Κατά τη διάρκεια μιας παρτίδας, παρουσιάζονται θέσεις που φαίνονται σίγουρα χαμένες και παρόλα αυτά ο παίκτης που βρίσκεται στη δύσκολη θέση, στην πορεία, βρίσκει με κάποιο ανορθόδοξο τρόπο το δρόμο προς τη νίκη.

Προσοχή όμως, αυτό δε σημαίνει ότι σε μια παρτίδα είναι πάντα δυνατό ένας παίκτης να παίζει συνέχεια αντιθεωρητικές και «αντιποζισιονέλ» κινήσεις, γιατί αυτές αργά ή γρήγορα θα τον οδηγήσουν φυσικά στην ήττα. Οι βασικές αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται μια παρτίδα, δεν πρέπει να καταστρατηγούνται, όπως κάνει ο λευκός στην παρακάτω παρτίδα. (Βλέπε 6. α3; καθώς και στο διάγραμμα του κειμένου 11. ζ3;).

Σ' ένα άνοιγμα που ξεκινάει με το πιόνι της βασίλισσας, ο μαύρος το γυρνάει έντεχνα, από Ινδική σε Αγγλική και εκμεταλλεύεται θαυμάσια τα λάθη του λευκού: 1. δ4 Ιζ6 2. γ4 γ5 3. Ιζ3 γδ4 4. Ιδ4 ε6 5. Ιγ3 Αβ4 6. α3;(Μια κακή κίνηση, που έχει σαν αποτέλεσμα το χάσιμο τέμπου, καθώς και την καταστροφή της δομής των λευκών πιονιών. Θα μπορούσε να παίξει 6. Αδ2 ή 6. Βγ2. Η συνέχεια ήταν)6... ΑχΙ+ 7. βχΑ Βα5 8. Ββ3 Ιγ6 9. ΙχΙγ6 βχΙ 10. Πβ1 Ιε4 11. ζ3;(Εδώ ο λευκός καταστρατηγεί τη βασική αρχή της τακτικής, το στοιχείο απομάκρυνση δηλαδή, ενώ θα μπορούσε να παίξει έστω 11. Αβ2) 11... Πβ8! (θυσία πύργου απομακρύνοντας τη «Β» από το «γ3»!) και τώρα 12. Β~ ΠχΠ 13. ΒχΠ Βχγ3+ 14. Ρδ1 Ιζ2+ και ματ!