Φωνάξαμε, λοιπόν. Τραγουδήσαμε. Σηκώσαμε απειλητικά τις γροθιές μας. Και πάνω από όλα κάναμε καθαρό πως εμείς δεν αφήνουμε τις μέρες μας να πάνε χαμένες. Δεν τις ξοδεύουμε άσκοπα μπροστά στα παράθυρα της τηλεοπτικής φλυαρίας, ούτε παρασυρόμαστε από τις θεαματικές κοκορομαχίες των δικομματικών αντιπάλων. Σηκώνουμε τις λέξεις εμείς, οι κομμουνιστές, και βλέπουμε πίσω από αυτές. Μπαίνουμε μέσα στην ουσία και δεν παγιδευόμαστε στην επιφάνεια, όπου έτσι κι αλλιώς, όπως φαίνεται, εκεί υπάρχει αφόρητος συνωστισμός. Ολοι εκεί. Ο ένας δίπλα στον άλλο, εργαζόμενοι και μη, ανώνυμοι και όχι. Σαν τους «Μοιραίους» του Βάρναλη να αναζητούνε το φταίχτη, λες και δεν τον ξέρουμε. Λες και δε διαχειρίζεται τη ζωή μας χρόνια τώρα. Αυτός και μόνο αίτιος για τα προβλήματά μας. Αρα αυτός και μόνο φταίχτης, που δε λύνονται και χρονίζουν. Φωνάξαμε, λοιπόν, και κάναμε καθαρό πως όσο κι αν μας κρύβουν την αλήθεια, όσο κι αν προσπαθούν με τις θεαματικές και υποκριτικές τους δηλώσεις να μας αποπροσανατολίσουν, εμείς δεν αλλάζουμε πορεία, γιατί και ο σκοπός μας παραμένει ο ίδιος. Τον κόσμο Θέλουμε ν' αλλάξουμε εμείς και πρώτ' απ' όλα τον τόπο μας. Θέλουμε ν' ανεβούμε λίγο ψηλότερα, κι ακόμα πιο ψηλότερα, απ' όσο είχε στο μυαλό του ο ποιητής. Εμείς οι κομμουνιστές, δε βολευόμαστε μέσα στην υγρασία των φτηνών λόγων τους, γιατί την ξέρουμε την αλήθεια κι αυτή θέλουμε ν' ανεβάσουμε. Γι' αυτό και απειθαρχούμε, αντιστεκόμαστε και δεν υπακούμε, όπως λέει και ένα σύνθημά μας.

Η Νέα Δημοκρατία μιλάει για σκάνδαλα, το ΠΑΣΟΚ για σκανδαλολογία. Θα σας τιμωρήσουμε λένε οι μεν. Είμαστε αθώοι λένε οι άλλοι. Μας ενοχλούν οι «νταβατζήδες» λένε οι μεν θυμωμένοι. Διώξτε τις «πόρνες» λένε οι άλλοι. Εμείς όμως, οι κομμουνιστές, ούτε για σκάνδαλα μιλούμε ούτε για σκανδαλολογίες, ούτε για «νταβατζήδες» ούτε για «πόρνες». Την αλήθεια ψάχνουμε να βρούμε, τους αίτιους δηλαδή. Αγοράσανε ντουφέκια, λένε, τανκς, αεροπλάνα, και τα πλήρωσαν όσο όσο. Δε λέμε όχι. Ας τους βρούμε όλους αυτούς που άπλωσαν κάτω από τις ερπύστριες χαλασμένων τανκς, μέσα σε ελαττωματικά πτερύγια ελικοπτέρων, σε στομωμένα σπαθιά απόλεμων στρατηγών τα λεφτά του ελληνικού λαού, κι ας τους τιμωρήσουμε.

Γιατί όμως; Κι αυτό μας πονάει. Θέλουμε να μάθουμε το «γιατί». Ποιος τα χρειάζεται όλ' αυτά τα χαλασμένα και τα ελαττωματικά ντουφέκια. Ολ' αυτά τα βόλια που γέμισαν τις τσέπες μας στα καλά καθούμενα, γιατί εχθρός δεν υπάρχει, μια φορά, παρά μονάχα στο αρρωστημένο μυαλό τους, τι θα τα κάνουμε; Γι' αυτό κατεβήκαμε στους δρόμους και σηκώσαμε τις σφιγμένες μας γροθιές. Για να πούμε και στους διώκτες της ΝΔ και στους διωκόμενους του ΠΑΣΟΚ, πως εμείς δε θα ξοδευτούμε στα στημένα μικροκαυγαδάκια τους, μέσα στον κυκεώνα των εξεταστικών των πραγμάτων επιτροπών. Δε βολευόμαστε εκεί μέσα. Γι' αυτό βγήκαμε έξω, κι ας μας λένε «απομονωμένους», γι' αυτό φωνάξαμε, κι ας λένε πως δεν έχουμε καθαρή φωνή, δεν έχουμε προτάσεις. Μα κάθε δική μας λέξη είναι και μια πρόταση. Κάθε σφιγμένη γροθιά μας που κυματίζει στον πνιγηρό αέρα του δικομματισμού είναι και μια υπόσχεση πως εμείς δε θα σταματήσουμε. Θα ξανακατεβούμε!