Σε μια επανάληψη της εικόνας που είδαμε στο Μουντιάλ του 2002, εξελίχθηκε και η δεύτερη σπουδαιότερη διοργάνωση σε επίπεδο συλλόγων, το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Πορτογαλίας. Εκείνο που ήταν χαρακτηριστικό της τελικής φάσης ήταν η μεγάλη απογοήτευση των λεγόμενων φαβορί, αφού χώρες, όπως η κάτοχος του τροπαίου Γαλλία, η Αγγλία των πολλών ελπίδων, η Ιταλία με την ιστορική παρουσία στο θεσμό, η πάντα υπολογίσιμη Γερμανία, η γειτόνισσα των οικοδεσποτών Ισπανία, απογοήτευσαν αποχαιρετώντας το θεσμό, έχοντας κάνει πορεία κατώτερη του αναμενομένου. Η κόπωση των περισσότερων ποδοσφαιριστών των χωρών αυτών ήταν το κύριο στοιχείο της πορείας που έκαναν και, φυσικά, αυτό το στοιχείο δεν είναι ξεκομμένο από το τι επικρατεί όλη τη χρονιά. Ο αγώνας δρόμου της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας (ΟΥΕΦΑ), αλλά και των εθνικών ομοσπονδιών για περισσότερο κέρδος αναγκάζει τους ποδοσφαιριστές κάθε χρονιά να δίνουν ένα μαραθώνιο αγώνων. Τόσο σε ευρωπαϊκό, όσο και σε εθνικό επίπεδο, οι διοργανώσεις (πρωτάθλημα, κύπελλο, ευρωπαϊκά κύπελλα) εξελίσσονται σε ένα βουνό από πλευράς προσπαθειών για τους παίκτες. Και όταν λήγουν αυτά, αρχίζει η προετοιμασία για τις εθνικές ομάδες. Χορηγοί, διαφημιστικές εταιρίες, μάνατζερ που έχουν στήσει το χορό τους γύρω από το λαοφιλέστερο άθλημα δεν μπορούν να περιμένουν, προκειμένου να πουλήσουν το εμπόρευμά τους... Και από την άλλη, οι ποδοσφαιριστές, που κάποιοι προσπαθούν να τους μετατρέψουν σε ρομπότ. Και επειδή αυτό δεν είναι εφικτό, τα ...πλάγια μέσα των αναβολικών έχουν καταλάβει το δικό τους χώρο στο άθλημα και έχουν γίνει συνώνυμο με τη λέξη επιτυχία.

Σ' αυτό το ΕΥΡΩ όσες από τις χώρες εξάγουν ποδοσφαιριστές στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης, ήταν πραγματικά μια απογοήτευση. Διεκδίκησαν την επιτυχία, στηριζόμενοι κυρίως στις ατομικές ενέργειες των ταλαντούχων παικτών, ενώ η διάρκεια στην απόδοση έπεφτε από αγώνα σε αγώνα. Στη Γαλλία, ο αποκλεισμός σήμανε, ουσιαστικά, το τέλος μιας γενιάς ποδοσφαιριστών από την Εθνική τουλάχιστον (Ζιντάν, Μπαρτέζ κτλ.), στην Ιταλία επέφερε προπονητική κρίση (αποχώρηση Τραπατόνι), ενώ το δικό της δράμα ζει η Γερμανία, με μια πλειάδα ποδοσφαιριστών να εγκαταλείπει την Εθνική και, παράλληλα, να βρίσκεται χωρίς προπονητή. Στην Ολλανδία, ο Αντβοκατ έφυγε σαν αποτυχημένος, ενώ τα εσωτερικά προβλήματα συνεχίζουν να ταλανίζουν τους «Οράνιε».