«Εκατόν τριάντα ευρώ το μονόκλινο, εκατόν δέκα το δίκλινο, ενενήντα η τρίτη θέση». Απάντηση αποστομωτική, αν αναλογιστεί κανείς πως είναι η τηλεφωνική απόκριση σε δύο νέους ανθρώπους που θέλουν να γίνουν γονείς, από ένα... δημόσιο νοσοκομείο. Τίποτα δεν είναι πλέον αυτονόητο στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, για το οποίο τόσο επαίρεται το ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό καθώς η κυβερνητική πολιτική δεν αφήνει περιθώρια... παρεξήγησης: ο προσανατολισμός είναι η σταδιακή εγκατάλειψη και υποβάθμιση των κρατικών υπηρεσιών Υγείας, ώστε η στροφή στον ιδιωτικό τομέα να φανεί ως αναπόφευκτη «λύση ανάγκης».

Την ίδια στιγμή, οι συζητήσεις για την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα δίνουν και παίρνουν, ενώ πολλαπλασιάζονται εκείνα τα ζευγάρια που, στην επιθυμία της τεκνοποίησης,... «προσγειώνονται»: «Δε βγαίνουμε οικονομικά». Η τεράστια οικονομική δυσκολία δεν αφορά μόνο το δυσθεώρητο κόστος της ανατροφής ενός παιδιού, αλλά ακόμα και το υπέρογκο ποσό που απαιτείται για να έρθει στον κόσμο.

Στο κρατικό μαιευτήριο «Ελενα Βενιζέλου», οι... τιμές στα νοσήλια έχουν ως εξής: η μία διανυκτέρευση σε μονόκλινο δωμάτιο στοιχίζει 130 ευρώ, σε δίκλινο 110, και σε δωμάτιο τρίτης θέσης (με τέσσερα ή οκτώ κρεβάτια) 90. Πρέπει να σημειωθεί ότι κατά μέσο όρο, η μητέρα πρέπει να παραμείνει στο νοσοκομείο τουλάχιστον για τέσσερα βράδια, αν φυσικά δε σημειωθούν επιπλοκές. Οσον αφορά τις απαραίτητες εξετάσεις που χρειάζεται να κάνει, ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η αμνιοπαρακέντιση (που εντοπίζει χρωμοσωμικές ανωμαλίες του εμβρύου) κοστίζει 18, η αυχενική διαφάνεια (απαραίτητη για την εξακρίβωση της αρτιμέλειας του εμβρύου και την ανίχνευση του συνδρόμου down) 23,5 και ο προγεννητικός έλεγχος (για τη διαπίστωση τυχόν προβλημάτων υγείας της μητέρας) 150 ευρώ (!). Τα υπερηχογραφήματα κυμαίνονται από 8,5 μέχρι 23,5 ευρώ.

Στο «Αλεξάνδρα», το ημερήσιο νοσήλιο σε τετράκλινο αντιστοιχεί σε 88 ευρώ, σε τρίκλινο σε 102 και σε δίκλινο σε 117, ενώ ακόμα και μια τυπική εξέταση στο γιατρό κοστολογείται με 3 ευρώ. Ολα αυτά, για να μη ξεχνιόμαστε, σ' εκείνα τα κατ' όνομα μόνο «δημόσια» νοσοκομεία που η κυβέρνηση επιμένει να συμπεριλαμβάνει σε ό,τι ονομάζει «κράτος πρόνοιας».

Η μόνη εγγύηση που προσφέρουν στους εργαζόμενους τα διάφορα «ασφαλιστικά ταμεία», είναι η ενίσχυση της... ανασφάλειάς τους, που ενισχύει η ακρίβεια και η εργασιακή αβεβαιότητα. Η κατεδάφιση της κρατικής ασφάλισης, που επιβάλλει η κυβερνητική πολιτική, είναι σαφέστατη: ενώ οι εργαζόμενοι καταβάλλουν σημαντικό ποσοστό από τους ήδη πενιχρούς μισθούς τους, δεν απολαμβάνουν σε καμία περίπτωση τις κρατικές υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας που απαιτούν οι ανάγκες τους.

Το ΤΕΒΕ, παρέχει επίδομα τοκετού (που καταβάλλεται μετά τη γέννα) ύψους 616,29 ευρώ. Το ζευγάρι πρέπει να πληρώσει το 25% του κόστους για κάθε αναγκαία εξέταση και φάρμακο. Για τη νοσηλεία, το Ταμείο δίνει 70 ευρώ για κάθε νύχτα, μόνο όμως αν η λεχώνα χρειαστεί να παραμείνει στο νοσοκομείο για περισσότερες από τέσσερις νύχτες, ενώ για την καισαρική δεν προβλέπεται κανένα βοήθημα.

Από το ΙΚΑ, ένα ζευγάρι εισπράττει, σε περίπτωση φυσιολογικού τοκετού, μόνο το βοήθημα τοκετού που είναι 698,7 ευρώ. Προϋπόθεση για να το λάβει η ασφαλισμένη, είναι να έχει συμπληρώσει 50 ένσημα, διαφορετικά δεν παίρνει τίποτα! Επιπλέον, το επίδομα μητρότητας δεν είναι κάτι διαφορετικό από την άδεια μετ' αποδοχών που παίρνει η εργαζόμενη για 56 πριν και 63 μετά τον τοκετό (εδώ η προϋπόθεση είναι τα 500 ένσημα). Σε περίπτωση καισαρικής, παρέχονται επιπλέον 100.000 δρχ., ενώ καλύπτονται και 12.000 δρχ. από τα καθημερινά νοσήλια.

Το επίδομα «κυοφορίας και λοχίας» που παρέχει ο ΟΓΑ στην αγρότισσα είναι μόλις 146,74 ευρώ. Η παραμονή σε δημόσιο νοσοκομείο καλύπτεται εξ ολοκλήρου, ενώ οι δαπάνες σε ιδιωτικό μαιευτήριο καλύπτονται κατά 60 ευρώ. Στα φάρμακα και στις περισσότερες εξετάσεις υπάρχει συμμετοχή του ασθενούς κατά το 10% ή 25% (πάντα σε συμβεβλημένα εργαστήρια), ενώ δεν προβλέπεται επιπλέον βοήθημα για την καισαρική.

Είναι γεγονός ότι οι ιδιωτικές κλινικές και τα ιδιωτικά μαιευτήρια ξεπηδούν σαν... μανιτάρια, με τα πιο οικονομικά πακέτα τοκετού, να μην πέφτουν κάτω από τα 1.000 ευρώ.

Συγκεκριμένα, ο τιμοκατάλογος του μαιευτικού κέντρου «Μητέρα» έχει ως εξής: Η τετραήμερη παραμονή μιας εγκύου στη θέση ΒΒ κοστίζει 1.150 ευρώ, στη θέση ΒΑ3 1.620, στη θέση ΒΑ2 2.270, στη θέση Α, 3.425 ευρώ, ενώ υπάρχει και το οικονομικό πακέτο, ύψους 972 ευρώ. Η επιπλέον μέρα χρεώνεται αντίστοιχα 56, 143, 165 και 298 ευρώ, ενώ στην περίπτωση καισαρικής τομής, υπάρχει μία ημερήσια επιβάρυνση από 60 - 430 ευρώ. Στις παραπάνω τιμές δεν περιλαμβάνεται η αμοιβή του γιατρού, η φαρμακευτική αγωγή, το υγειονομικό υλικό και οι εργαστηριακές και ιατρικές εξετάσεις που χρειάζονται πριν ή κατά τη διάρκεια της γέννας.

Η κάθε ιατρική επίσκεψη (που είναι στο σύνολο τους, πέντε έως δέκα μέσα στους εννέα μήνες) μπορεί να κοστολογηθεί από 40 μέχρι 70 ευρώ. Οι τιμές των διαφόρων υπερήχων φτάνουν ακόμα και τα 100 ευρώ (π.χ. ο υπέρηχος «β' επιπέδου» για τις ανατομικές ανωμαλίες - π.χ. έλλειψη νεφρών - κοστίζει 75 ευρώ, ενώ η «αυχενική διαφάνεια» μαζί με το «παπ -Α» (πάλι για χρωμοσωμικές ανωμαλίες) ανεβαίνουν στα 110. Τέλος, οι εξετάσεις αίματος παραπέμπουν σε ένα παραπάνω έξοδο περίπου 20 ευρώ το μήνα.

Συνεπώς, με το οικονομικό πακέτο τοκετού (970 ευρώ), την αξία των απαραίτητων φαρμάκων να φτάνει κατά μέσο όρο τα 100 ευρώ, την αμοιβή της μαίας (γύρω στα 150 ευρώ), το σύνολο των εξετάσεων (κατά μέσο όρο τα 900 ευρώ), και την αμοιβή του γιατρού να αγγίζει, με μετριοπαθείς υπολογισμούς, τα 850 ευρώ, οι συνολικές δαπάνες του εννιαμήνου και του τοκετού εκσφενδονίζονται στα 2.970 ευρώ (1.012.027 δρχ.)!

Επιχειρήματα τύπου «ο ασθενής μπορεί να επιλέξει μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου νοσοκομείου» δεν είναι τίποτα άλλο, παρά φτηνά τεχνάσματα για να εξασφαλίσει «πάτημα» η ιδιωτική επενδυτική πρωτοβουλία στη συνείδηση του λαού. Είναι σαφές εξάλλου πως αν οι δημόσιες υπηρεσίες εξασφάλιζαν ποιότητα και κάλυπταν πλήρως τις λαϊκές ανάγκες, καμία οικογένεια δε θα επέλεγε να βάλει το χέρι στην τσέπη. Ωστόσο, το Εθνικό Σύστημα Υγείας παραπέμπει σε ατέλειωτες ουρές αναμονής, «φακελάκια» μεγάλης... ποικιλίας και πλέον, ξεκάθαρη είσοδο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας μέσα στα δημόσια νοσηλευτήρια με τα γνωστά «απογευματινά ιατρεία».

Ακριβώς επειδή οι υπηρεσίες Υγείας αποτελούν κοινωνικό αγαθό και αδιαπραγμάτευτο λαϊκό δικαίωμα, δεν μπορεί παρά να εντάσσονται στην αποκλειστική ευθύνη του κράτους, να μην αποτελούν σε καμία περίπτωση αντικείμενο ιδιωτικών επενδύσεων. Η πρόταση του ΚΚΕ για ενιαίο, δημόσιο σύστημα Υγείας, δωρεάν υπηρεσίες για όλο το λαό, προληπτική ιατρική και ιδιαίτερη παρακολούθηση της εγκύου, είναι η μόνη που θέτει ξεκάθαρο προσανατολισμό στη βάση των λαϊκών αναγκών, για να «μπει φρένο» αποφασιστικά σε εκείνες τις δυνάμεις που κάνουν εμπόριο, ακόμα και «στην πλάτη» ενός αγέννητου εμβρύου...