Συνεχίζουμε σήμερα τη δημοσίευση των απαντήσεων των γυναικείων οργανώσεων για τα ζητήματα ισότητας και κοινωνικής ασφάλισης. Ηδη με πρωτοβουλία της ΟΓΕ, δεκατρείς γυναικείες οργανώσεις έχουν υπογράψει κείμενο που ήδη δημοσιεύτηκε, διαμαρτύρονται για τα αντιασφαλιστικά σχέδια και διεκδικούν ό,τι μας ανήκει και όχι ό,τι θέλουν να μας αφήσουν.

Ξεκινώντας από το κείμενο διαμαρτυρίας υποβάλαμε σ' όσες το υπέγραψαν δύο βασικές ερωτήσεις. Η πρώτη για το αν υπάρχει ή όχι ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, και η δεύτερη γιατί υπερασπίζουν το δημόσιο κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης.

1. Οι θεσμοί δεν εξασφαλίζουν την ισότητα. Είναι απλά ένα πρώτο βήμα. Στην Ελλάδα ψηφίστηκαν νόμοι για την ισότητα των δύο φύλων, που όμως και η γνώση του περιεχομένου τους, δεν έχει φτάσει παρά σε ελάχιστες γυναίκες. Οχι μόνο δεν έγινε τίποτα για την αλλαγή της νοοτροπίας, αλλά και αυτοί οι νόμοι, πολλές φορές καταστρατηγούνται.

Η ανισότητα των δύο φύλων είναι αποτέλεσμα σεξιστικών και εκμεταλλευτικών κοινωνιών, γι' αυτό δε χρειάζεται εφησυχασμός, αλλά διαρκής πάλη.

2. Με την αρχή ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι ανθρώπινο δικαίωμα, κοινωνικό αγαθό και όρος κοινωνικής συνύπαρξης και αλληλεγγύης, τασσόμασταν υπέρ της τριμερούς χρηματοδότησης σαν εγγύησης του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης και θεωρούμε ότι μόνο με τη συμμετοχή του κράτους εξασφαλίζεται αυτός ο χαρακτήρας...

Αγγέλα Νταϊφά - Φραντζεσκάκη, πρόεδρος της Πανελλαδικής Οργάνωσης Γυναικών η «Παναθηναϊκή»:

1. Μια αιτία που ευνοεί την ανισότητα είναι η νοοτροπία. Οι γυναίκες, αντί να ενισχυθούν στην επαγγελματική σταδιοδρομία ώστε να εξισωθούν, συναντούν εμπόδια και «χωλαίνουν». Πόσες γυναίκες λ.χ. βρίσκονται στη Διοίκηση της ΟΛΜΕ, όπου οι γυναίκες κατέχουν ποσοστό 65%; Το ίδιο συμβαίνει και με την πολιτική...

2. Ο δημόσιος χαρακτήρας της κοινωνικής ασφάλισης την κάνει πιο αξιόπιστη. Στις ιδιωτικές ασφαλίσεις πρόσωπα αλλάζουν, επιχειρήσεις πέφτουν έξω... Ο πολίτης που δίνει τα χρήματά του, τις εισφορές του είναι πιο σίγουρος όταν το κράτος εγγυάται. Χρειάζεται η τριμερής χρηματοδότηση - να συμβάλλουν και οι τρεις φορείς στην κοινωνική ασφάλιση. Μήπως δεν είναι τα χρήματα των εργαζομένων που χρησιμοποιούν τα ταμεία; Πρέπει να συμβάλλουν και το κράτος και οι επιχειρηματίες. Γιατί και ο εργοδότης κάνει τα λεφτά του από τον εργαζόμενο...

1. Ποια ισότητα; Ο ίδιος ο νόμος για το οικογενειακό δίκαιο δεν εφαρμόζεται, τα κατοχυρωμένα δικαιώματα δεν είναι ουσιαστικά κατοχυρωμένα, οι νόμοι καταστρατηγούνται. Η ανεργία και η υποαπασχόληση (που θέλουν να την παρουσιάσουν σαν απασχόληση) μαστίζουν τις γυναίκες και τους νέους, όπως και η δουλιά με το κομμάτι... Στο δημόσιο υπάρχει μια μισθολογική και συνταξιοδοτική εξίσωση, αλλά όχι στα θέματα των προαγωγών. Στον ιδιωτικό τομέα, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη και η μητρότητα καταδιώκεται.

2. Τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία είναι τα μόνα που εξισώνουν τις γυναίκες με τους άντρες και χρηματοδοτούνται από το κράτος. Τα άλλα, όχι μόνο δε χρηματοδοτούνται αλλά παίρνει απ' αυτά το κράτος και τα δίνει στο χρηματιστήριο. Δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν τα ταμεία. Σήμερα δεν ξέρουμε τι γίνεται - τα δυο μεγάλα κόμματα που γνωρίζουν τι θα γίνει μετά την ΟΝΕ δεν αναφέρουν τίποτα συγκεκριμένο για το ασφαλιστικό. Και είναι κάτι που θα πλήξει όλους, αλλά ιδιαίτερα τις γυναίκες, που θα δεχτούν πρώτες τις δυσμενείς επιπτώσεις από την επικείμενη «αναμόρφωση». Ας σκεφτούμε μόνο πόσα χρωστάνε κράτος και εργοδότες στα ταμεία. Και, βέβαια, χρειάζεται να πληρώνουν στην τριμερή χρηματοδότηση!

1. Η δυσκαμψία στην εφαρμογή της ισότητας οφείλεται στη δυσκαμψία της κοινωνίας. Γνωρίζουμε ότι η συνήθεια και η ισχύς του κατεστημένου είναι δύο παράγοντες που διατηρούν το εθιμικό δίκαιο πολύ πιο ισχυρό από τη νομοθεσία. Η γυναίκα ακόμα υστερεί και σε κοινωνική αγωγή και σε οικονομική ισχύ. Κέντρα λήψεων αποφάσεων στην πατρίδα μας σε αντίθεση με άλλες χώρες θεωρούνται ότι βρίσκονται μόνο στο χώρο της πολιτικής. Υπάρχουν άλλες ανισότητες και πολλοί αποκλεισμοί λόγω φύλου. ΕΞάλλου, λόγω των πολλαπλών ρόλων της γυναίκας και καθώς δε βοηθιέται από την κοινωνία, δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες η ίδια. Δε διεκδικεί θέσεις, γιατί ξέρει ότι η ζωή της θα είναι διασπαρμένη και κατακερματισμένη.

2. Είμαστε υπέρ της διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, γιατί πιστεύουμε ότι κάτω από την ομπρέλα του υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια, αφού το κράτος θα έχει λόγο. Η τριμερής χρηματοδότηση είναι αναγκαία, γιατί μ' αυτό τον τρόπο καλύπτεται περισσότερο η ασφαλισμένη. Να υπάρχει πάντοτε η εγγύηση του κράτους.

1. Εχει θεσμοθετηθεί η ισότητα για τη γυναίκα νοικοκυρά, που κάτω από τις σημερινές ακόμα συνθήκες λόγω έλλειψης κοινωνικών υποδομών για τα παιδιά, τους ηλικιωμένους και άλλους, αναγκάζεται να αφήσει τη δουλιά της, χάνοντας και τα όποια ένσημά της; Τι υπάρχει; Τη λέμε τουλάχιστον «άτυπη μορφή εργασίας» την εργασία των νοικοκυρών...

2. Ασφαλώς η κοινωνική ασφάλιση πρέπει να είναι τριμερής και βασικά δημόσια. Εμείς, σαν νοικοκυρές, υποστηρίζουμε ότι πάνω απ' όλα, από την εργασία μας επωφελείται το κράτος, η εργοδοσία και τελικά η οικογένεια. Μ' ένα διαζύγιο, όμως, μας πετάει ο σύζυγος και χάνουμε κάθε ασφάλιση και σύνταξη. Γι' αυτό τουλάχιστο ζητάμε την ασφάλιση και τη σύνταξη κατά ποσοστό που συμβάλαμε στη διαμόρφωσή της: Καταμερισμό στη σύνταξη στη διαζευγμένη, ανάλογα με τα χρόνια συμβίωσης. Κατά τα άλλα, συμφωνούμε με το κείμενο που έχουμε υπογράψει...

1. Με τις σημερινές κοινωνικές συνθήκες χρειάζεται να διατηρηθούν προς το παρόν στην κοινωνική ασφάλιση οι θετικές διατάξεις υπέρ των γυναικών, γιατί έτσι μόνο θα συντηρηθεί μια κεκτημένη, μέσα από αγώνες στοιχειώδους ισότητας μεταξύ των δύο φύλων. Μια από τις αιτίες ανισότητας είναι κατά κύριο λόγο η χαμηλή εκπαίδευση των γυναικών. Τα στατιστικά στοιχεία του 1991 για το εκπαιδευτικό επίπεδο του γυναικείου πληθυσμού από 15 χρόνων και πάνω δίνουν μια ερμηνεία για τις δυσκολίες που υπάρχουν: 50,4% είναι οι γυναίκες με απολυτήριο Δημοτικού, ή λιγότερες με ενδεικτικό Τρίτης Γυμνασίου. Σ' αυτό τον αριθμό, αν προστεθούν εκείνες με ενδεικτικό μιας τάξης Δημοτικού, που είναι 12,3% έχουμε 62,7% του γυναικείου πληθυσμού με πολύ χαμηλή εκπαίδευση για τις σημερινές και αυριανές απαιτήσεις της αγοράς.

2. Η τριμερής χρηματοδότηση δίνει στις ασφαλισμένες μια αίσθηση μεγαλύτερης ασφάλειας και σίγουρα είναι από τα πιο σημαντικά κεκτημένα που πρέπει να διατηρηθούν. Ο δημόσιος χαρακτήρας της ασφάλισης πρέπει να είναι υποχρεωτικός. Ιδιωτικοποίηση μπορεί να υπάρξει μόνο προαιρετικά. Ακόμα και τα κεκτημένα που έχουμε σήμερα δεν είναι ακόμα σταθερά, η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι αυτή που έπρεπε να είναι. Χρειάζεται μεγαλύτερη εξασφάλιση και σε υψηλότερα επίπεδα.