Σύμφωνα με τους ιστορικούς και τους ειδικούς αναλυτές του σκακιού, στα μέσα του 18ου αιώνα, μεγάλη σημασία έδιναν στην ικανότητα για μέτρημα σε βάθος πολλών κινήσεων, σαν έναν τρόπο απόδειξης της ανωτερότητας του πνεύματος πάνω στην ύλη. Ετσι ο Γάλλος σκακιστής Φιλιντόρ, όταν για πρώτη φορά το 1783, έπαιξε σκάκι εναντίον τριών αντιπάλων χωρίς να βλέπει τη σκακιέρα, (ο μοναδικός της εποχής στρατηγικός παίκτης), θαυμάστηκε πολύ περισσότερο γι' αυτή του την ικανότητα, παρά για τις καινοτόμες στρατηγικές του ιδέες, οι οποίες ήταν τελείως ακατανόητες για τους συγχρόνους του και βρήκαν την αναγνώριση που τους άξιζε μόνο μετά από έναν ολόκληρο αιώνα!

Μετά τον Φιλιντόρ, Μπλάιντ έπαιξαν οι Μπλάκμπουρν (Αγγλία) σε 16 σκακιέρες, Πίλσμπερι (Ιταλία) σε 22 σκακιέρες, Μπρέγιερ (Γερμανία) σε 25 σκακιέρες, Ρετί (Γαλλία) σε 29 σκακιέρες, Αλιέχιν (Ρωσία) σε 32 σκακιέρες, ενώ πολύ αργότερα, πολλοί, μεταξύ αυτών και ο Νάιντορφ, έπαιξαν χωρίς να βλέπουν τη σκακιέρα, με πολύ περισσότερους αντιπάλους. Εκτός από την ικανότητά τους να παίξουν ταυτόχρονα με πολλούς και χωρίς να βλέπουν, μπορούσαν επίσης να παρουσιάσουν ένα παιχνίδι ποιοτικά και τεχνικά ανώτερο από το παιχνίδι ενός μέσου σκακιστή.

Η ομορφιά και η δύναμη των συνδυασμών τους, δεν έχανε σε τίποτα, από μια σωστά και με όλους τους «ορατούς» κανονισμούς παιγμένη παρτίδα! Αυτή την ομορφιά και τη δύναμη μας παρουσιάζει (βλέπε διάγραμμα, όπου η θέση είναι πριν την 15η κίνηση των λευκών), ο Ρώσος Παγκόσμιος Πρωταθλητής (1927-1935 και 1937-1946) Αλεξάντερ Αλιέχιν.

1. ε4 ε6 2. δ4 δ5 3. Ιγ3 Ιζ6 4. εδ5 Ιδ5 5. Ιε4 ζ5 6. Ιη5 Αε7 7. Ιηζ3 γ6 8. Ιε5 0-0 9. Ιηζ3 β6 10. Αδ3 Αβ7 11. 0-0 Πε8 12. γ4 Ιζ6 13. Αζ4 Ιβδ7 14. Βε2 γ5 15. Ιζ7! ΡχΙ 16. Βχδε6+!! Ρη6 (αν 16... ΡχΒ 17. Ιη5 ματ!) 17. η4 Αε4 18. Ιθ4+ ματ!