Οι χιλιάδες συμβασιούχοι που κατέβηκαν στους δρόμους του αγώνα την περασμένη Παρασκευή στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας απαίτησαν απλά και σταράτα: μόνιμη, σταθερή και με πλήρη δικαιώματα εργασία για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Με τον αγώνα τους και το ξεκάθαρο αίτημά τους διέλυσαν τις αυταπάτες που συστηματικά προσπαθούσαν να καλλιεργήσουν η κυβέρνηση της ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΝ και τους θιασώτες του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού. Αυταπάτες που συνίστανται σε ισχυρισμούς ότι τάχα με οδηγίες της ΕΕ μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των συμβασιούχων, σε ψεύτικες διακρίσεις και επικλήσεις συνταγματικών κωλυμάτων που στόχο είχαν να γίνει αποδεκτός ο αποκλεισμός της συντριπτικής πλειοψηφίας των συμβασιούχων από το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλιά.

Ομως, όσο σίγουρο είναι ότι ο μέχρι σήμερα αγώνας έχει αφυπνίσει σε σημαντικό βαθμό τις συνειδήσεις των εργαζομένων, άλλο τόσο σίγουρο είναι ότι τα κόμματα του κεφαλαίου και οι πρωταγωνιστές της συναίνεσης και της υποταγής στο συνδικαλιστικό κίνημα θα προσπαθήσουν με καινούρια «επικοινωνιακά κόλπα» να τις υποτάξουν. Την προηγούμενη Πέμπτη η συνάντηση ΓΣΕΕ και υπουργού Απασχόλησης για τους συμβασιούχους στον ιδιωτικό τομέα έδειξε ότι το ρεσιτάλ κοροϊδίας συνεχίζεται. Μετά το Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) των «εξαιρέσεων» για τους συμβασιούχους στο δημόσιο, κυβέρνηση και συμβιβασμένοι συνδικαλιστές ετοιμάζουν νέο ΠΔ για τον ιδιωτικό τομέα που η ύπαρξή του και μόνο αποτελεί εμπαιγμό. Μάλιστα, οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ εμφανίστηκαν να ζητάνε τάχα κατάργηση της ενοικίασης εργαζομένων. Λες και δεν είναι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που το καλοκαίρι του 2001 έβαζε φαρδιά - πλατιά την υπογραφή της στο νόμο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για τη νομιμοποίηση των δουλεμπορικών γραφείων. 'Η δεν είναι η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ που έχει αποσιωπήσει το γεγονός ότι το ΠΔ για το δημόσιο αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο χρήσης «ενοικιαζόμενων» εργατών και από το δημόσιο τομέα. Ενώ κανένας τους δε ζητάει ρητά την κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων.

Γι' αυτό η υπόσχεση που δόθηκε την περασμένη Παρασκευή από τα στόματα των συμβασιούχων για συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα πρέπει να γίνει πράξη. Και αυτό απαιτεί να μπουν στο περιθώριο οι εκφραστές της συναίνεσης και της υποταγής. Απαιτεί, ταυτόχρονα, παραπέρα ενίσχυση της γραμμής της ταξικής πάλης που προβάλλει την ανάγκη σύνδεσης του αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλιά με τον αγώνα ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής.