«Από το "αντισταθείτε" αρχίζει το αλφάβητο της Ιστορίας...»

«Ωσεί Παρών», είναι ο τίτλος της νέας ποιητικής συλλογής του ποιητή, δοκιμιογράφου και αρθρογράφου του «Ριζοσπάστη», Παναγιώτη Καραβασίλη, ο οποίος φιλοξενείται στην εκπομπή «Ποιητική Αδεία», που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης και η οποία θα μεταδοθεί, αύριο Κυριακή, στις 6 απόγευμα, από τον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

Πλανόδιος βιβλιοπώλης, ο ποιητής στήνει τον πάγκο του, ανάβει τα κηροπήγια του Γιάννη Αγιάννη και φωτίζει τις σελίδες των ποιητικών συλλογών, βγάζοντας τη γλώσσα στην ηλεκτρική ομοιομορφία των βιτρινών. Στη μακριά τολστοϊκή γενειάδα του, κρέμονται οι ψίθυροι των κολασμένων, τα κάρβουνα στα μάτια του τα άναψαν ο γερο - Κάρολος, παίρνοντας μια σπίθα από τα οδοφράγματα της Κομμούνας και ο Βλαδίμηρος με του Οκτώβρη τις φωτιές...

Με το παλτό του Ρασκόλνικοφ, πολεμάει το κρύο ο ποιητής, κατάσαρκα φοράει το κίτρινο πουκάμισο του Μαγιακόφσκι, το υφασμένο με Ιστορία, Ποίηση και Διαλεκτική, με τις μπότες του Γεσένιν βαδίζει στα πεζοδρόμια όλων των πόλεων, με το χαμόγελο του Μπρεχτ, αυτός ο φοιτητής των πανεπιστημίων του Μαξίμ Γκόρκι, βάζει φωτιά στις χτεσινές λέξεις, οίκτος, φιλανθρωπία, λύπηση, τι νόημα έχουν όταν στον ουρανό περιπολούν άδεια άστρα με στολές παραλλαγής, παρατεταγμένα σε γραμμές αίματος που τα βάφτισαν σημαίες;

Λέξεις που να βάζουν φωτιά στις συνειδήσεις, λέξεις - τσεκούρια που να κόβουν τις σκουριασμένες αλυσίδες του καραβιού της ποίησης, που το κρατάνε στα θολά νερά των λιμανιών της καλοπέρασης και του εφησυχασμού, χρειάζονται τώρα πια...

Με το αυτί κολλημένο στο έδαφος, ο ποιητής προσπαθεί ν' αφουγκραστεί τους σεισμούς που μέλλονται για να 'ρθουν, και τον ήχο των λέξεων που θα ξεπηδήσουν, καθώς ο ζωντανός λόγος των ανθρώπων θα θρυμματίζει τις γιγαντοοθόνες των δολοφόνων, που νομίζουν πως μπορούν με σφαίρες να σταματήσουν έναν ελεύθερο πολιορκημένο του 21ου αιώνα, να χαιρετίσει τις ντάπιες του Μεσολογγιού, που γέννησαν ποίηση, γραμμένη με αίμα στο ξεγυμνωμένο στήθος της ελευθερίας...

Πλανόδιος βιβλιοπώλης, ο ποιητής λέξεις δωρίζει, ιστορημένες με το χέρι του Ρίτσου, ματωμένες από την αγωνία του Καρούζου, ορθοβαδίζουσες σαν την περπατησιά του Κατσαρού. Λέξεις που έκλαψαν στην αγκαλιά του Λειβαδίτη. Λέξεις που στάθηκαν όρθιες στον τοίχο της Καισαριανής και τους δρόμους του Δεκέμβρη. Λέξεις που ψιθύρισαν ταπεινοί και καταφρονεμένοι, καθώς γύριζαν τον τροχό της Ιστορίας. Λέξεις που εξακολουθούν να τραγουδάνε, ανάμεσα στους σφυγμούς της εποχής, με μιαν επιμονή υπέροχη, που ταρακουνάει και αφυπνίζει... Λέξεις δωρίζει ο ποιητής που είναι και θα παραμένουν ασύλληπτες, διαταράσσοντας όλο και περισσότερο την «κοινή ησυχία» του «ηλεκτρονικού χωριού», παρόλο που οι περιπολίες των φυλάκων πυκνώνουν...