Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το άλμα εις ύψος είναι το θεαματικότερο αγώνισμα του στίβου. Δεν έχουν και άδικο, αφού η προσπάθεια του άλτη να υπερπηδήσει το ύψος χωρίς καμιά βοήθεια (όπως π.χ. στο επί κοντώ), δίνει μια εκπληκτική ομορφιά και συνήθως ο κόσμος έχει στραμμένα τα βλέμματα στο στρώμα.

Η ιστορία του αγωνίσματος δεν «κρατάει» από τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ουσιαστικά εμφανίστηκε από τους Κέλτες σύμφωνα με τις πηγές. Ο πρώτος αγώνας με αρκετούς αθλητές και όχι μεμονωμένους διεξήχθη το 1840 στην Αγγλία και κάθε αγωνιζόμενος είχε τρεις προσπάθειες σε κάθε ύψος. Η απογείωση με τα δυο πόδια απαγορευόταν, κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα.

Η τεχνική «ψαλίδι» εμφανίστηκε νωρίς, το 1874, από τον Αμερικανό Γουίλιαμ Πέιτζ. Η περίφημη τεχνική «στραντλ» ήρθε πολύ αργότερα, κατά την περίοδο 1935-36 και εφευρέτες ήταν και πάλι δυο Αμερικανοί, ο Ντέιβιντ Αλμπριτον και κυρίως ο Κορνίλιους Τζόνσον. Το στραντλ κυριάρχησε στον κόσμο και χρειάστηκαν να περάσουν πάνω από 30 χρόνια για να έρθει μια νέα επανάσταση. Πρωταγωνιστικής ο Ντικ Φόσμπερι, που άφησε άφωνο τον αθλητικό κόσμο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού, το 1968, όταν κέρδισε το χρυσό μετάλλιο περνώντας πάνω από τον πήχη με την πλάτη. Είναι το περίφημο πια φόσμπερι -φλοπ, που αμέσως βρήκε θαυμαστές και από το 1978 και μετά ακολουθήθηκε από τους πρωταθλητές σε ολόκληρο τον κόσμο.

Εχουν ήδη περάσει 32 χρόνια και από τότε καμιά άλλη νέα τεχνική δεν έχει εμφανιστεί. Το φόσμπερι-φλοπ παραμένει επίκαιρο, μοντέρνο, σύγχρονο.

Οσον αφορά τις γυναίκες, ο πρώτος αγώνας έγινε το 1895 στις ΗΠΑ, αλλά η πρώτη εμφάνιση σε Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν το 1928, όταν και μπήκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα ο στίβος γυναικών.

Φυσικά και αυτές ακολούθησαν ιστορικά τα χνάρια των ανδρών στις τεχνικές.

Ας δούμε τώρα μερικά στατιστικά όσον αφορά το αγώνισμα:

Από τις 18 Μάη του 1912, όταν ο Τζορτζ Χοράιν πέτυχε το πρώτο επίσημο παγκόσμιο ρεκόρ που αναγνώρισε η IAAF στην πόλη Πάλο Αλτο των ΗΠΑ, έχουν γίνει συνολικά 39 καταρρίψεις - ισοφαρίσεις του ρεκόρ.

Τα νέα ρεκόρ πέτυχαν αθλητές από οκτώ μόνο χώρες, με τις ΗΠΑ να προηγούνται σε καταρρίψεις με 19 φορές και να ακολουθούν Σοβιετική Ενωση με 11, Κούβα και Κίνα με 3 και από μία Δυτ. και Ανατ. Γερμανία, Πολωνία και Σουηδία.

Ο αθλητής που κατέρριψε τις περισσότερες φορές το παγκόσμιο ρεκόρ στο ύψος είναι ο μεγάλος Σοβιετικός άλτης Βαλερί Μπρούμελ, έξι συνολικά φορές, ενώ τρεις φορές το ξεπέρασαν ο σύγχρονος κορυφαίας αθλητής Κουβανός Ξαβιέ Σοτομαγιόρ, ο Κινέζος Γιαν Χούα και οι Αμερικανοί Τόμας και Ντουάιτ Στόουνς.

Ο πρώτος αθλητής που πέρασε τα 2 μέτρα είναι ο Χοράιν, ο πιο νεαρός χρυσός Ολυμπιονίκης είναι ο Πολωνός Γιάτσεκ Βζόλα (1976, σε ηλικία 19 ετών) και ο μεγαλύτερος ο Ιρλανδός Κον Λίχι (1906, που κέρδισε σε ηλικία 30 ετών).

Ο σπουδαίος Σοτομαγιόρ κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ με 2,45 έχει υπερβεί τα 2,30 και μεγαλύτερα ύψη περισσότερες από 170 φορές στην καριέρα του!

Ο πρώτος επίσημα καταγεγραμμένος αγώνας σε ύψος έγινε στη Σκοτία το 1827, όταν ο Βρετανός Ανταμ Γουίλσον ξεπέρασε το 1,57.

Η Ρουμάνα Γιολάντα Μπάλανς κατέρριψε 14 φορές το παγκόσμιο ρεκόρ, ενώ η Ανατολικογερμανίδα Ρόζμαρι Ακαρμπα επτά.

Το παγκόσμιο ρεκόρ που κατέχει η Στέφκα Κονσταντίνοβα (2,09 από το 1987) έχει τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής στην ιστορία του αθλήματος, αφού «αντέχει» εδώ και 13 χρόνια.

Η πιο νεαρή σε ηλικία χρυσή Ολυμπιονίκης στην ιστορία του ύψους γυναικών είναι η Ούλρικε Μάιφαρτ, η οποία επικράτησε το 1972 στα 16 της χρόνια, ενώ η μεγαλύτερη η Στέφκα Κονσταντίνοβα (31 χρόνων) που κέρδισε στην Ατλάντα τη δικιά μας Νίκη Μπακογιάννη, ύστερα από ένα συγκλονιστικό αγώνα.

Τέλος, η πρώτη επίδοση που σημειώθηκε σε ύψος γυναικών ήταν στις 9 Νοέμβρη του 1895, με 1,17 από την Εμπα Μπέκερ.

Στην Ελλάδα οι 5 καλύτερες επιδόσεις όλων των εποχών είναι: ΑΝΔΡΕΣ: Παπακώστας 2,36 (1992), Κοκότης 2,32 (1998), Λιάπης 2,28 (1998), Μιχαλόπουλος 2,28 (1992), Κονταξάκης 2,28 (1988). ΓΥΝΑΙΚΕΣ: Μπακογιάννη 2,03 (1996), Γκαβέρα 1,95 (1990), Ξένου 1,89 (1997), Σπυροπούλου 1,88 (1998), Παπαβασιλάκη 1,86 (1995).

Η χώρα μας δεν έχει κατακτήσει χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα του άλματος σε ύψος σε καμιά από τις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις. Ωστόσο συνολικά αθλητές μας έχουν φέρει έξι ασημένια και δυο χάλκινα μετάλλια. Πρωταγωνιστές τρεις άνδρες και μια γυναίκα.

Η αρχή έγινε πολλά χρόνια πριν, με τον μεγάλο Κώστα Τσικλητήρα που έφυγε νέος από τη ζωή, μόλις 25 χρόνων. Κατέκτησε ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο και χάλκινο στους αγώνες της Στοκχόλμης, με επίδοση και τις δυο φορές 1,55 στο ύψος άνευ φοράς.

Το 1973 ο Βασίλης Παπαδημητρίου στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Ρότερνταμ κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο και το 1988 -στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων στο Σάντμπερι του Καναδά- ο Λάμπρος Παπακώστας κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο. Ο ίδιος αθλητής έχει κερδίσει δυο ασημένια μετάλλια στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου το 1995 και 1997.

Η Νίκη Μπακογιάννη είναι η μοναδική Ελληνίδα αθλήτρια που έχει βρεθεί σε βάθρο νικητών. Το 1996 στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου της Στοκχόλμης και λίγους μήνες αργότερα πέτυχε τον άθλο, αφού ήταν δεύτερη Ολυμπιονίκης στην Ατλάντα, με το απίστευτο 2,03.