Τι κι αν ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον χαρακτηρίζεται από την προβολή τραγουδιών, που απέχουν έτη φωτός από αυτό που ονομάζουμε πολιτιστικό έργο; Τι κι αν εκείνο που προωθεί αυτή η διοργάνωση δεν είναι η αληθινή πολιτιστική δημιουργία, αλλά κατά κόρον οι πανομοιότυπες, κενές περιεχομένου και αισθητικής αξίας, καρικατούρες; Το πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας - από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μέχρι τον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, υπουργούς κ.ά. - συγχαίροντας την Ελενα Παπαρίζου για το πρώτο βραβείο, επιδόθηκε σε ένα ντελίριο ανακοινώσεων, χαρακτηρίζοντας, μάλιστα, τη διάκριση ως εφαλτήριο και για άλλες επιτυχίες στο χώρο του πολιτισμού.

Ποιον πολιτισμό, άραγε, εννοούν; Αυτόν που εκπροσωπεί η Γιουροβίζιον, των εφήμερων, εύπεπτων προϊόντων της μουσικής βιομηχανίας; `Η, αυτόν που οι κυβερνήσεις τους τον έχουν καταδικάσει στην ασφυξία, στο τέλμα και συνεχίζει μόλις ν' αναπνέει, χάρη στην κατάθεση ψυχής, στο μεράκι, στο πείσμα ορισμένων καλλιτεχνών; Μάλλον τον πρώτο εννοούν, γιατί για τον δεύτερο κάνουν ό,τι μπορούν για να τον περιορίσουν, να τον πνίξουν. Ας μιλήσουν, λοιπόν, ξεκάθαρα.

Οσο για τα λεγόμενα «οφέλη» - ενόψει, μάλιστα, της διοργάνωσης του επόμενου διαγωνισμού από την Ελλάδα - αυτά θα αφορούν στις μεγάλες μπίζνες των δισκογραφικών μεγαθηρίων και των τηλεοπτικών εταιριών. Κανενός είδους όφελος δε θα υπάρξει για τον ελληνικό λαό και τη χώρα, που παραμένει «number one» στη φτώχεια και την ανεργία. Κι όσο για τα πανηγύρια; Χωρίς άρτο ...θεάματα.