Την παράταση μέχρι 31/12/2006 των κοινοτικών χρηματοδοτικών προγραμμάτων για την οπτικοακουστική παραγωγή «Media Plus» και «Media - Κατάρτιση» ενέκρινε προχτές το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με την ψήφιση των εκθέσεων των ευρωβουλευτών Βάλτερ Βελτρόνι και Τζάνι Βατίμο. Τα δύο προγράμματα είχαν θεσπιστεί για την περίοδο 2001-2005.

Η απόφαση αυτή αποτελεί συνέχεια και συνέπεια των πολιτικών αποφάσεων που πάρθηκαν κατά το εξάμηνο της Ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ στον τομέα του πολιτισμού, όπου παρατάθηκε ο χρονικός ορίζοντας και άλλων χρηματοδοτικών «πολιτιστικών» προγραμμάτων, όπως το «Πολιτισμός 2000». Ο λόγος ήταν ίδιος για όλες τις παρατάσεις συμπεριλαμβανομένης και αυτής: η διεύρυνση της ΕΕ «προς Ανατολάς», γεγονός το οποίο «επιβάλλει» στους «παλιούς» να δώσουν τη δυνατότητα στους «νέους» να «συνηθίσουν» στους νέους θεσμούς.

Πιο συγκεκριμένα, η πρόσφατη παράταση των «Media» είχε σαν στόχο την εξασφάλιση της συνέχειας της κοινοτικής υποστήριξης στον τομέα μέχρι την εφαρμογή μιας νέας γενιάς οπτικοακουστικών μέτρων που προβλέπονται στις επόμενες δημοσιονομικές προοπτικές 2007-2013. Αυτό μένει να αποδειχθεί. Το σίγουρο είναι ότι οι αποφάσεις που πάρθηκαν από το συμβούλιο υπουργών Πολιτισμού της ΕΕ στη Θεσσαλονίκη τον περσινό Μάη σε ό,τι αφορά στις παρατάσεις των υπαρχόντων προγραμμάτων δείχνουν σε πρώτο «πλάνο» ότι η ΕΕ δεν έχει τίποτα συγκεκριμένο να αντιπροτείνει στην κρίση που περνά ο οπτικοακουστικός χώρος πανευρωπαϊκά και ειδικά ο κινηματογράφος. Σε συνδυασμό με τη ρητή κατεύθυνση της ΕΕ για την πλήρη εμπορευματοποίηση της δημιουργίας προκύπτει ότι τα εν λόγω προγράμματα και οι «συνεχιστές» τους θα καταλήξουν - αν δεν είναι ήδη - το άλλοθι της αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ευρωβουλευτές, λαμβάνοντας υπόψη την ένταξη των 10 νέων χωρών ζητούν και αναπροσαρμογή του χρηματοδοτικού πλαισίου: Για το «Media Plus» 455,6 εκατ. ευρώ (από 350 για την περίοδο 2001-2005) και για το «Media - Κατάρτιση» ζητούν 59,4 εκατ. ευρώ (προηγούμενη έγκριση 50 εκατ. ευρώ). Δηλαδή αστείες αναπροσαρμογές, αν σκεφτεί κανείς, όχι μόνο τις πραγματικές ανάγκες στα 15 κράτη - μέλη, αλλά και τις τεράστιες ανάγκες στα 10 νέα μέλη, μεταξύ των οποίων υπάρχουν χώρες όπως η Πολωνία κ.ά. που αποτελούσαν κινηματογραφικούς κολοσσούς και τώρα βλέπουν την κινηματογραφική τους υποδομή να αποσαθρώνεται.