«Θάβουμε μια ολόκληρη πόλη...». Αυτό δήλωναν συγκλονισμένα τα μέλη των σωστικών συνεργείων από 30 χώρες που έσπευσαν στην πόλη Μπαμ και τα περίχωρά της για να αντικρίσουν, κυριολεκτικά, εικόνες Αποκάλυψης. Η ιστορική περσική πόλη με την Ακρόπολη των 2.000 ετών, γνωστή λόγω της καίριας θέσης της στον αρχαίο δρόμο του Μεταξιού, δεν υπάρχει πια. Το χτύπημα του Εγκέλαδου, την περασμένη Παρασκευή, ισοπέδωσε περισσότερα από το 70% των οικημάτων της, ενώ ακόμη και όσα έμειναν όρθια είναι επικίνδυνα.

Αν σφίγγεται η καρδιά του ανθρώπου μόνο στο άκουσμα ότι μνημεία χιλιάδων ετών ισοπεδώθηκαν, τότε οι λέξεις αποδεικνύονται ανήμπορες να εκφράσουν το μέγεθος της ανθρώπινης τραγωδίας. Οι νεκροί, όπως εκτιμούσαν αξιωματούχοι του ΟΗΕ που συντονίζουν τις προσπάθειες διάσωσης, δεν αποκλείεται να φθάσουν τις 50.000. Τέσσερα 24ωρα μετά το μοιραίο χτύπημα, είχαν ανασυρθεί 28.000 νεκροί, ενώ αγνοούνταν ολόκληρες οικογένειες και πολλές συνοικίες δεν είχαν, ακόμη, προσεγγιστεί από τους διασώστες.

Η ιρανική ηγεσία απηύθυνε, εξαρχής, έκκληση στη διεθνή κοινότητα. Ο Πρόεδρος Χαταμί ευχαρίστησε για «την ανθρωπιά που υπάρχει ακόμη στον κόσμο», τονίζοντας ότι «η καταστροφή είναι τόσο μεγάλη που δε θα μπορούσαμε να την αντιμετωπίσουμε μόνοι μας ό,τι και αν κάναμε». ΟΗΕ και ανθρωπιστικές οργανώσεις εκλιπαρούν, πλέον, για αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας και ιατροφαρμακευτικού υλικού, φοβούμενοι ότι μόλις οι εικόνες της καταστροφής σβήσουν από τις τηλεοπτικές οθόνες, οι δεκάδες χιλιάδες άστεγοι επιζώντες θα αφεθούν στην τύχη τους απειλούμενοι από επιδημίες, κρύο και πείνα.

Ο ανθρώπινος πόνος ήταν πάντα ένας σημαντικός παράγοντας άσκησης και πολιτικής, όμως. Η λεγόμενη «διπλωματία των σεισμών» μοιάζει να τίθεται σε λειτουργία και στην περίπτωση του Ιράν, που αποδέχτηκε τη γενναιόδωρη και άμεση προσφορά βοήθειας των ΗΠΑ. Αν και οι δύο πλευρές ξεκαθάριζαν ότι η ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου δεν αλλάζει τις σχέσεις των δύο χωρών, είναι γεγονός ότι αμερικανικά αεροσκάφη προσγειώθηκαν για πρώτη φορά μετά από 23 χρόνια στο ιρανικό έδαφος. Είναι, επίσης, γεγονός ότι ο Αμερικανός ΥΠΕΞ έδωσε το στίγμα των προθέσεων της Ουάσιγκτον, δηλώνοντας ότι «ορισμένες τελευταίες εξελίξεις είναι θετικές και οι ΗΠΑ είναι ανοιχτές στο διάλογο».

Από την άλλη, είναι γνωστό ότι η κοινωνική κατάσταση είναι εκρηκτική εντός Ιράν. Η ισοπέδωση μιας ολόκληρης περιοχής ασκεί, σαφώς, ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις στην ιρανική ηγεσία, κάτι που, όπως φαίνεται, το γνωρίζει και η ίδια σπεύδοντας να δώσει «παρών» στην πληγείσα περιοχή. Το κατά πόσο μια ανείπωτη ανθρώπινη τραγωδία θα δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα σε αλυσιδωτές διπλωματικές και πολιτικές εξελίξεις μένει να αποδειχτεί πάνω στα ερείπια του Μπαμ.