Με τον Μ. Παπαγιαννάκη να ανακοινώνει - μέσω της κυριακάτικης «Ελευθεροτυπίας» - την υποψηφιότητά του για την προεδρία του Συνασπισμού και να απορρίπτει κάθε ενδεχόμενο ηγετικού «διδύμου», τον Φ. Κουβέλη να εκφράζει - μέσω της κυριακάτικης «Αυγής» - την ανησυχία του για το κλίμα διχασμού και τον Ν. Κωνσταντόπουλο να απευθύνει τον αποχαιρετιστήριο λόγο του από το βήμα του Φεστιβάλ της Νεολαίας ΣΥΝ με εκκλήσεις ενότητας του κόμματος, ξεκίνησε ο Οκτώβρης για την Κουμουνδούρου, που μπήκε πλέον και τυπικά σε τροχιά συνεδρίου με τη δημοσίευση την περασμένη Κυριακή των προσυνεδριακών κειμένων.

Με την απόρριψη «συνταγών παραγωγής τριβών, ασάφειας και αναποτελεσματικότητας», που - κατά τη γνώμη του - συνιστά το μοίρασμα της ηγετικής λειτουργίας σε περισσότερα του ενός πρόσωπα, ο Μ. Παπαγιαννάκης αντέκρουσε τα σενάρια που τον ήθελαν να συμβιβάζεται με τη θέση του γραμματέα του κόμματος και προαναγγέλλει μια μάχη στήθος με στήθος με τον υποψήφιο που θα στηρίξει το «αριστερό ρεύμα». Συγχρόνως, καταρρίπτει και το μύθο περί ύπαρξης ιδεολογικού και πολιτικού χάσματος μεταξύ των τάσεων του ΣΥΝ, λέγοντας πως τα δύο κείμενα θέσεων είχαν αρκετά κοινά σημεία και αναφορές και πως στη διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου μπορεί να καταβληθεί προσπάθεια περαιτέρω επεξεργασίας τους στην κατεύθυνση των συνθέσεων. Το ίδιο άλλωστε εκτιμά και ο Φ. Κουβέλης, ο οποίος επισήμανε ότι «οι ψηφοφορίες στην ΚΠΕ έδειξαν πως το κόμμα είναι μοιρασμένο κι αυτό δεν είναι καλό στοιχείο», ενώ σε ό,τι αφορά στο αν θα διεκδικήσει την προεδρία αρκέστηκε να δηλώσει πως «το θέμα για μένα είναι ανοιχτό».

Από την πλευρά του ο πρόεδρος του ΣΥΝ μίλησε για τελευταία φορά μ' αυτή την ιδιότητα στο Φεστιβάλ της νεολαίας του κόμματός του, προτρέποντας τους ακροατές του να μην τεμαχίσουν σε εσωκομματικούς παραγοντισμούς και ανταγωνισμούς επιβολής όλα όσα έχουν κατακτήσει. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος επέκρινε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ για την πολιτική τους και δεν παρέλειψε να εγκωμιάσει την πολιτική του ΣΥΝ, ο οποίος, όπως ανέφερε, «αντιτάχτηκε με συνέπεια στην ουσία των πολιτικών του ΠΑΣΟΚ, στην υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων συνταγών», οι οποίες «υπήρξαν το αποτέλεσμα σοβαρών διαδικασιών που έχουν να κάνουν με το τι σήμερα επικρατεί στην ΕΕ». Το πώς βέβαια συμβαδίζει η ψήφος εμπιστοσύνης που άκριτα ο ΣΥΝ παρέχει για χρόνια στην ΕΕ με το αντιπάλεμα πολιτικών που πηγάζουν απ' αυτή, παραμένει ερώτημα που δεν απαντιέται πειστικά με ευφυολογήματα όπως αυτό για την Ευρώπη, η οποία αποτελεί την «ορατή γεωγραφική και ταυτόχρονα ιστορική κλίμακα για να διατυπωθεί μια πρόταση σοσιαλιστικής προοπτικής που δεν μπορεί να υπάρξει σε μια μόνο χώρα».

Ο Ν. Κωνσταντόπουλος δεν πρωτοτύπησε. Σε ρόλο «εθνικού εισαγγελέα» στηλίτευσε τα φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς συστήνοντας τη συγκρότηση νέων θεσμών για την αντιμετώπισή τους. Τέλος, χαρακτήρισε «εκτός τόπου και χρόνου» τη συζήτηση περί άμεσων κυβερνητικών συνεργασιών, λέγοντας πως «μια συνεργασία σήμερα των δυνάμεων της Αριστεράς στο σύνολό τους με μοναδικό στόχο την κυβερνητική εξουσία χωρίς εναλλακτικό πρόγραμμα δεν έχει να προσφέρει τίποτα». Σ' αυτό το σημείο έχει μια αξία να σημειώσουμε πως προηγούμενα ο ίδιος σημείωνε ότι «πρέπει να περιμένουμε το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και την οριστικοποίηση των νέων ισορροπιών στο εσωτερικό του», ενώ στην κυριακάτικη «Αυγή» παραπλήσια άποψη εκφράζει και ο Α. Τσοχατζόπουλος ενόψει των συνεδρίων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ.