Ο Νίκος Κυριακίδης, μέλος της ΚΕΟΕ του ΚΚΕ και στέλεχος του Κλιμακίου του ΚΚΕ στην περίοδο του Νοέμβρη του 1973, θα είναι ο φιλοξενούμενος της εκπομπής «Ποιητική Αδεία», που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης, την Κυριακή 6 με 8 το απόγευμα στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM», σε μία συζήτηση για την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Το κύριο γνώρισμα του χουντικού καθεστώτος, το 1973, όπως τονιζόταν και στη 17η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, παρέμενε η αστάθεια. Η χούντα απομονωνόταν όλο και περισσότερο διεθνώς, η ανάπτυξη της διεθνούς αλληλεγγύης, πρώτα - πρώτα εκ μέρους των σοσιαλιστικών χωρών και του διεθνούς εργατικού κινήματος, μεγάλωνε συνεχώς, όμως ο κύριος παράγοντας που συντελούσε στο βάθεμα της κρίσης του καθεστώτος ήταν η ανάπτυξη της παλλαϊκής αντίθεσης προς αυτό. Ταυτόχρονα, μια σειρά δραματικών γεγονότων, με κορυφαίο, ανάμεσά τους, την επιβολή της αιμοσταγούς δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή, το Σεπτέμβρη του 1973, αποκάλυπταν ακόμα περισσότερο το ρόλο του στηρίγματος της χούντας, που δεν ήταν άλλο από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Μια σειρά λαϊκές εκδηλώσεις αναπτύσσονται, ενώ δυναμώνει και η πάλη του φοιτητικού κινήματος, στην οποία η χούντα απάντησε με συλλήψεις, βία και επιστράτευση φοιτητών, στελεχών του αντιδικτατορικού κινήματος.

Κορυφαία στιγμή πριν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου στάθηκε η κατάληψη της Νομικής, το Φλεβάρη του 1973, η οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν η πιο μαζική και θεαματική αντιδικτατορική εκδήλωση, ενώ τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά της ήταν η πολιτικοποίηση του αγώνα και η ανοιχτή συμπαράσταση του αθηναϊκού λαού. Η αντίστροφη μέτρηση για την εξέγερση του Νοέμβρη είχε αρχίσει...

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε ορόσημο για τη λαϊκή πάλη, τίναξε στον αέρα τα «πειράματα φιλελευθεροποίησης» του χουντικού καθεστώτος που είχαν ξεκινήσει από το καλοκαίρι του '73 και είχε καταγγείλει από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ και συνέδεσε την πάλη για την ανατροπή της αμερικανοκίνητης χούντας με αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα και στόχους, με την αποδέσμευση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, το διώξιμο των ξένων βάσεων και την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας.

Ταυτόχρονα, ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήρθε από το «πουθενά», ούτε εκδηλώθηκε στα «ξαφνικά», καθώς είχαν προηγηθεί εκατοντάδες «μικροί» αγώνες, μέσα από τους οποίους ωρίμαζε η συνείδηση του κινήματος. Παράλληλα, σε ό,τι αφορά τη φιλολογία για τον «αυθόρμητο» χαρακτήρα της εξέγερσης, το ΚΚΕ με την Εκθεση και τα Συμπεράσματα για τα γεγονότα του Νοέμβρη, που εγκρίθηκαν από την 4η Ολομέλεια της ΚΕ του, το καλοκαίρι του '76, σημειώνει πως το «αυθόρμητο» πρέπει να περιορίζεται μόνο στη μορφή της πάλης - την κατάληψη του Πολυτεχνείου - και κυρίως στη στιγμή που πραγματοποιήθηκε και όχι σε όλη την ανάπτυξη του αγώνα, που γίνεται, αν όχι με σχέδιο, τουλάχιστον με βάση τη γενική γραμμή του φοιτητικού κινήματος, των συνεπών οργανώσεών του (ΚΝΕ και ΑντιΕΦΕΕ) για ενεργό αγωνιστική αντιμετώπιση του χουντικού σχεδίου για τις εκλογές.