Σε κάθε εθνική επέτειο εμφανίζονται από τα ΜΜΕ και τα γνωστά ρεπορτάζ με τα γκάλοπ μεταξύ των μαθητών, για το αν γνωρίζει η νεολαία μας και κυρίως η μαθητιώσα, την ιστορία της πατρίδας μας, τους αγώνες που έδωσαν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της οι παππούδες τους.
Και αυτοί που κάνουν πως θλίβονται περισσότερο, όταν παρουσιάζονται νέοι που αγνοούν την ιστορία μας, έχει αποδειχτεί ότι είναι οι ίδιοι που με χίλιους δύο τρόπους επιχειρούν να παραποιήσουν την πραγματική ιστορία και να αλλοιώσουν τελείως και το νόημα και τις αιτίες που τη γενούν και κυρίως αυτούς που τη γράφουν.
Οι μεγάλοι αυτοί παραχαράκτες θέλουν μια ιστορία στα μέτρα τους, όπως τους συμφέρει και αναφέρονται σ' αυτήν μόνο όταν και όπως τους εξυπηρετεί. Στην επέτειο του ΟΧΙ ένα τέτοιο παράδειγμα αποτέλεσε και ο προ της σχετικής παρέλασης λόγος του Δημάρχου Ταύρου, όπου στην τόση ώρα της ομιλίας του μόλις και μετά βίας τόλμησε να ψελλίσει μία και μοναδική φορά τη λέξη Εθνική Αντίσταση, ενώ στην αναφορά του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα φρόντισε να βάλει στο ίδιο τσουβάλι με τους αντιστασιακούς αγωνιστές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ και "κάθε καρυδιάς καρύδι"...
Οσο για τον ένδοξο ΕΛΑΣ, ακόμα περιμένουν οι παρευρισκόμενοι να ακούσουν έστω και μία λέξη έτσι σαν φόρο τιμής τουλάχιστον προς τους ελάχιστους εναπομείναντες στη ζωή ΕΛΑΣίτες και ΕΠΟΝίτες που με τα λάβαρά τους ήταν στην κεφαλή της παρέλασης. Λες και δεν υπήρξε ΕΛΑΣ, λες και δεν ήταν αυτός ο απελευθερωτής της χώρας μας, λες και ήταν ένας φανταστικός μύθος χωρίς καμία σημασία!
Μετά απ' αυτό θα ήμουν τραγικά αφελής αν περίμενα να ακούσω από τον δημοκράτη Δήμαρχο να αναφέρει έστω και μια φορά το όνομα του κύριου οργανωτή, καθοδηγητή και, κατά γενική ομολογία, αιμοδότη του τιτάνιου αυτού αγώνα, που δεν ήταν άλλος από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος με τα χιλιάδες ηρωικά μέλη, στελέχη και φίλους στην πρωτοπορία και την πρώτη γραμμή και με τις χιλιάδες θύματα.
Μετά καμώνονται ότι πονάνε για τη νεολαία που αγνοεί την ιστορία και αδιαφορεί για την πολιτική. Ενώ ξεσηκώνονται για τους αλλοδαπούς που σηκώνουν την ελληνική σημαία και αδιαφορούν για την εμφάνιση ρατσιστικών φαινομένων και για τόσες άλλες κοινωνικές «ασθένειες». Αλλά η ύπαρξη και η εκδήλωσή τους εξυπηρετεί αφάνταστα, τόσο που κι όταν ακόμα δεν υπάρχουν, φροντίζουν να τις δημιουργούν οι ίδιοι.
Εν τέλει είναι καλοί στην υποκριτική και αποδίδουν άριστα στο ρόλο ενός έργου που έχουν επιφορτιστεί να φέρουν εις πέρας: Αυτό της πλαστογράφησης της ιστορίας μας και της πλήρους εξαφάνισης των πρωταγωνιστών της, όπως θα κάνουν μεθαύριο με το «Πολυτεχνείο».
ΔΗΜΟΥΛΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
Δάφνη