλεσμα η καταβολή της ανώτερης σύνταξης να προϋποθέτει ηλικία 65 χρόνων και ασφαλιστικές εισφορές 47 χρόνων, δηλαδή από 18 έως 65 χρόνων.
• Τον καθαρό ανταποδοτικό τρόπο υπολογισμών της σύνταξης, με αποτέλεσμα η σύνταξη της ανώτερης κλάσης να είναι τριπλάσια της κατώτερης κλάσης. Ετσι ο κρατικός προϋπολογισμός επιβαρύνεται με τριπλάσιο ποσό για τους συνταξιούχους της ανώτερης κλάσης, που κατά τεκμήριο είναι μεγαλοαγρότες, σε σχέση με τους συνταξιούχους της κατώτερης κλάσης που είναι μικρομεσαίοι αγρότες.

Αυτό το τερατούργημα, που η κυβέρνηση το προβάλλει σαν πρότυπο και σύγχρονο ασφαλιστικό σύστημα, ήταν προϊόν του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου. Γι' αυτό οι εργατοϋπάλληλοι και οι αυτοαπασχολούμενοι και με την ψήφο τους στις εκλογές επιβάλλεται να «μαυρίσουν» τις δυνάμεις του κοινωνικού διαλόγου. Να ενισχύσουν το Λαϊκό Μέτωπο που θα αντισταθεί στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και θα ανοίξει το δρόμο σε μια εντελώς διαφορετική κοινωνική πολιτική, της οποίας βασικό κριτήριο θα είναι η κάλυψη των σύγχρονων ασφαλιστικών αναγκών του λαού.