1952.Ο Ν. Μπελογιάννης στο απόσπασμα. Ο Γ. Ρίτσος στον Αϊ - Στράτη. «Εσύ απόδειξες πόσο μικρή είναι η λευτεριά, να φιλάς ένα στόμα, να κάθεσαι βουβός στο πεζούλι της βραδιάς. Πόσο μικρή είναι τούτη η λευτεριά μπροστά στην άγρια λευτεριά να βγάζεις την καρδιά σου σα γαρίφαλο απ' τον κόρφο σου για να μοσχοβολάν τα σύμπαντα Θυσία και ειρήνη».

Το '54 παντρεύεται. «Με τα τέσσερα παράθυρά μου ολάνοιχτα στον κόσμο που τον συγύρισε με το γλυκό της βλέμμα η Φαλίτσα, καλή μου Φαλίτσα, ναι, ναι, καθόλου δε με ανησυχείς, άλλαξε τα τριαντάφυλλα και στα τρία ανθοδοχεία του δωματίου μου και στην τραπεζαρία και στην αίθουσα αναμονής του ιατρείου, βάλε και δύο τριαντάφυλλα στο βρεφοζυγό, μα πρόσεχε μη τα ζυγίσεις, ποτέ δε ζυγιάζονται τα τριαντάφυλλα σε καμιά ζυγαριά παρά μονάχα στην τρυφερότητά σου».

1955. Η Ελευθερία, η Ερη. «Μαζί της γεννιέται ένα καινούργιο φως στη ζωή μου»

Ταξίδια και το 1960 ο «Επιτάφιος» κυκλοφορεί μελοποιημένος από τον Μ. Θεοδωράκη. Το '63 ο Γρ. Λαμπράκης. «Επεσε το μεγάλο δέντρο - χίλια πουλιά καθόταν στα κλαδιά του. Δε φύγαν τα πουλιά. Στέκονται και κοιτάνε το πεσμένο δέντρο και σωπαίνουν». «Σας έλεγα λοιπόν πως δεν υπάρχει θάνατος».

21 Απρίλη 1967. «Ούτε αρχή - λέει - ούτε τέλος Κύκλος/ Ούτε κύκλος/ Πιάνω τα κάγκελα τα μετρώ. Δεν υπάρχουν».

Γυάρος - Παρθένι - Αγιος Σάββας - Καρλόβασι. «Θα θυμηθούμε μια μέρα, το δίκιο του τρελού πάνω στη στέγη να φωνάζει, να φωνάζει: φασίστες και γομάρια, να φωνάζει: αρχόντισσά μου τρέλα λευτεριά μου». «ΟΡΕΣΤΗΣ», «ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ»,«ΑΙΑΣ»,«ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ»,«ΙΣΜΗΝΗ»,«ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ και ΣΚΑΛΑ», «ΓΚΡΑΓΚΑΝΤΑ»,«ΜΑΝΤΑΦΟΡΕΣ»

«Ω ανήμπορο ποίημα ανήμπορο, ανήμπορο ατελέσφορο. Οι νεκροί δεν ανασταίνονται. Υπάρχουν».

Νοέμβρης του `73 «Ημερολόγιο μιας εβδομάδας».

«Ασπρο της μεγάλης ώρας Πράξη του δίκιου παιδιά μεγαλωμένα στη φωτιά ανήλικοι ήρωες Πώς την υψώσατε στους ώμους σας την ιστορία;»