ΤΟ ΑΜΟΝΙ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ | Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ | ΓΥΝΑΙΚΑ

ΓΥΝΑΙΚΑ

ΤΟ ΑΜΟΝΙ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ

«Ασκείται ο πολιτικός στο αμόνι της αρετής», είπε ο Αριστοτέλης.

Ασκείται, ναι ποιος έχει αντίρρηση; Αλλά πού να βρεις αμόνι σήμερα! Για την Αρετή, βέβαια, δε γίνεται λόγος. Αυτή, όπως είναι γνωστό, φυτρώνει μέσα στις υπερβάσεις, δίπλα στις διαπλοκές. «Τσακ» κάνεις, απλώνεις το χέρι σου και την κόβεις. Τη βάζεις στο πέτο σου και προχωράς. Είναι φυτό καλλωπιστικό και δεν κοστίζει τίποτα. Το πολύ ένα τηλέφωνο με το κινητό: Αντρέα δεν παίρνεις τον Μάνο να πάρω και εγώ τη Μαρία να πάμε όλοι μαζί στο πάρτι του Γιώργου; Ετσι κλείνονται οι... δουλιές. Βάζεις και έναν τίτλο - κερασάκι στην κορυφή της τούρτας και το ΠΑΣΟΚ, σε δευτερόλεπτα γίνεται... Ρεάλ Μαδρίτης!

«Ο ευσυνείδητος χαρακτήρας συνηθίζει να κοκκινίζει από ντροπή μπροστά στην κακή του πράξη», λέει ο Ευριπίδης στην «Ιφιγένεια». Αυτά, βέβαια, αφορούσαν στην... Αυλίδα. Η Βουλή τι δουλιά έχει με τις τραγωδίες και την... ντροπή; Εδώ συμβαίνουν μόνο... μεταμοντέρνα πράγματα. Ξεδιάντροπα, δηλαδή. Χορεύει ταγκό ο «σοσιαλισμός» με τη νεοφιλελεύθερη συντήρηση, παρουσία «αριστερών» αερόστατων. Κάτω από τους ήχους βαρύ ζεϊμπέκικου με συχνές πινελιές από «Κάρμινα Μπουράνα». Και από κοντά το παπαδαριό με τον Παπαθεμελή ντυμένο σταυροφόρο με «Αρμάνι» γιλέκο. Φιγουρίνι και αυτός δίπλα στον δήμαρχο με το γυρισμένο μπλέιζερ. Τέτοιο μπλέξιμο!

Πολλοί, ενώ κάνουν τις αισχρότερες πράξεις, βρίσκουν "λογικότατα επιχειρήματα" για να τις σκεπάσουν», λέει ο Δημόκριτος. Αλλά και χωρίς «λογικότατα επιχειρήματα», μόνο με το μαλλί της γριάς, λέω εγώ, μπορείς να σκεπάσεις πράξεις, που και σκεπασμένες μυρίζουν. «Μαζί σου Αντρέα, για μια Ελλάδα νέα»! Αν δεν είσαι περίεργος, δεν τρέχει τίποτα. Κάνεις τους δικούς σου συνειρμούς! «Ολοκληρώνεις» με τις δικές σου φαντασιώσεις. Το πολιτικό ζήτημα είναι να τον «τρελάνουμε τον ήλιο». Και όχι μόνο τον ήλιο. Και το φεγγάρι και τα μπρόκολα. Να μη μείνει τίποτα όρθιο. Καβάλα στο Κιλελέρ να περάσουμε τα γεφύρια των γκάλοπ. Νυν υπέρ πάντων η εξουσία!

«Δεν πρέπει ο άνθρωπος να νιώθει χαρά, όταν έχει πέσει πολύ χαμηλά, μόνο ο χοίρος κυλιέται (και χαίρεται) συνεχώς στη λάσπη», λέει ο Ηράκλειτος μιλώντας για τον ηθικό ξεπεσμό κάποιων ανθρώπων. Παρ' το αβγό και κούρεψ' το, τώρα! Ποιος να αναγνωρίσει τον ηθικό του ξεπεσμό; Η ηθική, όπως λέγεται, είναι λάστιχο. Κρατάς εσύ τη μια άκρη, δίνεις την άλλη στον κολλητό σου Καππαδόκη και πάτε από την Αριστερά στη Δεξιά και μετά πάλι πίσω! Τραμπάλα! Αντε, πες ότι πιτσιλίστηκες λίγο λάσπη. Η ενσωμάτωση - και η καθημερινότητα που επαναλαμβάνεται - σε αφομοιώνει και, πια, μιλάς σαν... χοίρος! Μέχρι που η ιστορία σε ξεχνάει στο βυθό της λάσπης. Και εσύ κυλιέσαι, κυλιέσαι...

Ο απερίσκεπτος τον απερίσκεπτο καλεί κοντά του», λέει ο Αισχύλος. Ο ασυνεπής τον ασυνεπή. Ο κλέφτης τον κλέφτη. Ο επίορκος τον επίορκο, και πάει λέγοντας. Ετσι μαζεύονται τα φιντάνια. Και φτιάχνουν ομάδες και συμμορίες. Και κάνουν επιδρομές και λεηλασίες. Ετσι μαζεύονται οι κακές παρέες και πέφτουν απάνω σε ελπίδες και σε όνειρα. Επάνω σε ευκολόπιστούς! Ακουμπώντας, βέβαια, σε κόλακες, σε αγύρτες και σε παίχτες των χρηματιστηρίων, σε εργολάβους, σε ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια και σε εντεταλμένους επικοινωνιολόγους!

«Η σωτηρία της πολιτείας είναι καθήκον των πολιτών», λέει ο Αριστοτέλης. Καθήκον, λοιπόν, των πολιτών είναι να αποκαταστήσουν την τάξη. Να ονοματίσουν τις πράξεις. Να στιγματίσουν τις πολιτικές ντρίπλες. Δεν είναι χαριτωμένα πολιτικά πηδήματα της μέλισσας. Είναι πολιτικός τσαρλατανισμός. Πολιτική αγυρτεία. Είναι προσβολή των ηθικών αξιών.

«Ασκείται ο πολιτικός στο αμόνι της Αρετής», ασκείται όμως -πρέπει να ασκείται - και ο πολίτης! Γιατί πάνω στο κεφάλι του κασίδα χορεύουν όλοι ετούτοι τους καρσιλαμάδες τους. Ο πολίτης στρώνει τα χαλιά να περάσουν όλα ετούτα τα μετακινούμενα. Ο πολίτης επιβραβεύει πράξεις που θα 'πρεπε να στιγματίζονται.

Ο πολίτης, για να είναι σωστός πολίτης, υποχρεούται, γυρνώντας απ' τη δουλιά σπίτι του, να βρίσκει τον καιρό να απαντάει στα καθήκοντα, που έβαζε για τον άνθρωπο ο Πυθαγόρας: Τι παράβαση έκαμα; Τι έπραξα σήμερα; Ποιο καθήκον μου δεν έκαμα όπως έπρεπε; Μόνον με τέτοιους πολίτες θα έχουμε πολιτεία «τροφό καλών ανθρώπων», σύμφωνα με τον Πλάτωνα.

Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ