Τα φώτα στην πλατεία σβήνουν. Ανάβει λευκή η οθόνη. Φωνές που ξεκινάνε απ' τα παρασκήνια και πλησιάζουν, απαγγέλλουν απλά στίχους του Ρίτσου. Μπλέκονται μεταξύ τους και σε ορισμένα σημεία ακούγονται καθαρά. Οι ηθοποιοί εμφανίζονται σαν σκιές μπροστά στη λευκή οθόνη και αργά, απαγγέλλοντας, παίρνουν τις θέσεις τους.

«Ηταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ, δύσκολος δρόμος».

«Το 1909 στη Μονεμβασιά Λακωνίας...».

«Δω πέρα ο ουρανός δε λιγοστεύει ούτε στιγμή το Λάδι του ματιού μας/Δω πέρα ο ήλιος παίρνει πάνω του το μισό βάρος της πέτρας που σηκώνουμε στη ράχη».

1921: Ο θάνατος εμφανίζεται βίαια στη ζωή του. Μέσα σε τρεις μήνες ο ποιητής χάνει από φυματίωση αδελφό και μάνα.

«Κράτησα εντός της μάνας μου το φέρετρο ανοιχτό».

Τελειώνει το γυμνάσιο στο Γύθειο κι έπειτα πηγαίνει στην Αθήνα. Δουλεύει σαν αντιγραφέας σε συμβολαιογραφείο.

«Πάλεψε με τις λέξεις, με το χρόνο, με τα πράγματα. Εδωσε θέση στην πεταλούδα, στο χαλίκι, στ' αλογάκι της Παναγίας. Στους ολονύχτιους στεναγμούς των άστρων, στη δροσοστάλα που πέφτει απ' το ροδόφυλλο, στ' άρρωστο αηδόνι, στις μεγάλες σημαίες, στο γαλάζιο, στο κόκκινο, στο κίτρινο. Πλούτισε τον κόσμο με μόχθο και εγκαρτέρηση. Σκαλί σκαλί ανέβηκε την πέτρινη τεράστια σκάλα».

Σανατόριο. «Απ' την πληγή μου κοίταξα του κόσμου την πληγή». Μελετά Μαρξισμό και δένεται με το προοδευτικό - επαναστατικό κίνημα της εποχής. Ο ποιητής Ρίτσος εξελίσσεται. Ο αγωνιστής Ρίτσος γεννιέται.

1933. «Τρακτέρ» και Ι. Σοστίρ στο «Ριζοσπάστη».

1936. Η Θεσσαλονίκη πνίγεται στο αίμα. Απεργία καπνεργατών. «Τα που δε μούπαν οι καιροί και όλου του κόσμου οι γλώσσες/ Μου τάπε μόν' η μια στιγμή, ξεχωριστή στις τόσες». Επιτάφιος.

Δεκέμβρης του 1937. Η αγαπημένη του αδερφή Λούλα κλείνεται στο Δημόσιο Ψυχιατρείο, ύστερα από μια σοβαρή νευρική κρίση. «Το λιγνό σώμα σου περιτυλίγεται τον τεφρό μανδύα της αλλοφροσύνης. Τα μάτια σου απομείνανε δύο πύργοι γυάλινοι, ακατοίκητοι και μέσα τους γυρνούν αδέσποτες οι σκιές του παρελθόντος». Παλαμάς: «Να παραμερίσουμε ποιητή για να περάσεις».