Οι ετήσιες εκθέσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τη φτώχεια και τη δυστυχία στον πλανήτη μοιάζουν με φύλλα συκής που χρησιμοποιούν ο ίδιος ο Οργανισμός, αλλά και οι «άρχοντες του κόσμου» για να καλύψουν την ευθύνη και τη συνενοχή τους. Η έκθεση για τη «Γενική κατάσταση του παγκόσμιου πληθυσμού» δεν αποτελεί εξαίρεση.

Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και αποτυπώνουν σε εναργέστατη ακτινογραφία μια εφιαλτική πραγματικότητα. Πάνω από 2,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δύο στους πέντε κατοίκους του πλανήτη, προσπαθούν να επιβιώσουν με λιγότερα από δύο δολάρια την ημέρα!

Οι δείκτες της ανθρώπινης δυστυχίας είναι πάρα πολλοί. Μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν σε χώρες που δεν έχουν επαρκή αποθέματα πόσιμου νερού. Ο αριθμός τους θα ανέλθει το 2025 σε 2,4 έως 3,4 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Τραγική παραμένει η κατάσταση σε περιοχές όπως η υποσαχάρια Αφρική, όπου το 25% του εργατικού δυναμικού έχει προσβληθεί από τον ιό του Εϊτζ. Υπολογίζεται ότι σε διάστημα 20 ετών, πάνω από 20 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την «ασθένεια του αιώνα»...

Στην έκθεση του ΟΗΕ υπάρχουν και πολλά άλλα στοιχεία που αποδεικνύουν το διαρκές άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ της φτώχειας και του πλούτου σε παγκόσμιο επίπεδο. Ωστόσο, αν και ο παραγόμενος πλούτος επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών του παγκόσμιου πληθυσμού, στην πραγματικότητα ο πλούτος συγκεντρώνεται σε μεγαλύτερο ποσοστό και στα χέρια λιγότερων.

Ομως οι συντάκτες της έκθεσης αποσιωπούν συστηματικά την πραγματικότητα, δηλαδή ότι αυτή η προκλητικά άνιση και άδικη κατανομή του παγκόσμιου πλούτου οφείλεται στον καπιταλισμό και στην πολιτική των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αλλά και των κυβερνήσεων όλων των καπιταλιστικών χωρών. Οτι η φτώχεια και ο πλούτος έχουν αιτία με «ονοματεπώνυμο».