Με... μείον ξεκίνησαν πολλοί τραπεζικοί λογαριασμοί μικροκαταθετών, αφού οι τράπεζες όχι μόνο δε δίνουν πια τόκους για τις καταθέσεις, αλλά χρεώνουν τους πελάτες τους και με... έξοδα κίνησης λογαριασμού. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα τελευταία χρόνια οι τράπεζες, αξιοποιώντας το καθεστώς «απελευθέρωσης» των τραπεζικών εργασιών και τις ανακατατάξεις που γίνονται και στο χώρο των τραπεζικών εργασιών, κλιμακώνουν την πολιτική λεηλασίας των λαϊκών καταθέσεων χωρίς να δίνουν κανέναν απολύτως λογαριασμό. Η κατάσταση έχει φτάσει μάλιστα σε τέτοια σημεία, που η καταλήστευση των καταναλωτών από τις τράπεζες με την ανοχή μάλιστα των κυβερνήσεων, που στην πραγματικότητα κάνουν τα στραβά μάτια ακόμα και σε ζητήματα που αφορούν την εφαρμογή των νόμων, πιστοποιείται και από τα επίσημα στοιχεία που συνέλεξε η Διεύθυνση Πολιτικής Καταναλωτή του υπουργείου Ανάπτυξης.

Ιδού μια σταχυολόγηση των μεθόδων που μετέρχονται οι τράπεζες προκειμένου να θησαυρίζουν από την αδιάλειπτη και απροκάλυπτη εκμετάλλευση των καταναλωτών, όπως προκύπτουν από τις καθημερινές καταγγελίες που δέχεται η αρμόδια Διεύθυνση του υπουργείου Ανάπτυξης. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα όσα κατέθεσε στη Βουλή ο υφυπουργός Ανάπτυξης συνοδεύονται από την ανέξοδη επισήμανση του ίδιου ότι «παρ' όλες τις νομοθετικές και άλλες πρωτοβουλίες, είναι καθημερινή κοινή διαπίστωση ότι οι συναλλασσόμενοι καταναλωτές αντιμετωπίζουν μια σειρά από προβλήματα που δε βοηθούν στην εμπέδωση του κλίματος εμπιστοσύνης τραπεζών - πελατών». Ο ίδιος, δε, προέβη και σε εξαγγελίες τύπου πυροτεχνήματος ότι η νέα κυβέρνηση προτίθεται να... αντιμετωπίσει την ασύδοτη δραστηριότητα των τραπεζών σε βάρος των καταναλωτών με «προληπτικό έλεγχο και προέγκριση των συμβάσεων που ρυθμίζουν σχέσεις τραπεζών και καταναλωτών».

• Οι τράπεζες χρεώνουν προσωπικούς λογαριασμούς με μικρά υπόλοιπα ή λογαριασμούς σε αδράνεια με έξοδα και προμήθειες καταστρατηγώντας σχετική αντίθετη δικαστική απόφαση του Αρείου Πάγου.
• Παρακρατούν προμήθεια για συναλλαγές εφόσον δε διενεργούνται μέσω ΑΤΜς.
• Παρακρατούν προμήθεια σε λογαριασμούς όψεως με μέσο μηνιαίο υπόλοιπο μικρότερο των 1,50 ευρώ, καταστρατηγώντας σ' αυτή την περίπτωση απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθήνας.
• Προμήθεια 1,5 ευρώ παρακρατούν και για κατάθεση ποσού σε λογαριασμό άλλου.

• Χρεώνουν τα στεγαστικά δάνεια με έξοδα διαχείρισης που προσδιορίζονται συνήθως ποσοστιαία ή κλιμακώνονται ανάλογα με το ύψος του δανείου καθορίζοντας και ένα ελάχιστο ποσό κάτω από το οποίο δεν μπορούν να πέσουν. Και γι' αυτό υπάρχει πρόσφατη σχετική απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθήνας που κρίνει την τακτική αυτή καταχρηστική, αλλά είναι φανερό ότι οι τράπεζες το γράφουν «στα παλιά τους τα παπούτσια».
• Χρεώνουν δυσανάλογα τους καταναλωτές που επιθυμούν να προεξοφλήσουν δάνεια και επιπλέον τους χρεώνουν με κόστος επανατοποθέτησης πάνω από το νόμιμο 2%.
• Επιβαρύνουν τους πιστούχους με υπέρμετρα έξοδα για την τήρηση λογαριασμού και είσπραξη προμήθειας για κάθε πληροφορία που παρέχουν σχετικά με το δάνειό τους, ενώ υπάρχει απόφαση του Εφετείου Αθήνας που απαριθμεί τους όρους των συμβάσεων στεγαστικών δανείων που οδηγούν σε αυθαίρετες χρεώσεις.
• Σύνηθες είναι να διαφημίζονται δάνεια μέσω τηλεφώνου και να εξακολουθούν οι τράπεζες να χρεώνουν τους αδειολήπτες με τους τόκους σε περίπτωση υπαναχώρησης.
• Καταστρατήγηση των νομοθετικών ρυθμίσεων σχετικά με τον υπολογισμό των οφειλών για τα πανωτόκια.
• Καθυστέρηση ή άρνηση μεταφοράς ή αποδοχής υπολοίπων από τράπεζα σε τράπεζα, πράγμα το οποίο παρατηρείται και στις περιπτώσεις μεταφοράς υπολοίπου πιστωτικής κάρτας.

• Οι τράπεζες εκδίδουν πιστωτικές κάρτες και τις αποστέλλουν στους καταναλωτές χωρίς προηγούμενη αίτησή τους και τις χρεώνουν με μηνιαία έξοδα, τα οποία μάλιστα οι τράπεζες απαιτούν εντόκως. Ακόμα εκδίδουν και αποστέλλουν κάρτες ταχυδρομικά με τον κίνδυνο η κάρτα να κλαπεί και να χρησιμοποιηθεί εν αγνοία του δικαιούχου και να εμφανίζεται ο ίδιος χρεωμένος στην τράπεζα.
• Οι καταναλωτές αντιμετωπίζουν συχνά δυσκολίες στην εξόφληση του συνολικού ποσού της οφειλής της κάρτας, καθώς οι υπάλληλοι αναφέρουν το ποσό που εμφανίζεται στην οθόνη εκείνη τη στιγμή και όχι το συνολικό ποσό της οφειλής, στην οποία περιλαμβάνονται και δόσεις. Το υπόλοιπο αυτό ποσό το διεκδικούν πολλές φορές και μήνες αργότερα προσαυξημένο με τόκους υπερημερίας.
• Σε περιπτώσεις που υπάρχει σύμβαση με κέντρα αδυνατίσματος, γυμναστήρια κλπ. για πληρωμή του ποσού με πιστωτική κάρτα οι τράπεζες ζητούν την εξόφληση του συνολικού ποσού ακόμα και εάν ο πελάτης υπαναχωρήσει από τη σύμβαση. Ακόμα, δε, και σε περιπτώσεις που η επιχείρηση διακόψει τη λειτουργία της οι καταναλωτές μένουν απροστάτευτοι.
• Ανάθεση της είσπραξης οφειλών από πιστωτικές κάρτες σε εισπρακτικές εταιρίες που χρησιμοποιούν απαράδεκτες μεθόδους εκφοβισμού.
• Τράπεζες δε λαμβάνουν υπόψη ή λαμβάνουν υπόψη με καθυστέρηση, αίτημα για ακύρωση κάρτας, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις αρνούνται να κάνουν διακανονισμό ληξιπρόθεσμων οφειλών.
• Τέλος, χρεώνουν με 1 ευρώ το στέλεχος την έκδοση μπλοκ επιταγών, παρατηρούνται μεγάλες αποκλίσεις στις χρεώσεις για αποστολή εμβάσματος και μεγάλες αυξομειώσεις στη μετατροπή συναλλάγματος σε ευρώ, ανάλογα με το ποσό του οποίου ζητείται η μετατροπή.