Γρηγοριάδης Κώστας

Τελικά, όλα τα έχει ο μπαχτσές. Κάτι η καρναβαλική περίοδος που συνέπεσε με τις εκλογικές αγωνίες των δυο μονομάχων για τη νομή της εξουσίας (και των ευρωπαϊκών πακέτων, για να μην ξεχνιόμαστε), κάτι η απύθμενη συνθηματική ελαφροβαρβαρότητά τους, προς άγραν ψήφων, ήρθε κι έδεσε το γλυκό.

Αυτά που ακούγονται και διαβάζονται απ' τους πολίτες από τις θεραπαινίδες του δικομματισμού θα μπορούσαν, αν καταγράφονταν συστηματικά, να αποτελέσουν ένα πρώτης τάξεως υλικό, εφάμιλλο με τα Απαντα του Τσιφόρου! Θεατρικοί συγγραφείς και σκιτσογράφοι βρίσκονται μες στην καλή χαρά, αντλώντας ιδέες και ατάκες, που δύσκολα θα μπορούσαν να συνθέσουν, όσο κι αν έστυβαν το μυαλό τους.

Οσο για τους εμπνευστές - τροφοδότες τους, συνεχίζουν απτόητοι στις λεωφόρους της γελοιότητας, του εκφυλισμού και της κακομοιριάς. Ολα για την κουτάλα...

Εκεί, όμως, όπου η κωμωδία απογειώνεται κι ο Αριστοφάνης μοιάζει ασήμαντος, είναι ο θίασος των «Συμμετοχικών», που εν είδει σίριαλ καθημερινά στα κανάλια δίνει τα ρέστα του. Μαζί τους και οι γνωστοί κλακαδόροι της εξουσίας, που ως υπερβατικοί χαμαιλέοντες απαγγέλλουν ρολάκους που τους έχουν μάθει. Αλλά ως κακοί ηθοποιοί αδυνατούν να τους απομνημονεύσουν. Ετσι, σε ρόλο υποβολέα, τηλεοπτικοί υπάλληλοι, που συχνά αυτοαποκαλούνται και «δημοσιογράφοι», προσφέρουν χείρα βοηθείας (για να μην πούμε τίποτα άλλο), ξεκατινιαζόμενοι απαξάπαντες.

Κάτι «πολύ ωραίον», που θα 'λεγε κι ο μακαρίτης ο Μποστ, είναι ο χαρακτηρισμός της Εταιρίας τους ως βιότοπος. Πριν αναλύσουμε τον όρο, αναρωτιόμαστε μήπως θα έπρεπε να την παρομοίαζαν με υγροβιότοπο, αφού το υδάτινο στοιχείο είναι κάτι παραπάνω από έντονο από τα απόνερα της πολιτικής τους; Πάντως, η λέξη βιότοπος, που χρησιμοποίησε ο εκατομμυριούχος πρόεδρός τους (με ή χωρίς το πρόθεμα), είναι άκρως επιτυχής.

Εξηγούμαστε. Με απλά λόγια, βιότοπος είναι ο φυσικός χώρος, όπου ζουν και αναπτύσσονται ένα ή περισσότερα είδη. Τόσο στο παλαιό, όσο και στο νέο ΠΑΣΟΚ, συνυπήρχαν (και συνυπάρχουν) σε αρμονική ισορροπία πλήθος ειδών του ζωικού βασιλείου. Το διατροφικό τους πρόβλημα ήταν εξασφαλισμένο από τον κρατικό κορβανά, με αποτέλεσμα ποτέ να μη δημιουργηθούν αναταράξεις. Βέβαια, τα ισχυρότερα είδη - νόμος της φύσης - είχαν πάντα τον πρώτο λόγο. Αλλά όλα τα μέλη του βιοτόπου λίγο έως πολύ έβρισκαν την τροφή τους.

Η ισορροπία σε ένα βιότοπο διαταράσσεται ή και ανατρέπεται, αν εκλείψει κάποιο είδος και κυρίως όταν η τροφή σπανίσει. Ως προς τα είδη υπάρχει υπερεπάρκεια και, μάλιστα, έχουμε και μια πρωτοτυπία. Ενώ η βιοποικιλότητα παγκοσμίως μειώνεται με δραματικούς ρυθμούς, στα καθ' ημάς αυξήθηκε προσφάτως με είδη που συναντούσαμε μόνο σε Μουσεία Φυσικής Ιστορίας. Βροντόσαυροι του νεοφιλελευθερισμού με χαμαιλέοντες του παλαιοκομματισμού συναντήθηκαν με τα γνωστά αρπακτικά και τους σκούληκες του σκότους, συνθέτοντας μιαν αγέλη, που προσδοκά να επιδοθεί σε μια νέα εκδοχή παμφαγίας, αν κατορθώσει να επικρατήσει σε βάρος μιας άλλης πεινασμένης αγέλης, που καιροφυλακτεί εδώ και είκοσι χρόνια να επικρατήσει στα λιβάδια της εξουσίας.

Το βέβαιο είναι ότι η επιβίωση της μιας ή της άλλης αγέλης θα προξενήσει σημαντικές βλάβες στην περιοχή που παρέχει την υπερτροφία τους (κράτος) και η ηττημένη θα αποχωρήσει με τεράστιες απώλειες στον αριθμό των ειδών της. Το δεύτερο δε μας απασχολεί. Το πρώτο, όμως, μας τρομάζει. Γιατί περί αγελών επικίνδυνων πρόκειται και η μόνη λύση είναι η εξαφάνισή τους, παρά τις «υποδείξεις» των «ειδικών» (εργολάβων και εκδοτών) περί χρησιμότητας των συγκεκριμένων ειδών. Η θέση τους είναι στα μουσεία και μόνο...