«Εφυγε» χτες τα ξημερώματα, μετά από πολύμηνη μάχη, σε ηλικία 76 χρόνων, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Κώστας Μπάκας, που έπασχε από λευχαιμία. Η κηδεία του θα γίνει, αύριο, από το Α΄ Νεκροταφείο. Ο Κώστας Μπάκας γεννήθηκε το 1927 στην Καλαμάτα. Σπούδασε στη δραματική σχολή του «Θεάτρου Τέχνης» του Κάρολου Κουν, από όπου αποφοίτησε το 1950. Ως μαθητής εμφανίστηκε σε βοηθητικούς ρόλους στο «Θέατρο Τέχνης» και έπαιξε τον Λέπιδο στο έργο του Σαίξπηρ «Αντώνιος και Κλεοπάτρα», με το θίασο της Κατερίνας. Ακολούθησαν διάφοροι μικροί ρόλοι. Την περίοδο 1954-1960 ήταν βασικό στέλεχος στο ιστορικό «Υπόγειο». Ακολούθησαν συνεργασίες με πολλούς θιάσους, μεταξύ των οποίων Ν. Χατζίσκου, Κατερίνας, «Πορεία» Αλέξη Δαμιανού, «Κυκλικό Θέατρο» Λεωνίδα Τριβιζά, Αλέκου Αλεξανδράκη, Ελλης Λαμπέτη, ενώ από το 1967 μέχρι το 1971 επιστρέφει και πάλι στο «Θέατρο Τέχνης» στα έργα «Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε», «Εξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα», «Ορνιθες», «Οιδίπους Τύραννος», «Η φαλακρή τραγουδίστρια» κ.ά. Επαιξε στις ταινίες «Η έβδομη μέρα της δημιουργίας» (1966), «Κορίτσια στον ήλιο» (1968), «Επί εσχάτη προδοσία» κ.ά. Τιμήθηκε ως ηθοποιός με βραβείο ερμηνείας δεύτερου ρόλου για τις ταινίες «Η έβδομη μέρα της δημιουργίας» και «Κορίτσια στον ήλιο» του Βασίλη Γεωργιάδη.

Είχε εγκαταλείψει την ιδιότητα του ηθοποιού και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη σκηνοθεσία, αναπτύσσοντας μεγάλη και σημαντική δραστηριότητα. Η πρώτη του σκηνοθετική δουλιά ήταν το 1965 στο έργο «Το μήλο κάτω από τη μηλιά» των Τσιφόρου - Βασιλειάδη με το θίασο της Κατερίνας. Από τότε εργάστηκε ως σκηνοθέτης με το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ, με όλα σχεδόν τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα και με πολλούς αθηναϊκούς θιάσους. Σκηνοθέτησε περίπου διακόσια έργα πολλών κλασικών και σύγχρονων συγγραφέων.

Δίδαξε υποκριτική και αυτοσχεδιασμό για πολλά χρόνια σε πολλές δραματικές σχολές (Θεάτρου Τέχνης, Εθνικού Θεάτρου κ.ά.). Διατέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας. Σύζυγος του ήταν η ηθοποιός Αννα Βενέτη.

Τη θλίψη του για το θάνατο του Κώστα Μπάκα εξέφρασε ο υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος, χαρακτηρίζοντάς τον «ένα μεγάλο σκηνοθέτη του ελληνικού θεάτρου που έγραψε ιστορία με τις σκηνοθεσίες του και αναγνωρίστηκε ως κλασικός στο είδος του».