Οι εξελίξεις αυτές είναι συγκεκριμένες και εκπορεύονται από τις ευρωπαϊκές αποφάσεις για την Ανώτατη Εκπαίδευση που συναποφάσισε η προηγούμενη και ευλαβικά εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση, με την πλήρη στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Στόχος τους είναι τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ να παράγουν αποφοίτους, να κάνουν έρευνα και γενικά να αναπτύσσουν την επιστήμη με κριτήριο τις απαιτήσεις των επιχειρήσεων για όλο και μεγαλύτερα κέρδη, επί της ουσίας τα πανεπιστήμια να διαπλέκονται όλο και περισσότερο στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό. Τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής, δηλαδή, θα είναι:

• Απόφοιτοι μισομορφωμένοι, που θα περνούν από την ανεργία στην ημιαπασχόληση και «φτου ξανά» στα θρανία της κατάρτισης, σηκώνοντας στις πλάτες τους το κόστος για όλη αυτή την περιπλάνηση. Οι απόφοιτοι δε θα είναι επιστήμονες (επιστήμονες θα είναι μόνο οι απόφοιτοι των «κέντρων αριστείας», κυρίως πανάκριβα ιδρύματα του εξωτερικού).
• Προώθηση μόνο εκείνων των ερευνών που τα αποτελέσματά τους θα μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν οι επιχειρήσεις για να αυγατύνουν τα κέρδη τους.
• Αλλοτρίωση της ίδιας της έννοιας της επιστήμης, αφού η ανάπτυξή της θα καθορίζεται από τις υπηρεσίες που προσφέρει στον καπιταλισμό για την επιβίωσή του.

Ολα αυτά μπορεί να φαντάζουν για κάποιους μακρινά, αλλά δυστυχώς είναι πολύ κοντινά, ήδη έχουν δρομολογηθεί, μέσα από τους νόμους που ψηφίστηκαν στη Βουλή (για τα ΤΕΙ και την αναγνώριση τίτλων σπουδών) και τους νόμους που είναι έτοιμοι στα συρτάρια του υπουργείου Παιδείας (αξιολόγηση, Ινστιτούτα Διά Βίου Εκπαίδευσης). Ηδη, η αποσπασματική κατάρτιση έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος σε βάρος της ολοκληρωμένης μόρφωσης, οι επιχειρήσεις έχουν πατήσει πόδι μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, τα ιδρύματα «ρετουσάρουν» τα προγράμματά τους προκειμένου να αυξήσουν το «κύρος» τους, να προσελκύσουν επιχειρήσεις ως χρηματοδότες.

Μέσα σ' αυτή την πραγματικότητα, οι φοιτητές προσέρχονται στις κάλπες για να πάρουν θέση. Γιατί, φυσικά, αυτές οι αλλαγές τους αφορούν άμεσα, αφορούν το πτυχίο που θα πάρουν και την αξία του, αφορούν τις προϋποθέσεις με τις οποίες αύριο θα αναζητήσουν δουλιά, τα δικαιώματα που θα κατοχυρώνουν (ή που δε θα έχουν) στη δουλιά τους. Αφορούν, επίσης, τις συνθήκες των σπουδών τους, το οικονομικό κόστος που επωμίζονται οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, τις τεράστιες ανεπάρκειες κι ελλείψεις με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι στα ιδρύματα. Για ό,τι τους αφορά, λοιπόν, όχι απλά μπορούν να πάρουν θέση στις εκλογές, αλλά και πρέπει!

Ο κάθε φοιτητής έχει ευθύνη μπροστά σ' αυτή την επίθεση που ξεδιπλώνεται ενάντια στα δικαιώματά του, ενάντια στο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, ενάντια στην ίδια την ουσία της μόρφωσης και της επιστήμης. Ο κάθε φοιτητής έχει ευθύνη και δυνατότητα με την ψήφο του να ενισχύσει εκείνες τις δυνάμεις που πραγματικά αντιστέκονται, που έρχονται σε ρήξη με όλα τα παραπάνω, έχει ευθύνη να πάρει την υπόθεση στα χέρια του και τη δυνατότητα με την προσωπική του συμβολή να δυναμώσει τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος.

Στις φοιτητικές εκλογές της 13ης Απρίλη διάφοροι καλοθελητές θα σπεύσουν να εξασφαλίσουν την ψήφο των φοιτητών, για να την καταθέσουν στην πραγματικότητα στο τραπέζι της συναίνεσης στην κυβερνητική πολιτική. Θα ζητήσουν την ψήφο των φοιτητών για να ισχυροποιήσουν τη δική τους θέση και να γίνουν πιο «αξιόπιστοι», πιο «αποτελεσματικοί» ως «πλασιέ» των αντιδραστικών αλλαγών που έρχονται. Γιατί στην πραγματικότητα, ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΕΑΑΚ και ΔΙΚΤΥΟ (ΣΥΝ), με τον δικό της τρόπο η κάθε μια, πλασάρουν την κυρίαρχη πολιτική μέσα στις σχολές, την ντύνουν με ωραία λόγια, αποκρύπτουν τις συνέπειές της.

Η ΔΑΠ υποστήριξε ανοιχτά όλο το προηγούμενο διάστημα τις προτάσεις και τα μέτρα της κυβέρνησης, είναι η παράταξη της ΝΔ στα πανεπιστήμια, κομμάτι της ίδιας πολιτικής που αυξάνει την ακρίβεια, την ανεργία, την ημιαπασχόληση, την αμορφωσιά...

Η ΠΑΣΠ είναι επίσης φορέας της ίδιας πολιτικής. Εκεί που... έχει τα περιθώρια μπαίνει μπροστά για την υλοποίησή της, είναι πλέον μαζί με τη ΔΑΠ η παράταξη του «μη κρατικά πανεπιστήμια» και του «δώστε δάνεια στους φοιτητές» για να τα βγάλουν πέρα.

Τα ΕΑΑΚ βλέπουν τον εχθρό των φοιτητών στο συντονισμό του φοιτητικού κινήματος, στους ζωντανούς συλλόγους που αγωνίζονται. Είναι υπέρμαχοι της αμορφωσιάς και του χτυπήματος στα δικαιώματα των αποφοίτων στην εργασία, με τις θέσεις που εκφράζουν για «γενικό πτυχίο», «όχι επιστημονική ειδίκευση», «την ειδίκευση να τη δίνει ο εργοδότης»!

Οσο για το ΔΙΚΤΥΟ, όπου έχει οργανωμένη έκφραση, προβάλλει ουσιαστικά την πρόταση «μια άλλη Μπολόνια είναι εφικτή»... Δηλαδή δεν αντιδρά στην ουσία των αλλαγών που έρχονται, αλλά παζαρεύει απλά το πώς αυτά τα μέτρα θα είναι πιο light (ελαφρά).

Ομως η ανάγκη σήμερα είναι «αγώνας για ριζικές αλλαγές στις σπουδές, στην εργασία, στην κοινωνία». Αλλαγές που θα εξασφαλίζουν για την Ανώτατη Εκπαίδευση να είναι ενιαία, ισότιμη, ολοκληρωμένη, το περιεχόμενό της να υπηρετεί τις ανάγκες του λαού και της ίδιας της επιστήμης (όχι της διαστρέβλωσης της επιστήμης με βάση τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας). Πρέπει ακόμα να εξασφαλίζουν ότι η Ανώτατη Εκπαίδευση θα είναι αποκλειστικά δημόσια, δε θα ελέγχεται ούτε ως προς το σχεδιασμό ούτε ως προς το περιεχόμενό της από την πλουτοκρατία και, φυσικά, θα είναι δωρεάν, θα εξασφαλίζει τη δυνατότητα ισοτιμίας των φοιτητών στις σπουδές χωρίς να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ από την τσέπη τους.

Αυτή είναι η θέση της Πανσπουδαστικής ΚΣ για την Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, που υιοθετήθηκε το προηγούμενο διάστημα από δεκάδες συλλόγους, επιτροπές ετών κι επιτροπές αγώνα των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Αυτό το διεκδικητικό πλαίσιο είναι προϋπόθεση για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών της νεολαίας και συνολικότερα του λαού για πτυχία με αξία - δουλιά με δικαιώματα, για σίτιση, στέγαση, συγγράμματα δωρεάν για όλους.

Το Πανελλαδικό Συντονιστικό - στη δημιουργία του οποίου πρωτοστάτησε η ΠΚΣ - αντιπάλεψε στην πράξη την κυβερνητική πολιτική, το στημένο «διάλογο», τα νομοσχέδια για το ΔΙΚΑΤΣΑ, την αξιολόγηση, τα ΙΔΒΕ. Γι' αυτό και ψήφος στην ΠΚΣ σημαίνει ψήφος για την ενδυνάμωση και τη συνέχεια των αγώνων κόντρα σ' αυτή την πολιτική.

Εξάλλου, η ΠΚΣ είναι η μόνη δύναμη που αντιπαλεύει συνολικά την πολιτική κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ, τις στρατηγικές κατευθύνσεις της Μπολόνια, που υποβαθμίζουν τα μορφωτικά δικαιώματα των φοιτητών και αποσυνδέουν το πτυχίο από το επάγγελμα, σπρώχνοντας τους νέους στην ημιμάθεια και την ανεργία ή την ψευτοαπασχόληση.

Και πέρα από αυτούς τους αγώνες η ΠΚΣ πρωτοστατεί στους αγώνες ενάντια σε όλα όσα μαυρίζουν τη ζωή της νεολαίας, στον πόλεμο και τις αντιιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ενάντια στις φωνές που καλλιεργούν κλίμα φόβου και τρομο-λαγνείας. Ενάντια σε κυβέρνηση, ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ που προετοιμάζουν νέους πολέμους, νέα έφοδο στα δημοκρατικά μας δικαιώματα, διαμορφώνοντας ένα ζοφερό μέλλον για μας, χωρίς εμάς.

Παράλληλα, παίρνει πρωτοβουλίες για τον πολιτισμό, ενάντια στα ναρκωτικά, για το περιβάλλον, τον αθλητισμό. Δίνει στα ενδιαφέροντα των φοιτητών και σπουδαστών συλλογική διέξοδο, ενισχύοντας τη δημιουργική συμμετοχή, κόντρα στον ατομικισμό και την παθητικότητα που προωθεί το σύστημα.

Η ψήφος στην ΠΚΣ είναι ψήφος ανυπότακτη, ψήφος αξιοπρέπειας. Ενάντια στους μηχανισμούς που στήνουν η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ με τη συμμετοχή ή την ανοχή διοικήσεων - καθηγητών για να εκπαιδεύσουν τους φοιτητές στην υποταγή και την προσαρμογή στις απαιτήσεις των κάθε λογής εξουσιών.

Σε τελική ανάλυση, είναι ψήφος για φοιτητικό κίνημα που μαζί με το εργατικό, λαϊκό θα ανοίξει το δρόμο για συνολικότερες ανατροπές. Γιατί μόνο έτσι θα πάψουν τα πανεπιστήμια και η επιστήμη να είναι έρμαια της αγοράς και της κερδοσκοπίας και θα υπηρετούν απρόσκοπτα την ευημερία του λαού και της νεολαίας.