Συνήθως οι «ταύροι» επισκέπτονται τα υαλοπωλεία κατά τη γνωστή λαϊκή ρήση... Στην περίπτωσή μας όμως δυο «ταύροι» αποφάσισαν να αλλάξουν λίγο τα πλάνα τους... Προτίμησαν να πάνε στην πόλη του φωτός το Παρίσι και αντί για υαλοπωλείο να επισκεφθούν το πλέον σύγχρονο στάδιο της Ευρώπης το «Σταντ ντε Φρανς». Και για να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα όπου «ταύροι» βάλτε τις δυο ισπανικές ομάδες Ρεάλ Μαδρίτης και Βαλένθια και όπου «επίσκεψη» βάλτε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ.

Η φετινή χρονιά για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης θα μείνει στην ιστορία. Αιτία, ο φετινός τελικός που για πρώτη φορά στην 45χρονη ιστορία του θεσμού (Κύπελλο ρωταθλητριών) το τρόπαιο θα διεκδικήσουν δυο ομάδες από την ίδια χώρα. Η Ισπανία, λοιπόν, είχε την τιμητική της φέτος. Οι τρεις ομάδες της που συμμετείχαν στο θεσμό έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά, όπου οι δυο πέρασαν στον τελικό. Νέα εποχή για το ισπανικό ποδόσφαιρο είπαν πολλοί... Ισως τα πράγματα να είναι και έτσι. Η πριμέρα ντεβιζιόν σίγουρα θεωρείται από τα καλύτερα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα της Ευρώπης. Ομως υπάρχουν ορισμένες φορές που θα πρέπει να κάνουμε τους «δικηγόρους του διαβόλου». Οχι ότι αμφισβητούμε το επίπεδο του ισπανικού πρωταθλήματος της πρώτης κατηγορίας, αλλά δε θα πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός της καινούριας τακτικής που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Μια τακτική που έχει να κάνει με τη συμμετοχή τεσσάρων ή τριών ή δύο ομάδων από την ίδια χώρα στην κορυφαία διασυλλογική και σίγουρα φαινόμενα σαν το φετινό ίσως σε λίγα χρόνια να θεωρούνται συνηθισμένα. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι εάν το δει κάποιος από μια άλλη σκοπιά ίσως είναι ανησυχητικό. Το ενδεχόμενο ενός κλειστού πρωταθλήματος με πολλές ομάδες από συγκεκριμένες χώρες αρχίζει δειλά δειλά να κάνει την εμφάνισή του, έστω και έμμεσα. Το πρώτο στάδιο είναι η ανατροπή των ισορροπιών. Κάτι που είναι εμφανές, αφού πώς μια χώρα που συμμετέχει με μια ομάδα θα μπορέσει να ανταγωνιστεί κάποια άλλη που αγωνίζεται με τέσσερις;..

Ολα αυτές οι καινοτομίες ανάγουν την αιτία τους στον παρ' ολίγον πόλεμο που πήγε να ξεσπάει προ διετίας μεταξύ της ΟΥΕΦΑ και της Λίγκα των ισχυρών ομάδων της Ευρώπης που ήθελαν να δημιουργήσουν ένα δικό τους πρωτάθλημα. Η κόντρα έληξε γρήγορα και με νίκη της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, που αναβάθμισε τη διοργάνωση του «Τσάμπιονς Λιγκ», ενώ άρχισε να προσφέρει «γην και ύδωρ» στις ομάδες από τηλεοπτικά δικαιώματα, διαφημίσεις σπόνσορες, προκειμένου να μην ενταχθούν με την κίνηση των ισχυρών συλλόγων.

Ομως οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές. Ο κίνδυνος να μετατραπεί μια ιστορική διοργάνωση, όπως το ραντεβού των πρωταθλητών Ευρώπης, σε ένα πρωτάθλημα για λίγους και ισχυρούς υπάρχει και είναι ορατός. Και οι προθέσεις των υπευθύνων από ό,τι φαίνεται δεν είναι ξεκαθαρισμένες ούτε οι στόχοι τους...

Η αυλαία, λοιπόν, πέφτει την Τετάρτη στο Παρίσι όπου Ρεάλ Μαδρίτης και Βαλένθα διεκδικούν το πρώτο τρόπαιο του νέου αιώνα. Δυο ομάδες από την ίδια χώρα, αλλά με εντελώς αντίθετο παρελθόν και ίσως εάν θέλετε και εντελώς αντίθετο παρόν. Η Ρεάλ με το ένδοξο παρελθόν, αλλά το μέτριο παρόν θα προσπαθήσει να κάνει το «χάπι εντ» σε μια δύσκολη χρονιά για αυτήν όπως η φετινή. Από την άλλη, η Βαλένθια πρωτάρα στις μεγάλες διοργανώσεις κατάφερε να αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη. Σίγουρα εάν καταφέρει να κατακτήσει το Κύπελλο θα είναι το σφράγισμα μιας άκρως επιτυχημένης χρονιάς και ίσως η βάση για ένα ακόμη πιο επιτυχημένο μέλλον. Ποιο όμως είναι το προφίλ των δύο αντιπάλων... Ας τους γνωρίσουμε καλύτερα.

Τελικά, οι μεγάλες ομάδες στα δύσκολα φαίνονται... Μπορεί η παρουσία της Ρεάλ εντός και εκτός Ισπανίας να κυμάνθηκε από την απόλυτη μετριότητα, όμως την κρίσιμη στιγμή η ιστορική ομάδα της Μαδρίτης φώναξε παρούσα... Και τώρα πλέον διεκδικεί το κορυφαίο τρόπαιο της γηραιάς ηπείρου, προκειμένου να βρει το βάλσαμο για τις πληγές που άφησε η φετινή χρονιά.

«Οπως κάθε μεγάλη ομάδα που σέβεται τον εαυτό της», έτσι και η Ρεάλ Μαδρίτης ξεκίνησε τη χρονιά στην Ευρώπη, έχοντας υψηλούς στόχους. Γρήγορα όμως οι εμφανίσεις της έδειξαν ότι θα πρέπει να «ιδρώσει» πολύ για να το πετύχει. Η πρώτη θέση στον 5ο όμιλο του «Τσάμπιονς Λιγκ» (όπου συμμετείχε και ο Ολυμπιακός) με 13 βαθμούς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και «μαγική εικόνα». Ισως ο Ρομπέρτο Κάρλος και οι βουτιές αλά γκολκίπερ στην περιοχή να ήταν πιο κατάλληλος να απαντήσει.

Η αλλαγή προπονητή στα μισά της χρονιάς όπου τη θέση του Ουαλού Τζον Τόσακ πήρε ο παλιός αρχηγός της ομάδας Βιθέντε Ντε Μπόσκε δεν έφερε αμέσως τον άνεμο των αλλαγών, που ζητούσαν οι οπαδοί των Μαδριλένων. Το αντίθετο, μάλιστα. Η κατιούσα στο πρωτάθλημα συνεχίστηκε ενώ δυο «ταπεινωτικές» ήττες από την Μπάγερν Μονάχου με 4-2 στο Μπερναμπέου και 4-1 στο Μόναχο έδειξαν ότι υπάρχουν και χειρότερα. Τα οκτώ γκολ σε δυο παιχνίδια για μια Ρεάλ Μαδρίτης ήταν ένα ηχηρό χαστούκι. Και από ό,τι φάνηκε πολύ ηχηρό... Τόσο που έκανε τους πάντες να ξυπνήσουν. Η Ρεάλ Μαδρίτης πήρε την πρόκριση σαν δεύτερη πίσω από τους Βαυαρούς και στα προημιτελικά βρέθηκε αντιμέτωπη με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου οι Εγγλέζοι ήταν το λογικό φαβορί. Η λευκή ισοπαλία στο Μπερναμπέου έφερε τους Μαδριλένους με την πλάτη στο τοίχο. Ομως στο δεύτερο παιχνίδι στο «Θέατρο των ονείρων» οι Ισπανοί έζησαν το πιο ονειρεμένο φετινό τους βράδυ. Η πολύ καλή εμφάνιση και η νίκη με 3-2 επί των πρωταθλητών Κόσμου άλλαξε τα πάντα. Η Ρεάλ ήταν ήδη στους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ κάτι που φάνταζε «απίθανο» πριν λίγο καιρό. Και εκεί βρήκε την ευκαιρία να πάρει το «αίμα της πίσω» από την Μπάγερν για τις δυο βαριές ήττες στη Β` φάση. Η νίκη με 2-0 στο Μπερναμπέου αποδείχτηκε αξεπέραστο εμπόδιο για την Μπάγερν, όπου, παρά τη νίκη με 2-1 στο δεύτερο παιχνίδι η ομάδα του Ντελ Μπόσκε ήταν αυτή που χαμογελούσε στο τέλος. Ο τελικός δεν ήταν πλέον όνειρο ήταν πραγματικότητα...

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε ανέλαβε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, όταν κλήθηκε να αντικαταστήσει τον απολυθέντα Τζον Τόσακ. Και τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει δεν ήταν και λίγα. Πρώτο και σημαντικότερο αυτό που αφορά τον τομέα της ψυχολογία, αφού όταν ανέλαβε την ομάδα σε αυτόν τον τομέα ο δείκτης ήταν ιδιαίτερα χαμηλά. Ο Ντελ Μπόσκε επανέφερε την ηρεμία στα αποδυτήρια δίνοντας νέα πνοή. Στην Ισπανία από την 15η θέση έφτασε μέχρι σε τροχιά τίτλου και παρά τις δυο βαριές ήττες από την Μπάγερν κατάφερε να μαζέψει τα κομμάτια και να φτιάξει εκ νέου το παζλ. Εάν καταφέρει να σηκώσει και το τρόπαιο σίγουρα θα συγκαταλεχτεί στα υπέρ της προπονητικής του καριέρας.

ΤΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ: Μια πλειάδα αστεριών (έστω και εάν η λάμψη τους φέτος ήταν υποτονική) αποτελούν το ρόστερ της Ρεάλ Μαδρίτης. Ραούλ, Ρομπέρτο Κάρλος, Ρεδόντο, Μοριέντες, Σαλγάδο, Ιέρο, Μακμάναναμ αποτελούν τους βασικούς πρωταγωνιστές στον τομέα της μαχητικότητας που αποδείχτηκε πολύτιμος εκεί που η ομάδα τον χρειαζόταν. Ακόμα και ο νεαρός τερματοφύλακας Καστίγιας μπορεί να μην εμπνέει και την απόλυτη εμπιστοσύνη, όμως όπου χρειάστηκε έσωσε την «παρτίδα». Τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο εύκολα, όταν και ο Ανελκά αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του. Ο Γάλλος με «τα πειθαρχικά παραπτώματα και τις μέτριες εμφανίσεις γύρισε δριμύτερος και δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αυτός ήταν που έδωσε την πρόκριση στον τελικό χάρις στο πολύτιμο γκολ, που πέτυχε στο Μόναχο κόντρα στην Μπάγερν.

Μπορεί να ισχύει η φράση «η τύχη του πρωτάρη» στην περίπτωση της Βαλένθια; Μπορούμε να μιλήσουμε για τύχη στην περίπτωση της ομάδας του Εκτορ Ραούλ Κούπερ; Τα φαινόμενα, πάντως, δεν απατούν και οι «νυχτερίδες» πήραν πανηγυρικά την πρόκριση στον τελικό του θεσμού. Μια ομάδα που δε φαινόταν πως θα πάρει την πρόκριση ούτε για την ημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ βρίσκεται στη Γαλλία, με σκοπό να σηκώσει για πρώτη φορά στην ιστορία της, το βαρύτιμο τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης.

Η ισπανική ομάδα από νωρίς έδειξε τα δόντια της και κατέκτησε τη δεύτερη θέση στον 2ο όμιλο της β` φάσης της διοργάνωσης πίσω από τους πρωταθλητές Ευρώπης «μπέμπηδες». Παρ' όλα αυτά κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι οι «νυχτερίδες» ήταν ικανές να πάρουν την πρόκριση απέναντι στη Λάτσιο. Ομως όλα ήρθαν πάνω κάτω και το 5-1 του πρώτου αγώνα έκανε τη μοναδική ομάδα της Ιταλίας που συμμετείχε σε ευρωπαϊκή διοργάνωση να παραμιλάει. Το όνομα της Βαλένθια είχε αρχίσει να ακούγεται καθαρά σε όλη τη «Γηραιά Ηπειρο». Ο επαναληπτικός ήταν άλλη μια δοκιμασία για τους πρωταθλητές Ιταλίας. Η μαχητικότητα, η φαντασία και ο ενθουσιασμός των Ισπανών δεν άφηνε σε ησυχία τους «Λατσιάλι» και το μοναδικό γκολ που πέτυχαν απάλυνε τον πόνο του αποκλεισμού από τον «Δαβίδ».

Η συνέχεια παρόμοια. Ο πρώτος «ισπανικός εμφύλιος» ήταν γεγονός. Η Μπατσελόνα φάνταζε πιο δυνατή και από τη Λάτσιο. Ομως το 4-1 του πρώτου αγώνα σήμανε την αρχή του τέλους για τους «μπλαουγκράνα» που είδαν όλη τη χρονιά να πηγαίνει χαμένη. Στο δεύτερο παιχνίδι η ήττα έφερε και την πρόκριση καθώς η άμυνα της Βαλένθια δεν άφησε και πολλά περιθώρια στον Κλάιφερτ και την παρέα του να σκοράρουν αρκετές φορές και να πάρουν την πρόκριση. Το χαστούκι ήταν πολύ δυνατό για την «Μπάρτσα» και το αουτσάιντερ βρέθηκε στον πρώτο της τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.

Η ομάδα του Κούπερ έχει σημειώσει πολλές ευρωπαϊκές επιτυχίες τα περασμένα χρόνια. Η καλύτερη χρονιά της ήταν το 1980, όταν εκτός από την κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, σήκωσε και το «Σούπερ Καπ» της Ευρώπης. Η ιστορία της αρχίζει από το 1941 όταν κατέκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα. Από εκεί και πέρα κατά τακτά διαστήματα κάνει την εμφάνισή της στη χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου, κατακτώντας έναν τίτλο όπως φέτος που σήκωσε το Κύπελλο Ισπανίας.

ΟΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Ο άνθρωπος που δημιούργησε αυτή την ομάδα, ο Εκτορ Ραούλ Κούπερ είναι γνωστός για την παράδοσή του στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα. Ο 45χρονος τεχνικός, αφού κατέκτησε το πρωτάθλημα στη χώρα του την Αργεντινή, με την «άγνωστη» Λάνους, το 1997 πήρε την απόφαση να αφήσει τη Λατινική Αμερική και να περάσει τον Ατλαντικό. Η τελευταία του επιτυχία ήταν πέρσι με τη Μαγιόρκα που την οδήγησε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, αλλά γνώρισε την ήττα από τη Λάτσιο. Τώρα γνωρίζει ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία αφού έχει σκοπό να σηκώσει το πρώην Κύπελλο Πρωταθλητριών.

ΤΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ: Μπορεί η Βαλένθια να μην έχει παίκτες μεγάλης αξίας, αλλά απέδειξαν ότι και οι «μικροί» μπορούν εξίσου καλά. Ενας παίκτης της μόνο ξεχωρίζει σαν τη «μύγα μες στο γάλα», ο Κλαούντιο Λόπες. Το ταλέντο του έχει δώσει πολλές φορές λύση στα επιθετικά προβλήματα της ομάδας. Μάλιστα, θεωρείται βέβαιο ότι από το καλοκαίρι μετακομίζει στη γειτονική χώρα, για να φορέσει τη φανέλα των «λατσιάλι». Ο Λόπες με τον Ιλιε στην επίθεση δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα. Μάλιστα, με βοηθό τον Κίλι Γκονσάλες αποτελούν ό,τι καλύτερο υπάρχει στην τακτική των αντεπιθέσεων.

Πέρα από τους επιθετικούς, ο αρχηγός της ομάδας Μεντίετα κρατάει το επίπεδο της Βαλένθια ψηλά. Βέβαια, δεν είναι λίγες οι φορές που μπαίνει στον πειρασμό να σκοράρει, αφού η θέση του του επιτρέπει να ακολουθεί τους κυνηγούς. Τη μεσαία γραμμή συμπληρώνουν οι Χέραρντ και Φαρίνος, έχοντας και αυτοί επιθετικές τάσεις. Βέβαια, η γνωστή τακτική των αντεπιθέσεων που ακολουθεί η ισπανική ομάδα επιτρέπει στους μέσους να βοηθούν αποτελεσματικά πολλές φορές την επίθεση.

Στην άμυνα τα δίδυμα του Ανγκλομά με τον Ντζούκιτς και του Καρμπόνι με τον Πελεγκρίνο κάνουν πολύ καλή δουλιά. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε 16 παιχνίδια έχει δεχτεί 14 γκολ. Αυτό δείχνει ότι το σύστημα του Κούπερ με τη μαζική άμυνα και τις αντεπιθέσεις αποδίδει και αυτό φάνηκε περισσότερο από κάθε άλλη φορά στις τελευταίες αναμετρήσεις με Λάτσιο και Μπαρτσελόνα.

Τελευταίος και ίσως ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες είναι ο Κανιθάρες. Οταν χρειάστηκε να επέμβει το έκανε αποφασιστικά και μάλιστα οι επεμβάσεις του με τους Ιταλούς έδωσαν την πρόκριση στον ημιτελικό.