Δημήτριος Νικολαϊδης

Ο ΕΡΜΟΛΑΟΣ ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ (Ερμος Αργαίος) γεννήθηκε το 1910 στην Κωνσταντινούπολη. Πολέμησε στα βουνά της Αλβανίας το 1940. Στην Κατοχή ήταν ΕΑΜίτης.

Από το 1949 ως το 1979 εργάστηκε στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών. Με συνεχείς επισκέψεις στις προσφυγογειτονιές της Αθήνας, συχνά ταξίδια σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, όπου υπήρχαν Μικρασιάτες πρόσφυγες, αλλά και στην ίδια τη Μικρά Ασία, συνέλεξε πολύτιμες πληροφορίες για τα έθιμα του μικρασιατικού ελληνισμού.

Με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ερμος Αργαίος μετέφρασε 18 βιβλία (μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα, θεατρικά) Τούρκων προοδευτικών συγγραφέων, όπως ο Ναζίμ Χικμέτ, ο Αζίζ Νεσίν, ο Γιασάρ Κεμάλ και άλλοι.

Το 1989 τιμήθηκε με το Β΄ βραβείο Λογοτεχνίας Ιπεκτσί.

Ηταν τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και των Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Επίσης ήταν δραστήριο μέλος της ΚΟΒ Λογοτεχνών.

Στη μνήμη του και αντί για στεφάνι στον τάφο του, η ΚΟΒ Λογοτεχνών προσφέρει 50 ευρώ για το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ.

* * *

Στη μνήμη των αγωνιστών: Γ.ΚΑΤΩΓΟΥΔΗ, Β. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΕΛ. ΑΛΕΞΙΟΥ, Μ. ΑΥΓΕΡΗ, Κ. ΚΑΡΑΠΑΤΑΚΗ, Γ. ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΗ, Γ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ, Μ.Μ. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Ζ. ΣΚΑΡΟΥ, Γ. ΣΙΔΕΡΗ, η Ελένη Βοΐσκου πρόσφερε, μέσω ΚΟΒ Λογοτεχνών, 60 ευρώ στο ΚΚΕ.

* * *

Φωτ.

Πέρασαν 24 χρόνια από τις 8 Ιούλη 1980 που «έφυγε» από κοντά μας ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, συνεπής αγωνιστής για τα ιδανικά του ΚΚΕ. Ανταρτοεπονίτης από τα 17 χρόνια του, δόθηκε ολοκληρωτικά στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας.

Για την προσφορά του η Πολιτεία τον «πλήρωσε» με βασανιστήρια, με καταδίκη σε θάνατο και με τον εγκλεισμό του για 11 χρόνια σε διάφορες φυλακές. Αρκετός χρόνος και κατάλληλος για σκέψεις και πολυποίκιλες εμπειρίες και εμπνεύσεις, που δεν άργησε να τις εκφράσει στην ποιητική Συλλογή «Ανήλιαγα χρόνια».

Παραθέτω μερικούς στίχους του: «Στο μπρούτζινο μέτωπο της ελπίδας μας με / κεφαλαία γράμματα σκαλίσαμε το σύνθημά μας / Λευτεριά στους ανθρώπους-Ειρήνη».

Στη μνήμη του και για τη γιορτή του προσφέρω 30 ευρώ στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ «Αγ. Παύλου» Μεταξουργείου.

Η γυναίκα του Βαγγελιώ Λύτρα-Νικολαΐδου

* * *

Φωτ.

Πέθανε στις 6 Ιούλη 2004 σε ηλικία 49 χρόνων η ΤΖΕΝΗ ΡΙΖΟΠΟΥΛΟΥ. Γεννήθηκε στο Ρωμέικο Βοιωτίας και ζούσε στη Λιβαδειά. Συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά και ενεργά σε όλες τις διαδηλώσεις-κινητοποιήσεις της μεταπολίτευσης.

Ηταν μέλος του Γραφείου της ΚΟΒ στη συνοικία της Αθήνας, όπου έμενε και της Θήβας αργότερα όπου μετακόμισε οικογενειακώς για ενίσχυση του κινήματος της μεγάλης βιομηχανικής ζώνης της περιοχής.

Διακρινόταν για τον προβληματισμό και την επιμονή της στην ιδεολογική δουλιά. Συμμετείχε στη δημιουργία και στα ΔΣ Συλλόγων Γυναικών, Επιτροπών Ειρήνης, Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων αργότερα.

Υπήρξε υπόδειγμα μάνας, συζύγου, αγωνίστριας, με τον ακέραιο χαρακτήρα, την ηρεμία, το χαμόγελο και την καλοσύνη της. Και κυρίως για την ασυμβίβαστη στάση της σε οτιδήποτε ερχόταν σε σύγκρουση με τις αρχές της.

Απολύθηκε επανειλημμένα από τον ιδιωτικό τομέα για τη συνδικαλιστική δράση της και την ίδια ασυμβίβαστη στάση κράτησε και ως δημόσιος υπάλληλος στο υπουργείο Παιδείας, όπου εργάστηκε 21 χρόνια.

Χαρακτηριστικό της μεγάλης εκτίμησης που είχαν οι μαθητές στο πρόσωπό της, ήταν η απόφαση που είχε πάρει το συνοικιακό των μαθητών στις μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις, να είναι η μόνη, που μπορούσε να μπαίνει στο σχολείο.

Και στην αρρώστια της, η οποία την ταλαιπώρησε 9 μήνες, κράτησε παλικαρίσια στάση ως την τελευταία στιγμή.