Το πορτρέτο του Ισπανού ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο θα παρουσιάσει απόψε η εκπομπή «Βιογραφίες», που θα μεταδώσει η ΕΤ-1, στις 21.00. Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τη ζωή του μεγάλου ζωγράφου από τα παιδικά του χρόνια στην Ισπανία και όλες τις φάσεις της 70χρονης καριέρας του. Ο Πάμπλο Πικάσο ήταν ένα εξαιρετικά προικισμένο και εκκεντρικό άτομο, αποφασισμένο να κατακτήσει τον κόσμο. Και τα κατάφερε. Αφησε το σημάδι του ως του σημαντικότερου καλλιτέχνη από την εποχή της Αναγέννησης, επηρεάζοντας μέχρι και σήμερα κάθε μορφή Τέχνης.

Ο Πάμπλο Πικάσο (1881-1973), όταν ήταν στο Παρίσι, μετά από μια πρώτη φάση δημιουργίας την περίοδο 1902-1906, η οποία ήταν πλούσια σε έντονο λυρισμό και δεμένη ακόμα με την παράδοση, οδηγήθηκε στον κυβισμό ύστερα από την επαφή με την αφρικανική γλυπτική και τη μελέτη των έργων του Σεζάν. Στη συνέχεια προσέγγισε τα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα, αλλά η κυβιστική σύνθεση έμεινε για πάντα στο κέντρο της ζωγραφικής του, όπως επίσης και στο έργο του ως γλύπτη και κεραμίστα. Στο πολύμορφο έργο του, οι ποικίλες αναζητήσεις δεν υπήρξαν αυτοσκοπός, αλλά επιδίωκε να παρουσιάσει με βαθιά ειλικρίνεια τα συναισθήματα και τις αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου. Διάσημη είναι η μεγάλη σύνθεσή του «Γκουέρνικα», ζωγραφισμένη το 1937 και εμπνευσμένη από το βομβαρδισμό του ομώνυμου χωριού της Ισπανίας από τους Γερμανούς.

Η ζωή του ήταν γεμάτη αντιφάσεις, όπου η δημιουργία της απόλυτης τέχνης ήταν συνυφασμένη με προσωπικές αποτυχίες. Πέρασε τη ζωή του καταστρέφοντας κάθε είδους συμβατικότητες. Αφησε πίσω του ένα έργο που τον τοποθετεί στο πάνθεον των σημαντικότερων καλλιτεχνών όλου του κόσμου. Στο βωμό όμως αυτής της επιτυχίας θυσίασε σχεδόν όλους όσοι είχαν την τύχη και την ατυχία να βρίσκονται πλάι του.

Ο ζωγράφος Ντέιβιντ Χόκνεϊ διευρύνει τη σημασία των πολλαπλών καλλιτεχνικών περιόδων του Πικάσο, ενώ η σύντροφός του, Φρανσουάζ Ζιλό, θυμάται τα ταραχώδη χρόνια που πέρασε δίπλα του ως η μούσα του. Και η κόρη του Μάγια περιγράφει πώς ο Πικάσο αντλούσε ό,τι μπορούσε από κάθε γυναίκα με την οποία σχετιζόταν και το μετέτρεπε σε τέχνη και όταν πλέον δεν είχε τίποτα άλλο να του δώσει, αναζητούσε νέα πηγή έμπνευσης.