Βαδίζουμε πάνοπλοι, μικροί μεγάλοι στην πρώτη γραμμή, στα χαρακώματα, στη φωτιά της εκλογικής μάχης. Προχωρούμε ακάθεκτοι, με ζήλο, μ' όπλα μας την πίστη στα ιδανικά και στη φλόγα της Αντίστασης ενάντια στη νέα βαρβαρότητα, τη νεοταξική τούτη τη φορά. Ξέρουμε να νικάμε. Πρωτάρηδες δεν είμαστε. Επιδίωξή μας πρωταρχική είναι να αγκαλιάσουμε όλους όσοι έχουν παραπλανηθεί. Γιατί όταν αυτό το μέγα πλήθος του μόχθου, η μυρμηγκιά των καταφρονεμένων πειστεί, τότε στα χέρια του θα 'χει την τύχη του.

Φτάνει πια ο προλετάριος να ρίχνει στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του εκμεταλλευτή του. Του πολιτικάντη βουλευτή της περιοχής του ο άνεργος, για να μη χάσει το ξεροκόμματο που του δίνουν και την αιώνια υπόσχεση πως θα του βρουν δουλιά (βλέπε 300.000 ευκαιρίες!). Και ο καταχρεωμένος ξωμάχος να ψηφίζει τ' αφεντικό, για να βάλει το παιδί του στην αστυνομία.

Ολον αυτό τον παραπλανημένο λαό έχουμε υποχρέωση να τον φέρουμε εκεί που ανήκει και ας μην το γνωρίζει ο ίδιος, κοντά μας, στο ΚΚΕ. Δύσκολη δουλιά βέβαια, όμως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. «Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλιά πολλή...».