Ο επίσημος απολογισμός των νεκρών από το σεισμό και τα τσουνάμι, που σάρωσαν 13 χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Αφρικής την 26η Δεκέμβρη 2004, είχε φθάσει την Παρασκευή τους 165.000 νεκρούς. Τον πραγματικό απολογισμό «δε θα τον μάθουμε ποτέ», κατά τον Γιαν Εγκελαντ, συντονιστή του ΟΗΕ για τη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας. Ο ΓΓ του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, δήλωσε στην «Ατσέχ», την Παρασκευή, «σοκαρισμένος από την έκταση της καταστροφής». «Πρωτοφανές» χαρακτήρισε το θέαμα που αντίκρισε πετώντας πάνω από τις ακτές της ινδονησιακής επαρχίας ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Κόλιν Πάουελ - μόλο που, όπως επισήμανε τουλάχιστον ένας αναλυτής, η εικόνα δεν έχει μεγάλες διαφορές από εκείνη στη Φαλούτζα...

Η καταμέτρηση των θυμάτων στις πληγείσες χώρες είχε σταματήσει ήδη στα μέσα της εβδομάδας. Η προσοχή, η προτεραιότητα, το βάρος στα διεθνή ΜΜΕ δινόταν πλέον στην «δυτική ανθρωπιστική βοήθεια». Οι υποσχέσεις κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών που συνοψίστηκαν στην έκτακτη Σύνοδο της Τζακάρτα έφθασαν τα 4 δισ. δολάρια, ενώ με βρετανική πρωτοβουλία το «G7» ανακοίνωσε μορατόριουμ της αποπληρωμής των χρεών των πληγεισών χωρών. Η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης υπόσχονταν, στο μεταξύ, νέα «χαμηλότοκα δάνεια».

Είναι κοινή διαπίστωση ότι η ανυστερόβουλη αλληλεγγύη από τους απλούς πολίτες, η έμπρακτη αλληλεγγύη που είχε ως αποτέλεσμα σε πολλές χώρες τα ποσά που συγκεντρώθηκαν από τις συνεισφορές τους να είναι υπερδιπλάσια των κυβερνητικών δεσμεύσεων, καταδεικνύει το χάσμα, και την πλήρη αντίθεσή τους με τις αντιλήψεις, τις επιδιώξεις, τους ανταγωνισμούς και την κυνική και υποκριτική πολιτική των δυτικών κυβερνήσεων. Ο Κόλιν Πάουελ υπήρξε ο πιο ωμός στην ανοιχτή παραδοχή των ποταπών κινήτρων τους: η «κάτι παραπάνω από γενναιόδωρη» βοήθεια των ΗΠΑ προς τις - κύρια μουσουλμανικές - πληγείσες χώρες, δήλωσε, αποτελεί πολιτικό όπλο πρώτης γραμμής στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Συνολικά το ιμπεριαλιστικό σύστημα είναι έτοιμο να αδράξει τις «ευκαιρίες» - η ανατριχιαστική έκφραση από την Financial Times - που «προσφέρει» η τραγωδία. Βάσει της λογικής αυτής του μανιακού καπιταλισμού, η εξεύρεση «λύσεων» σε μια σειρά συγκρούσεις και εξεγέρσεις σε πληγείσες χώρες (Ινδονησία, Σρι Λάνκα), η ταυτόχρονη αποκατάσταση μόνιμης αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας σ' αυτές, η χρηματοδότηση «στέρεων projects» με «συνετή οικονομική λογική», που θα ωφελήσουν τις πολυεθνικές -που θα καρπωθούν τα οφέλη της «ανοικοδόμησης»- και η προώθηση νέων μέτρων για το «άνοιγμα των αγορών» και την περαιτέρω «μείωση του εργατικού κόστους» (σε χώρες όπου το ημερομίσθιο του ενός δολαρίου αποτελεί άπιαστο όνειρο), είναι όχι μόνο επιδιωκόμενοι στόχοι, αλλά αναγκαία συνθήκη για την παροχή της «βοήθειας». Η εφημερίδα «Λος Αντζελες Τάιμς» το έθεσε με τον πλέον εμετικό τρόπο: «Τα πλούσια έθνη παρέχουν βοήθεια», έγραψε, άρα «θα υπαγορεύσουν και τους όρους» που τη συνοδεύουν...