Σήμερα ξεχασμένο. Ετοιμόρροπο. Χωρίς ζωή. Τότε, γέλια αντηχούσαν στους τοίχους του. Το καζάνι χάριζε μυρωδιές και γύρω από την τάβλα ακούγονταν τραγούδια. Οι άνθρωποι του μόχθου έφευγαν ώρες πριν ανατείλει ο ήλιος, για το χωράφι.

Δύσκολη δουλιά τα καπνά. Και χρόνο με το χρόνο, δίχως λεφτά. Ο έμπορος τά 'παιρνε μισοτιμής και ακόμα χειρότερα. Να προστατευτεί το εισόδημα του ξωμάχου; Από ποιον; Προηγείτο η είσοδος στην ΕΟΚ. Μετά στην ΕΕ. Προηγούνταν οι δεσμεύσεις των κυβερνήσεων απέναντι στις Βρυξέλλες για «μείωση της αγροτικής παραγωγής». Για «κλείδωμα» της ΟΝΕ. Ετσι, ξερά.

Οπως ξεραίνονται ζωές, που αγωνιούν για το πώς θα τα βγάλουν πέρα αύριο. Ζωές που κλείδωσαν την πόρτα και αναγκάστηκαν να φύγουν. Για την πόλη. Την Αμερική, τη Γερμανία και το Βέλγιο. Ξεκληρισμένοι. Με τις πληγές τους ανοιχτές, όπως και τα ρημαδιασμένα παραθυρόφυλλα.