Για όσους σιωπούν | Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Για όσους σιωπούν

Γιατί αυτή η σιωπή από ανθρώπους, που, σε καμία περίπτωση, δεν έπρεπε να σωπαίνουν; Είναι ο φόβος αρκετός, για να εξηγήσει το φαινόμενο; Είναι η αδιαφορία πράξη πολιτική, για να δικαιολογήσει την απουσία τους; `Η, μήπως, είναι ένα «σύμπτωμα» των καιρών και τίποτα περισσότερο; Μια έλλειψη της στιγμής, ας πούμε, που θα περάσει; Και πώς θα δικαιολογηθεί ιστορικά, άνθρωποι που διαλαλούν στα θέατρα, στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων, στα βιβλία τους, στα τραγούδια τους, στις κινηματογραφικές μηχανές τους, στα άρθρα τους, το πάθος τους για την αλήθεια και την ελευθερία, να σιωπούν, τη στιγμή που στην πόλη - και στην επικράτεια - πλέκεται αυτός ο ανεπίτρεπτος ηλεκτρονικός ιστός της αράχνης; Στήνονται τα χιλιάδες ηλεκτρονικά μάτια και αυτιά, που θα μετατρέπουν το ιδιωτικό σε δημόσιο; Που θα αναλύουν - και θα ερμηνεύουν - τις κινήσεις μας κατά το δοκούν;

Κανένας δεν περίμενε - και δεν περιμένει - από τους πρωθυπουργούς, από τους υπουργούς, από τους κάθε λογής ασφαλίτες, από τους υπηρέτες αυτής της «αόρατης» καταπιεστικής μηχανής, να αντιδράσουν στην επιβολή φασιστικών μεθόδων στην καθημερινή ζωή των πολιτών. Ολοι ετούτοι θρέφουν - και θρέφονται - από το σύστημα. Ολοι ετούτοι φτιάχνουν τις σκαλωσιές, που πάνω τους θα στηθούνε οι κάμερες. Οι κάμερες, που θα καταγράφουν τις ανάσες μας, τους παλμούς της καρδιάς μας. Και, κυρίως, θα καταγράφουν τις βαθιές, βαθύτερες επιθυμίες μας!

Ομως, να σιωπούν και οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι; Ανθρωποι, δηλαδή, που μόνο μέσα στην ελευθερία μπορούν να δημιουργήσουν; Μόνο μακριά από παρακολουθήσεις και ελέγχους μπορούν να αποδώσουν; Πού είναι, λοιπόν, όλα ετούτα τα στόματα; Πιστεύουν, μήπως, πως αυτό το ηλεκτρονικό τείχος που στήνεται γύρω μας δεν τους αφορά και θα τους αφήσει απ' έξω; Μια ματιά πίσω στην ιστορία θα τους δείξει πως, μαζί με τους λαούς, και η διανόηση και η τέχνη έχουν πληρώσει μεγάλο τίμημα. Χιλιάδες εκτελεσμένοι, φυλακισμένοι, αποκλεισμένοι...

Σε τι διαφέρουν οι φωτιές, που καίγανε τα βιβλία στο Βερολίνο, από τις κάμερες στην Πανεπιστημίου και τα συρματοπλέγματα στο Γκουντανάμο; Είναι, τάχα, δύσκολο για τον καλλιτέχνη και τον διανοούμενο να κάνει αυτόν το συνειρμό; Είναι, τάχα, δύσκολο να αντιληφθεί πως τα τύμπανα που ακούγονται είναι φασιστικά τύμπανα; Πως οι κραυγές που ακούγονται είναι από τους Αφγανούς, τους Ιρακινούς, που καίγονται στους φούρνους της «νέας τάξης πραγμάτων»; Τους φούρνους, που σαν τον Μινώταυρο θέλουν κάθε μέρα και νέο αίμα; Θα δηλώσουν στο μέλλον πως δεν είχαν αντιληφθεί, δεν είχαν καταλάβει ότι εκεί μέσα ψήνονταν άνθρωποι; Και η συνείδησή τους; Σ' αυτήν τι θα απαντήσουν;

Πιστεύει κανείς καλλιτέχνης, διανοούμενος, από αυτούς που σιωπούν, γιατί υπάρχουν και καλλιτέχνες και διανοούμενοι που φωνάζουν, πως οι κάμερες μπαίνουν για να ελέγχουν την κυκλοφορία ή να προλαβαίνουν την παράβαση; Να θεωρήσουμε ότι έχουν ξεκόψει τόσο πολύ με την πραγματικότητα; Δεν έχουν ακούσει, δεν έχουν δει, δεν έχουν μάθει για τα εκατομμύρια των ανέργων, των πεινασμένων, των άστεγων; Αυτούς καταγράφουν οι κάμερες. Αυτούς και την οργή τους. Κυρίως την οργή τους, που σιγά - σιγά μετατρέπεται σε πολιτική συνείδηση. Και καταγράφουν, επίσης, τους φοιτητές και τα συλλαλητήρια. Καταγράφουν τα οδοφράγματα και τις απεργίες. Καταγράφουν τα ποιήματα και τις μουσικές. Τα χρώματα και το φως. Καταγράφουν την ελπίδα, που ξαναβγήκε απειλητικά στην επιφάνεια.

Οι 290 κάμερες που αναγγέλθηκαν, χωρίς εξήγηση, έγιναν 1.100! Σιωπή, λοιπόν; Ακαδημαϊκοί, πρυτάνεις, καθηγητές πανεπιστημίων, συνθέτες, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, συγγραφείς, δάσκαλοι, σιωπή; Θα χωρέσετε, λέτε, όλοι εσείς πίσω από το δάκτυλο; Δεν ακούσατε τι είπε ο υπουργός Ασφαλείας; Δε φεύγουν οι κάμερες, είπε, και μετά τους Αγώνες! Σας ξεσκέπασε. Σας εξέθεσε. Τράβηξε σαδιστικά τα προσχήματα για να σας ντροπιάσει. Για να σας αχρηστεύσει τελείως! Δεν είναι η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων που θα λύσει το πρόβλημα. Το πρόβλημα λύνεται στα πεζοδρόμια και στις διαδηλώσεις. Εκεί γράφονται τα βιβλία, τα τραγούδια, εκεί ζωγραφίζονται οι πίνακες. Εκεί δίνονται οι διαλέξεις! Ο λαός σάς έχει δείξει το δρόμο!..

Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ