Β δομάδα πένθους και αγωνιστικής ανάτασης αρχίζει από αύριο. Οι σύγχρονοι Τσολάκογλου ετοιμάζονται να παραδώσουν την πόλη της Παλλάδας στις ορέξεις του σύγχρονου χιτλερίσκου Μπιλ Κλίντον και της κουστωδίας του. Η Περσεφόνη εξακολουθεί να μένει στην αγκαλιά της Γης και να μη βγαίνει στο μπαλκόνι του κόσμου, ντροπιασμένη. Μαζί της αισθανόμαστε ντροπιασμένοι κι όλοι εμείς οι αμετανόητοι «Γκάγκαροι» της πόλης που χρόνια τώρα καταστρέφεται από παρά φύση εξουσίες. Αυτές ακριβώς οι εξουσίες, τα ίδια συμφέροντα ενσαρκώνονται σήμερα στο πρόσωπο της κυβέρνησης και στο σύνολο της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας. Νεο-κιοτήδες ετοιμάζουν την Αττική γη να δεχτεί τον αρχηγό των εγκληματιών πολέμου του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας. Η παλιά ρήση «εκεί που ο Κολοκοτρώνης κρεμούσε το σπαθί, τώρα ο γύφτος κρεμάει το νταούλι», γίνεται επίκαιρη. Στο πρόσωπο της αδούλωτης Αθήνας κρεμιέται όλη η Ελλάδα. Ενας εσμός τροφίμων των ευρω-ενωσιακών κοινοβίων και πρακτόρων των ευρω-ατλαντικών συμφερόντων, επιχειρεί συστηματικά να σκορπίσει μαζί με την πείνα και το φόβο στους Ελληνες. Με μια εναγώνια κραυγή φωνάζει σε όλους τους τόνους «μην αντιστέκεστε». Φαίνεται σαν ο αρχαίος εφιάλτης να ζωντανεύει με επίσημο πολιτικό και κυβερνητικό μανδύα. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι, εθισμένοι στο ρόλο του «βαλτού», παίζουν το γνωστό διπλό ρόλο τους. Από τη μια εμφανίζονται προβληματισμένοι για τις συνέπειες των αντιαμερικανικών εκδηλώσεων κι από την άλλη προσπαθούν να τις περιορίσουν, με το μανδύα μιας δήθεν πιο πλατιάς λαϊκής συμμετοχής. Οι άνθρωποι, απλά, επιζητούν γάιδαρο για να καβαλικέψουν. Η κερκόπορτα γι' αυτούς είναι πάντα ανοιχτή.

Ο μως, όσο κι αν οι νεο-κιοτήδες προσπαθούν, και σε πείσμα τους, η αδούλωτη Αθήνα του Βύρωνα και της Καισαριανής, της Κοκκινιάς και του Χαϊδαρίου μένει πιστή στις αγωνιστικές παραδόσεις της για την ελευθερία. Στο Μαραθώνα, τα κόκαλα των Ελλήνων τρίζουν και το μπουγάζι φέρνει από το επίνειο τη μυρωδιά της Σαλαμίνας. Η ελευσίνια πομπή ζωντανεύει για να αποκαλύψει τα ανεξήγητα - για τους κοσμοπολίτες νεο-βάρβαρους - ελληνικά μυστήρια. Ο αγέρας της αντίστασης και του αγώνα βρίσκει αυτές τις μέρες το συμβολισμό του. Είναι δύο σημαίες. Η μια είναι η ελληνική, σύμβολο αγώνα για την ελευθερία. Η άλλη είναι η μαύρη, σύμβολο πένθους για τον ερχομό ενός εγκληματία πολέμου. Αυτά τα δύο σύμβολα πρέπει να κρεμαστούν στα σπίτια και τις πλατείες και να χωθούν βαθιά στις καρδιές των Ελλήνων. Τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ είναι συλλογικά κι αφορούν όλους τους ηγέτες των κρατών - μελών του. Ομως, είναι ξεχωριστή η στιγμή όταν πρόκειται για τον αρχιερέα του εγκλήματος, Μπιλ Κλίντον. Μαζί με την ελληνική σκέψη συναντιέται και η επαναστατική παράδοση εκείνου του πολέμου για την αμερικανική ανεξαρτησία.

Σ το πρόσωπο του Μπιλ Κλίντον αμαυρώνονται οι επαναστατικές αμερικανικές παραδόσεις. Τα κόκαλα του Αύγουστου Σπις, των συντρόφων του και της εξέγερσης των Αμερικανίδων εργατριών για τα γυναικεία δικαιώματα, πρέπει να τρίζουν. Ο λεκές του αμερικανικού ιμπεριαλισμού χτυπά άμεσα κάθε έθνος και λαό που τολμά να αντισταθεί. Ταυτόχρονα, χτυπά μακροπρόθεσμα το ίδιο το αμερικανικό έθνος. Η κάθαρση της Αμερικής από τους λεκέδες είναι όρος ύπαρξης γι' αυτήν. Αυτή δύναται να γίνει μόνο στο πλαίσιο μιας διεθνικής αλληλεγγύης και προσπάθειας απαλλαγής του πλανήτη από τη διαφθορά που συσσωρεύει η εξουσία του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού. Η αντίσταση των Ελλήνων κατά της έλευσης του εκπροσώπου του αμερικανικού και διεθνούς ιμπεριαλισμού, Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, εντάσσεται, πέραν όλων των άλλων και σε αυτήν τη διεθνή ανάγκη. Οι μαχήτριες Ελληνίδες κι οι Ελληνες μαχητές της ελευθερίας και της ειρήνης συνεχίζουν τον αγώνα των δολοφονημένων Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Πάτρικ Λουμούμπα, μαζί με τους εθνομάρτυρες της ειρήνης Νικηφορίδη, Λαμπράκη και Πέτρουλα. Ο αγώνας τους συνεχίζει το Μαραθώνα, τη Σαλαμίνα και τις Θερμοπύλες. Συνεχίζει τον ηρωικό Ζάλογγο και το Κούγκι, το Σούλι, τα Δερβενάκια και τη Γραβιά. Είναι γνήσια τέκνα εκείνων που το 1940 ανέβηκαν στον Ολυμπο και έλαβαν τα νάματα από τους πανάρχαιους Θεούς των Ελλήνων να πολεμήσουν τους χιτλερο-φασίστες και να δημιουργήσουν το έπος της Αλβανίας και της Εθνικής Αντίστασης. Από μακριά ακούγεται η φωνή του Γέρου του Μοριά Θεόδωρου Κολοκοτρώνη να επαναλαμβάνει το περίφημο: «Ομπρός μωρέ Ελληνες, Ομπρός!».