«Η ΝΔ, με σαφείς ποιοτικές προδιαγραφές, με συγκεκριμένες οικονομικές προϋποθέσεις και με ουσιαστικό κρατικό έλεγχο, υποστηρίζει την ίδρυση στη χώρα μας μη-κρατικών πανεπιστημίων...» (ΝΔ - ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ).

«Δίνονται περισσότερες δυνατότητες πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσω της δημιουργίας μη κρατικών μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων και ΤΕΙ» (ΠΑΣΟΚ - ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ). Και ο Γ. Παπανδρέου προχωράει παραπέρα: «Θεσμοθετούμε με νομικό πλαίσιο την ίδρυση μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, βεβαίως μέσα στα πλαίσια του συντάγματός μας, με τη συμμετοχή φορέων όπως της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και άλλων δυνάμεων της οικονομίας».

Οποιος προσπαθήσει να βρει διαφορές στις παραπάνω διατυπώσεις, το μόνο που θα καταφέρει είναι να διαπιστώσει ότι... μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό.

Το θέμα με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια βεβαίως και δεν προέκυψε ξαφνικά. Εδώ κι αρκετό καιρό είχαμε τη ΝΔ να διατυμπανίζει σε όλους τους τόνους ότι αν έρθει στην εξουσία θα άρει τα κωλύματα για τη νομιμοποίηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Από την άλλη, οι κατά καιρούς εξορκισμοί από τη μεριά του κυβερνώντος κόμματος πάνω απ' όλα είχαν σκοπό να κρύψουν το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια «άφηναν» να παρουσιάζονται σαν «ιδιωτικά ΑΕΙ» τα χαμηλότατης στάθμης παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων που λειτουργούν στη χώρα μας σε συνεργασία με αετονύχηδες επιχειρηματίες. Το κυριότερο: ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, σκιαμαχώντας, συγκάλυπταν τη συμφωνία τους στη Διακήρυξη της Μπολόνιας (όπως και στις σχετικές οδηγίες της ΕΕ, που με τη βοήθεια του ΣΥΝ στήριξαν στα όργανα της ΕΕ) για την αναγνώριση των «τμηματικών σπουδών», ακόμη κι αν αυτές είχαν πραγματοποιηθεί εκτός του τυπικού εκπαιδευτικού συστήματος - σε ιδιωτικά κέντρα δηλαδή - οδηγώντας στην ντε φάκτο νομιμοποίησή τους.

Με τη «σιωπηρή» αναγνώρισή τους, τα λογής λογής «κολέγια» άρχισαν να γιγαντώνονται, λειτουργώντας σαν πολιορκητικός κριός για την προσαρμογή και των κρατικών ιδρυμάτων στα πρότυπα μιας αχαλίνωτης «επιχειρηματικότητας». Η επίσημη μάλιστα προτροπή της ΕΕ προς τα Δημόσια Πανεπιστήμια είναι - προκειμένου να εξυπηρετηθεί η οικονομική διείσδυση του κεφαλαίου μέσα από την «πολιτιστική» διείσδυση - να ιδρύσουν κατώτατης ποιότητας παραρτήματα, σε χώρες με χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης ή στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Να λειτουργήσουν γενικότερα, μέσα από συμπράξεις και συνεργασίες, σαν ένα είδος πολυεθνικών της εκπαίδευσης.

Με τις ευλογίες κυβερνητικών στελεχών ιδρύθηκε στην Κέρκυρα το πρώτο αμιγώς ιδιωτικό «πανεπιστήμιο», το οποίο μάλιστα προπαγανδίζει ότι η θεωρητική γνώση δεν έχει νόημα σε μια κοινωνία διαρκούς ανανέωσής της! Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση προπαγανδίζει την ίδρυση ιδιωτικών «AEI» με τη μορφή ΝΠΔΔ από διάφορους φορείς, όπως η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η Εκκλησία κλπ. Αρκετοί δήμοι μάλιστα, στο πλαίσιο του «υγιούς ανταγωνισμού», διαφημίζουν ήδη τη δημιουργία δημοτικών «πανεπιστημίων» (βλ. Δήμος Αμαρουσίου).

Και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν κόπτονται για την «αιμορραγία συναλλάγματος προς το εξωτερικό» ούτε «διεκδικούν πόρους» από ιδιώτες - επιχειρηματίες. Το αντίθετο επιχειρούν, εμπορευματοποιώντας την Ανώτατη Εκπαίδευση στο σύνολό της. Συγκεκριμένα:

• Θέλουν να ξεμπερδέψουν με ό,τι θυμίζει δωρεάν δημόσιο πανεπιστήμιο. Με μοχλούς την κρατική υποχρηματοδότηση και την αξιολόγηση, τα Πανεπιστήμια εξωθούνται να λειτουργήσουν με επιχειρηματικά κριτήρια, για την «ανταγωνιστικότητα» - δηλαδή τα κέρδη και τα στρατηγικά συμφέροντα των χρηματοδοτών τους (των ιδιωτών - δωρητών ή των εγχώριων και διεθνών οργανισμών των μονοπωλίων).
• Να αμφισβητήσουν την κοινωνική αποστολή της επιστήμης, να την περιορίσουν σε εργαλείο ιδεολογικής κυριαρχίας και πλουτισμού για τους λίγους, με σοβαρότατη επίπτωση στην ίδια την εξέλιξη του διδακτικού και ερευνητικού έργου, στο περιεχόμενο των σπουδών, στη σχέση βασικής και εφαρμοσμένης έρευνας.
• Να υποβαθμίσουν τον προπτυχιακό κύκλο σπουδών, με τη μετατόπιση της επιστημονικής ειδίκευσης σε «μεταπτυχιακό» επίπεδο για λιγότερους, μετά από αυστηρή επιλεκτική διαδικασία και δίδακτρα.
• Να αποσυνδέσουν τις σπουδές και τους τίτλους τους από την επαγγελματική ικανότητα και κατ' επέκταση ν' αφαιρέσουν το κοινωνικό δικαίωμα της εργασίας από τους πτυχιούχους, οι οποίοι θα κρίνονται σε ατομική βάση από τις «δυνάμεις της αγοράς», ανάλογα με τα υποτιθέμενα «ουσιαστικά προσόντα» τους.

Το ορατό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι πρώτα πρώτα οι ταξικοί φραγμοί, η μείωση της πρόσβασης στην αληθινά Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση στο 15%-30% των σημερινών φοιτητών. Οχι μόνο γιατί η ειδίκευση θα μετατοπίζεται σε «μεταπτυχιακό» κύκλο, αλλά και επειδή ήδη η αύξηση των εισακτέων είναι πλασματική. Προκύπτει από εισαγωγή στα αμφίβολης προοπτικής «νέα τμήματα» και στα περιφερειακά ΑΕΙ, που συνήθως λειτουργούν σε απερίγραπτες συνθήκες. Σ' αυτούς τους ταξικούς φραγμούς θα έρθει να συνεισφέρει και το νέο σύστημα εισαγωγής που τα επιτελεία του δικομματισμού σήμερα επεξεργάζονται, με τις προτάσεις για εισαγωγή στη σχολή ή στο ΑΕΙ αλλά όχι σε κάποιο συγκεκριμένο τμήμα.

Το συμφέρον λοιπόν των νέων, των εργαζόμενων, των επιστημόνων και κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου είναι στις εκλογές της 7ης του Μάρτη να στηρίξουν το ΚΚΕ, γιατί είναι το μόνο κόμμα που ζητά την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης κάθε μορφής και βαθμίδας και διατυπώνει τη θέση για Συγκρότηση ΕΝΙΑΙΑΣ Ανώτατης Εκπαίδευσης πραγματικά ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ, στην υπηρεσία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και της εξέλιξης της επιστήμης. Χωρίς κατηγοριοποιήσεις και διαχωρισμούς ανάμεσα στα ιδρύματα, τα τμήματα και τους αποφοίτους τους. Χωρίς τον αντιεπιστημονικό, ταξικό διαχωρισμό των προπτυχιακών σπουδών σε κύκλους, που περιορίζει την επιστημονική ειδίκευση σε πολύ λίγους. Για σύνδεση των σπουδών και των τίτλων τους με το επάγγελμα και το κοινωνικό δικαίωμα στην εργασία.