Στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του Διονυσίου Σολωμού θα είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία» την Κυριακή 27 Μάρτη από τις 6 μέχρι τις 8 το απόγευμα στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM». Την εκπομπή επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης.

Στην Εθνική Βιβλιοθήκη φυλάσσεται το χειρόγραφο του Διονυσίου Σολωμού με το Πρώτο Σχεδίασμα των «Ελεύθερων Πολιορκημένων», ποίημα εμπνευσμένο από τις τελευταίες 15 μέρες της Πολιορκίας του Μεσολογγιού, από τη μάχη της Κλείσοβας έως την ηρωική Εξοδο, 10 προς 11 Απρίλη του 1826.

Ο ποιητής επεξεργάστηκε το Δεύτερο Σχεδίασμα των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» το 1833-1834, ενώ επιχείρησε ένα Τρίτο Σχεδίασμα το 1844.

Πουθενά αλλού στη νεοελληνική λογοτεχνία δε θα μπορούσε να εντοπιστεί τόσο ανάγλυφα το τραγικό στοιχείο, με την έννοια της σύγκρουσης αντίθετων δυνάμεων, καθώς στην περίπτωση του Μεσολογγίου συγκρούονται το ηθικό χρέος των πολιορκημένων και μια αναγκαιότητα που περιλαμβάνει όχι μόνο τον εξωτερικό εχθρό, αλλά και την αρρώστια, την πείνα, την οργιαστική ανοιξιάτικη φύση και τον πειρασμό της ζωής. Οι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου θέλησαν και έμειναν, έχοντας απόλυτη αυτογνωσία της θέσης και τους χρέους τους και απόλυτη συνείδηση του επιχειρούμενου τολμήματος με όλα του τα επακόλουθα. Αποδείχθηκαν έτσι ελεύθεροι περισσότερο από κάθε άλλη φορά στη ζωή τους.

148 χρόνια έχουν περάσει από το θάνατο του Διονυσίου Σολωμού και το έργο του, ειδικά σήμερα, παραμένει επίκαιρο. Οπως σημείωσε ο Κώστας Βάρναλης το 1957, «ποτές, ο Σολωμός και το έργο του δεν είχανε τόση επικαιρότητα όσο σήμερα. Μέσα στα 100 χρόνια που πέρασαν από το θάνατο του Ποιητή, ποτές η Πατρίδα δεν είχε τόση ανάγκη της παρουσίας του. Η εθνική ελευθερία του "Υμνου", η ηθική ελευθερία των "Πολιορκημένων" και η πνευματική ελευθερία του "Διαλόγου", εξακολουθούνε να είναι τα πιο θετικά αιτήματα του λαού μας. Αλλά και μια τέταρτη ελευθερία πήρε τη θέση του πιο φλογερού ιδανικού της ανθρωπότητας σήμερα: η κοινωνική ελευθερία και για την πραγμάτωση τούτης της ελευθερίας, ο Σολωμός είναι και πάλιν ο πρώτος οδηγός. Οταν στρέφεται εναντίον της αριστοκρατίας και πάει με το έθνος, αυτή του η πράξη έχει κοινωνική σημασία. Το ίδιο κοινωνική σημασία έχει και ο πόνος του για τη δυστυχία του καταπροδομένου λαού, Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι ηγαπημένε/πάντοτ' ευκολόπιστε και πάντα προδομένε».