Στην ευρωπαϊκή ορολογία, που έχουν υιοθετήσει η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, η αξιολόγηση πάει πακέτο με την «ποιότητα». Μιλούν για αξιολόγηση της ποιότητας, λες και η ποιότητα της Ανώτατης Εκπαίδευσης είναι κάτι ορισμένο και ουδέτερο ή κοινώς αποδεκτό. Για παράδειγμα, ο εργαζόμενος θεωρεί «ποιότητα» στην Ανώτατη Εκπαίδευση τη δωρεάν παροχή της, την εξασφάλιση δωρεάν στέγασης και σίτισης των φοιτητών, την πλήρη και επαρκή υλικοτεχνική υποδομή κ.ά. Τα κείμενα της ΕΕ μιλώντας για «ποιότητα» εννοούν την αύξηση του αριθμού των φοιτητών στα πανεπιστήμια, την ικανοποίηση των απαιτήσεων που έχουν οι επιχειρήσεις από τα πανεπιστήμια κ.ο.κ. Γίνεται κατανοητό ότι η ποιότητα είναι ταξικά διαφοροποιημένη έννοια και πολύ περισσότερο, είναι μια έννοια που δεν μπορεί εύκολα να ποσοτικοποιηθεί και να μετρηθεί, όπως ισχυρίζονται ότι θα κάνουν με την «αξιολόγηση της ποιότητας».

Επίσης, χρησιμοποιούν τον όρο «πιστοποίηση» για προγράμματα σπουδών και ιδρύματα κι εννοούν την αναγνώριση ότι αυτά τα προγράμματα και τα ιδρύματα πληρούν κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις, ώστε να ανήκουν στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αυτές οι προϋποθέσεις έχουν πέσει πολύ χαμηλά. Αξίζει να σημειώσουμε ότι πριν από μερικούς μήνες ο υπουργός Παιδείας της Βρετανίας πρότεινε να υπάρχουν πανεπιστήμια στη χώρα του που θα ασκούν μόνο διδακτικό κι όχι ερευνητικό έργο. Μα αυτό που διαφοροποιεί την Ανώτατη Εκπαίδευση από τις υπόλοιπες βαθμίδες είναι ακριβώς η σύνδεσή της με την έρευνα για την ανάπτυξη της επιστήμης. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι οι ευρωπαϊκές προϋποθέσεις «πιστοποίησης» δεν εξασφαλίζουν ούτε τα ελάχιστα για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Ετσι, είναι πολύ εύκολο να αρχίσουν να «πιστοποιούνται» ως «ανώτατα» και διάφορα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια φθηνής επαγγελματικής κατάρτισης, τύπου ΙΕΚ.

Διαμάχη ως προς τα αποτελέσματα της αξιολόγησης έχει ξεσπάσει σχετικά με το θέμα της «κατηγοριοποίησης» ή «κατάταξης» ιδρυμάτων, Τμημάτων και κατ' επέκταση αποφοίτων. Το σκεπτικό είναι ότι μετά την αξιολόγηση θα δημιουργηθεί μια διαφοροποίηση των ιδρυμάτων σε «καλά» και «κακά», τα «καλά» θα χρηματοδοτούνται περισσότερο και τα «κακά» θα βαλτώνουν κι αντίστοιχα, οι απόφοιτοι των «καλών» θα προτιμούνται από τις επιχειρήσεις, ενώ οι απόφοιτοι των «κακών» θα μπαίνουν στην αγορά εργασίας με πολύ χειρότερους όρους και χωρίς πολλές απαιτήσεις. Επειδή, όμως, εξ αρχής η αξιολόγηση θα προχωράει με βασικά κριτήρια τη γνώμη των επιχειρήσεων, η εκτίμηση ενός ιδρύματος ως «καλού» σημαίνει ότι αυτό συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις των επιχειρήσεων κι έχει υποτάξει την ερευνητική του παραγωγή και την κατεύθυνση των σπουδών του στα συμφέροντα του κεφαλαίου.