Παπαγεωργίου Βασίλης

Το αν η επιλογή αυτή θα έχει λιγότερο ή περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα σε ό,τι αφορά στον κύριο «κορμό» του ΥΠΠΟ, δηλαδή στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς, αφού είναι δεδομένο πως η «υψηλή» εποπτεία αφορά τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, αυτό μένει να το δούμε. Αλλωστε, η δημιουργία θέσης αναπληρωτή υπουργού στο εν λόγω υπουργείο αφήνει να εννοηθεί πως το «πολιτιστικό» μέρος του ΥΠΠΟ «αφήνεται» σε άλλο πρόσωπο και συγκεκριμένα στη Φανή Πάλλη- Πετραλιά. Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από πρόσωπα, σημασία έχει να δούμε τις βασικές κατευθύνσεις της Νέας Δημοκρατίας στον πολιτισμό με βάση το κυβερνητικό της πρόγραμμα.

Τα ιδεολογικά «διαπιστευτήρια» του κόμματος ξεκαθαρίζονται εξαρχής: «Γλώσσα, κατανόηση και δημιουργική γνώση της πολιτισμικής και θρησκευτικής παράδοσης και της παλαιότερης και σύγχρονης δημιουργίας μας συνιστούν αφετηρία και μέσο για τη σφυρηλάτηση της κοινής Ευρωπαϊκής ταυτότητας». Ο «Ρ» έχει αναλύσει όσο διεξοδικά ήταν δυνατό το βαθύ αντιδραστικό περιεχόμενο που φέρει η έννοια της «κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας». Η ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ, έχει σαν «μπούσουλα» τη Συνθήκη του Μάαστριχτ σε ό,τι αφορά και τον πολιτισμό, δηλαδή έχει υπερψηφίσει και υποστηρίζει συνεχώς τη διαδικασία «ομογενοποίησης» της πολιτιστικής δημιουργίας των ευρωπαϊκών λαών, όπως προστάζουν τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, ανεξάρτητα από τις «κορόνες» περί «πολυπολιτισμικότητας» και «σεβασμού» της «διαφορετικότητας» τα οποία «αναπαράγονται» και στο πρόγραμμα του κυβερνώντος κόμματος. Το ιδεολόγημα της «κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας» δεν αποτελεί «ακαδημαϊκή σοφία» των πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου, αλλά απόπειρα θεωρητικής στήριξης της «επέλασης» που προετοιμάζουν στις νέες «πολιτιστικές αγορές» της διεύρυνσης της ΕΕ, αλλά και στη «ρύθμιση» της εσωτερικής «πολιτιστικής αγοράς». Η επέλαση αυτή στοχεύει φυσικά σε ακόμη περισσότερα κέρδη των μονοπωλίων του «ελεύθερου χρόνου», αλλά και στην ιδεολογική χειραγώγηση των ευρωπαϊκών λαών.

Αλλωστε, το ΠΑΣΟΚ συνέδεε πάντα την «κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα» με την «κοινή αγορά», διαπίστωση «εξόφθαλμη» στο αντιδραστικό κείμενο που κατέθεσε η ευρωβουλευτής του Μ. Ζορμπά στο ευρωκοινοβούλιο περί «πολιτιστικών βιομηχανιών» που υπερψηφίστηκε και από τους δύο πόλους του δικομματισμού. Θυμίζουμε ότι το κείμενο «εξειδικεύει» μέρος των αποφάσεων του άτυπου Συμβουλίου των υπουργών Πολιτισμού της ΕΕ κατά το εξάμηνο της Ελληνικής Προεδρίας, σύμφωνα με τις οποίες ο πολιτισμός πρέπει να ενσωματωθεί πλήρως στους όρους της «ελεύθερης αγοράς».

Η ιδεολογική «όσμωση» των δύο κομμάτων γίνεται ακόμη πιο φανερή στη συνέχεια του προγράμματος για τον πολιτισμό της ΝΔ. Η οποία «θεωρεί την ιδιωτική πρωτοβουλία σημαντικό παράγοντα παραγωγής και προώθησης του πολιτισμού», «πιστεύει ότι τα ιδρύματα του πολιτισμού είναι σημαντικοί παράγοντες παραγωγής πολιτισμού» και «τιμά τους χορηγούς και ευεργέτες του πολιτισμού και θα καταβάλει προσπάθεια, για να επικρατήσει πνεύμα προσφοράς στη χώρα». Οι παραπάνω «ύμνοι» στην «ιδιωτική πρωτοβουλία», στους «χορηγούς» και «συλλέκτες» - αν εξαιρέσει κανείς τα περί «ο Πολιτισμός ενώνει», «ανήκει σε όλους» κλπ. τα οποία προηγούνται και τελικά ακυρώνονται αμέσως μετά - αποτελούν φυσιολογική συνέπεια της αφετηριακής ιδεολογικής και πολιτικής βάσης της ΝΔ. Οταν μάλιστα θεωρεί ότι «οι συλλέκτες και οι νόμιμοι κάτοχοι αντικειμένων - δημιουργημάτων της κληρονομιάς μας, συμβάλλουν στη διάσωσή της» - ενώ είναι γνωστό ότι η «νομιμότητα» της κατοχής τέτοιων αντικειμένων ελέγχεται και βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση ακόμη και από τους σχετικούς διεθνείς φορείς - γίνεται φανερό ότι η ΝΔ «υπόσχεται» ουσιαστικά ακόμη μεγαλύτερη «απελευθέρωση» της σχετικής «αγοράς» με ό,τι επικίνδυνο αυτό συνεπάγεται για τη διάσωση και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς. Και όπως κάθε τέτοιου είδους «απελευθέρωση», συνοδεύεται και από τα σχετικά «κίνητρα». Ετσι, η ΝΔ θεωρεί ως «μεγάλη τομή» τη μείωση της «βαριάς φορολογίας επί των χορηγιών» για να «λυθούν» ακόμη πιο πολύ τα «χέρια» του κεφαλαίου. Διότι ως γνωστόν, η «χορηγία» αποτελεί τουλάχιστον έναν ακόμη τρόπο καθαρά εμπορικής διαφήμισης.

Επιπλέον, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δεν αναλύει καθόλου τι εννοεί όταν λέει πως «θα τιμήσει ηθικά και υλικά τους δημιουργούς, καλλιτέχνες και συντελεστές του πολιτισμού». Διότι η ΝΔ έχει σαφή ταξικό προσανατολισμό σε ό,τι αφορά στο ασφαλιστικό και δεν πρόκειται να κάνει «πίσω» για τους δημιουργούς. Ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι η θέση της για την «αποκέντρωση των πολιτιστικών θεσμών και ιδρυμάτων» και των «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων» μέσω των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης! Ετσι, ενώ το ΠΑΣΟΚ «εξόπλισε» πλήρως την ΤΑ για να λειτουργεί ως ένας ακόμη φορομπηχτικός μηχανισμός, αλλά και σαν «τοποτηρητής» της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής, έρχεται η ΝΔ για να φορτώσει στο λαό, μέσω της ΤΑ, ακόμη και τους «θεσμούς» και τα «ιδρύματα», αλλά και τις ΜΚΟ! Τώρα, τι είδους «ΜΚΟ» θα είναι αυτές όταν μέρος του κράτους, όπως είναι η ΤΑ... θα τις «αποκεντρώσει», είναι κάτι που μόνο η ΝΔ μπορεί να εξηγήσει. Μήπως τελικά και σε συνδυασμό με την προσήλωσή της στην «ιδιωτική πρωτοβουλία» - άρα και στα «πολιτιστικά ιδρύματά» της - η ΝΔ προϊδεάζει για τη μετατροπή της ΤΑ... και σε «παράρτημα» των παραπάνω φορέων;