Στον κατοχικό Ολυμπιακό Λουτρακίου αναφέρεται ο αγωνιστής παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της ομάδας Μιχάλης Καλλίρης που θυμάται:
Ο Ολυμπιακός Λουτρακίου ιδρύθηκε το 1928 και η δράση του δε σταμάτησε ούτε στην Κατοχή. Εδώ στο Λουτράκι οι Γερμανοί είχαν μια ποδοσφαιρική ομάδα πολύ ισχυρή γιατί είχε διεθνείς παίχτες όπως οι: Μάγερ, Μίλερ, Χανς, Πεπερούντι και τον Ιταλό Νίνο.
Η γερμανική αυτή ομάδα έδινε αγώνες με τον Ολυμπιακό μας και ήταν αρκετές φορές που είχε χάσει. Από τους αγώνες αυτούς δύο περιστατικά έμειναν χαραγμένα στη μνήμη μου.
Το ένα: Οι Γερμανοί μετέφεραν στο γήπεδο από τον Αγιο Φανούριο και την Αγία Κυριακή (ξωκλήσια του Λουτρακίου) τις καμπάνες και με κωδωνοκρουσίες και αλαλαγμούς παρότρυναν την ομάδα τους να μας νικήσει. Οι Λουτρακιώτες φίλαθλοι βοηθούσαν την ομάδα μας με χειροκροτήματα, με ζήτω, αλλά και με υπονοούμενα όπως: Νικήστε τους! Η νίκη θα είναι δική μας κ.ά. Οι Γερμανοί ανέχονταν αυτές τις εκδηλώσεις για να μη χάσουν έναν τέτοιο αντίπαλο. Αυτές τις στιγμές των ποδοσφαιρικών αγώνων με την ατμόσφαιρα που δημιουργούνταν στα γήπεδα οι Λουτρακιώτες ξεχνούσαν τη σκλαβιά τους και έστω για λίγες ώρες ένιωθαν ελεύθεροι.
Εμείς όμως οι παίχτες που οι περισσότεροι ήμασταν ΕΠΟΝίτες, νιώθαμε ένα περίεργο και αλλόκοτο συναίσθημα, με αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα. Χαράς για το ποδόσφαιρο, αλλά μίσους για τους καταχτητές της πατρίδας μας. Σε ένα βίαιο μαρκάρισμα που μου έκανε ο Γερμανός παίχτης εγώ σηκώθηκα και τον έσπρωξα χωρίς εκείνος να αντιδράσει. Αυτή τη διαταγή είχαν.
Το δεύτερο περιστατικό: Με το τέλος ενός αγώνα καθώς κατευθυνόμουν προς ένα ρέμα κοντά στο γήπεδο που χρησίμευε για αποδυτήρια, με πλησίασε ένας άγνωστος και μου ψιθύρισε: Γεια σου ρε φίλε Μιχάλη (ενθουσιασμένος προφανώς επειδή στον αγώνα αυτής της ημέρας είχαμε νικήσει με 3-0 και εγώ είχα βάλει 2 γκολ). Φορούσε καμπαρντίνα με σηκωμένο γιακά, κασκόλ που σκέπαζε το μισό του πρόσωπο και ρεπούμπλικα. Δυσκολεύτηκα να τον αναγνωρίσω. Ηταν ένας αντάρτης του ΕΛΑΣ μέσα στους Γερμανούς! Ηταν ο παιδικός μου φίλος ο Νότης ο Δεδές. Και είχε κατέβει από το βουνό με αποστολή. Το παλικάρι αυτό του ΕΛΑΣ σκοτώθηκε πολεμώντας τους Γερμανούς στο χωριό Σκούπα Κορινθίας, έπειτα από προδοσία συνεργατών του καταχτητή. Και για την ιστορία: Οι ποδοσφαιριστές του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ της κατοχής ήταν οι εξής: Νικηφόρος Μίχας, Γιώργος Παντελαίων (Λόλης), Γιώργος Σουσάνης, Αγησίλαος Παντελαίων (Μπέκος), Γιώργος Μπάκος, Νότης Μουζάκης, Ντίνος, Μήτσος Φόρτης (Μπαλάς), Γιάννης Κρημίτσας, Βαγγέλης Στεργιόπουλος, Γιάννης Γκάσδρας.