Διαμαντάκης Τριαντάφυλλος. Σήμερα παρακολουθούμε κατάπληκτοι τις εκάστοτε εναλλασσόμενες εξουσίες να επαίρονται για τον πολιτικό τους πολιτισμό σε μια χώρα με οικονομική ευρωστία, όπως υποστηρίζουν, να εξαντλούν τον ...πολιτισμό τους στα θηράματα που λέγονται «απόμαχοι της ζωής». Ολα τα οικονομικά κυβερνητικά προγράμματα και προϋπολογισμοί θα εξαντλήσουν το οικονομικό «νοικοκύρεμα», περικόπτοντας από τα ψιχία, που «πλουσιοπάροχα» διαθέτουν στα γέρικα σπουργίτια.

Οι σημερινοί εξουσιαστές ευφραίνονται και αγαλλιάζουν μέσα στη «φενάκη» - μεγαλοπρέπεια του πλασματικού πολιτισμού του υποκειμενικού συμφέροντος και του νεκρωμένου αισθητηρίου του δικαίως ζην. Οι τίτλοι και οι σφραγίδες δε δύνανται να εμπεδώσουν την πνευματική ανάταση.

Γι' αυτό και εμείς «αφίομεν αυτούς», με τη μόνη παράκληση να μας απαλλάξουν από τον πειρασμό της οργής, όταν εκφράζουν το ποταπό της ειρωνείας και μας αποκαλούν περήφανους και σεβάσμιους, ενώ, παράλληλα, δηλώνουν ότι αγνοούν πως μας καταδίκασαν στην ακρότητα της ένδειας.

Μια επιστολή και μια κραυγή στην έρημη ζωή μας. Μια κραυγή, που την υπαγορεύει ο Γουτεμβέργιος. Μια κραυγή, για να αναδείξει σε ποιο δημοσιογραφικό έδαφος ευδοκίμησε ο σπόρος εκείνου του μεγάλου σπορέα του 14ου αιώνος. Μια επιστολή στον Τύπο, ο οποίος έχει ξεφύγει από τον κοινωνικοπολιτικό πύθωνα για να εναρμονιστεί με το υπέρτατο.

Ηλίας Ν. Μασουρίδης - γιατρός

Καράκας, εκεί φτερουγίζ' η ψυχή μου.

Καράκας, στις γειτονιές σου χτυπά η καρδιά μου.

Καράκας, ελπίδα μας, παιδί μας...

Κόνδορα του Ορινόκο, λαχτάρησες,

αλαφιάστηκε το γεράκι του Πότομακ.

Ούγκο Τσάβες, ίντιο σύντροφε,

οι προλετάριοι του Καράκας,

οι πιστοί σου κομάντος, τσακίστε!

το καύκαλο του Ιάγου!

Χύστε το μαύρο του αίμα,

ν' αρδευτούν οι καψαλιασμένες πάμπες

των διψασμένων ξεβράκωτων...

Να σηκωθεί ο ήλιος απ' τη Δύση!

Ο «αδιάφθορος» μαζί σας,

στο Καράκας!