Υπήρξε ένα «ξέσπασμα» στα ΜΜΕ αλλά και από όλο τον κόσμο για τη μεγάλη πολιτική προσωπικότητα του Χ. Φλωράκη που σημάδεψε τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας σε κρίσιμες και δύσκολες στιγμές.

Αυτό πραγματικά το «φαινόμενο» ήταν φανερό ότι δε θα μπορούσε να είναι ένα τυχαίο απλό γεγονός. Υπήρξε η αιφνίδια εκδήλωση - «ξέσπασμα» μιας μακράς διεργασίας στη συνείδηση του λαού, που ξεκινάει παραδοσιακά από τη «φύτρα» της Εθνικής Αντίστασης(1941-'44) και του εμφύλιου πολέμου (1946-'49), για να φθάσει στις σημερινές συνθήκες της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης του ιμπεριαλισμού.

Ωριμος και αγωνιστικός ο ελληνικός λαός δεν ικανοποιείται από τους ηγέτες και τα προγράμματα των κομμάτων που κυβερνούν. Επιζητεί αγωνιστικούς πολιτικούς χώρους με ηγέτες αψεγάδιαστους στη δημόσια και ιδιωτική ζωή τους, τίμιους αγωνιστές με πίστη και συνέπεια για ψηλά ιδανικά. Αυτά τον εκφράζουν και αυτά βρήκε στο πρόσωπο του Χαρίλαου Φλωράκη. Ο θάνατός του ήταν μια «υπόγεια έκρηξη» της λαϊκής βούλησης, που μπροστά στην ορμή της δεν μπορούσε να υπάρξει καμιά αντίσταση.

Ετσι δημιουργήθηκε το «φαινόμενο» της καθολικής αναγνώρισης της μεγάλης προσωπικότητας του Χ. Φλωράκη και, φυσικά, του χώρου που εκπροσωπούσε, του ΚΚΕ. Τα γεγονότα αυτά επιβεβαιώνουν, για μια ακόμη φορά, ότι η «άσβεστη» φλόγα της Αντίστασης με ψηλά ιδανικά το σοσιαλισμό, οιστρηλατεί διαχρονικά τη συνείδηση του λαού, έτσι ώστε «ξεσηκώνεται» για να επιβάλλει τη βούλησή του, όταν τούτο απαιτούν οι συνθήκες. Προς μεγάλη απογοήτευση όλων όσων πίστεψαν πως μετά την ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού (ΕΣΣΔ κλπ.), ο Σοσιαλισμός πέρασε, δήθεν στο «χρονοντούλαπο» της Ιστορίας!

ΤΑΚΗΣ ΧΙΟΥΡΕΑΣ, Αντιστασιακός εκπαιδευτικός