Η Γυναίκα και ο Ερωτας στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι θα είναι το περιεχόμενο της εκπομπής «Ποιητική Αδεία», που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης, την Κυριακή 6 με 8 το απόγευμα στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

Σε όλη του τη ζωή ύμνησε με τη μουσική του, την πηγή της έμπνευσής του: Τον ανικανοποίητο έρωτα και τη φυγή. Στο έργο του, ο έρωτας δεν είναι παρά στιγμές. Ο έρωτας στο δικό του έργο δεν είναι γιορτή, είναι το τέλος της γιορτής. «Εντυσε» με τη μουσική του μυστηριώδη κορίτσια, που σαν οπτασίες περνούν μπροστά μας και ύστερα τα καταπίνει η μεγάλη θάλασσα του απέραντου κόσμου. «Αερικά» είναι τα δικά του κορίτσια, το πέρασμά τους, χαρακιά στα μπράτσα των αγοριών, που εκεί «στην άκρη του γιαλού παίζουνε στα ζάρια τη μικρή Ραλλού».

Ο έρωτας στο δικό του έργο μπορεί να είναι η τελευταία σιωπηλή ματιά της «Περιμπανούς» - όλοι δεν τη συναντήσαμε κάποτε; - που «στον μεγάλο κόσμο τον αδιάφορο, ποιος τη θυμάται τώρα πια».

Η Γυναίκα στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι μπορεί να είναι «μια θλιμμένη αρχόντισσα», λαϊκής καταγωγής, που την ταξιδεύουν σε παλιές αγάπες οι πρώτες σταγόνες της βροχής, ενώ άλλες, πάλι, φορές, περπατά, χωρίς να αντιστέκεται, στους δρόμους μιας λαϊκής γειτονιάς, πηγαίνοντας να συναντήσει το τραγικό πεπρωμένο, το «δίκοπο μαχαίρι» της αγάπης.

Ο Ερωτας στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι μπορεί να είναι και η κίνηση ενός λευκού μικρού μαντιλιού, που σβήνει ένα δάκρυ μέσα στη νύχτα που μας «πήρε και νυχτωθήκαμε, καθώς λόγο το λόγο ξεχαστήκαμε».

Αλλοτε, πάλι, μπορεί να είναι άγριος, μονομάχος στην αρένα των ανώνυμων περαστικών, με χίλια ονόματα και ταυτόχρονα κανένα, μισοφωτισμένο πρόσωπο από ύποπτο «κόκκινο» φανάρι...

Η Γυναίκα στο δικό του έργο είναι μια «εικόνα δακρυσμένη» με το όνομα Ελένη...

Η ανάσα μιας κοπέλας που ενώνεται με το νυχτερινό άρωμα των λουλουδιών, είναι η Γυναίκα στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι, η ανάσα μιας οπτασίας που ένα αγόρι παρακαλάει να του «δώσει τα μαλλιά της να τα κάνει προσευχή».

Ο Ερωτας και η Γυναίκα στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι είναι η φωνή της Φλέρυς Νταντωνάκη να τραγουδάει «Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι».

Ο «Μεγάλος Ερωτικός» της μουσικής μας είχε δώσει το στίγμα του από το 1948 κιόλας, όταν το «κοινό» τραγουδούσε «Να το πάρεις το κορίτσι», εκείνος μας μίλησε για ένα «Χάρτινο φεγγαράκι και μια ψεύτικη ακρογιαλιά» και ύστερα η απελπισμένη ανάσα: «Αν με πίστευες λιγάκι θα 'ταν όλα αληθινά».

Ο Ερωτας και η Γυναίκα στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι μπορεί να είναι και ένας γοητευτικός γρίφος, αφορμή, για μια βόλτα στην Οδό Ονείρων, που εκείνος χρωμάτισε με μελωδίες προτού «φύγει» για μια βόλτα στις «Γειτονιές του Φεγγαριού».