...Ο Χαρίλαος Φλωράκης μαζί με τη σωματική του λεβεντιά διέθετε και ψυχική λεβεντιά. Εβλεπε τους συγκρατούμενούς του σαν φίλους, συναγωνιστές, συμπολεμιστές του, χωρίς ίχνος έπαρσης, όπως ο πατέρας τα παιδιά που δουλεύουν μαζί για το καλό της οικογένειας. Ετσι αγνά ένιωθε και ο Χαρίλαος τους αγωνιστές για τον ίδιο σκοπό, το καλό του τόπου, τους πολιτικούς συγκρατούμενούς του. Απλός σ' όλες τις εκδηλώσεις. Στις δουλιές της Ακτίνας του θαλάμου του, των μαγειρείων, συμμετείχε τακτικά, όπως όλοι μας. Τους τραυματίες και τους ανάπηρους του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ τους έβλεπε, και δικαιολογημένα, με ιδιαίτερη στοργή και συμπόνια. Μαζί πολέμησαν, μαζί γνώρισαν τις τρομερές δυσκολίες του ένοπλου αγώνα και φυσικό είναι να τους έβλεπε συναισθηματικά με διαφορετική συμπάθεια...

ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΗΓΑΣ, συγκρατούμενος