Στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» πολλές επιχειρήσεις αποφάσισαν τη μετεγκατάστασή τους σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, νέα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου βρίσκουν φθηνότερα εργατικά χέρια και μεγαλύτερη φορολογική «ασυλία». Συχνά ακούμε, ή διαβάζουμε, ότι η α, ή η β επιχείρηση «μετακόμισε» στην Ουγγαρία, τη Λιθουανία, την Πολωνία, ή σε κάποια άλλη από τις χώρες αυτές, επικαλούμενη το «χαμηλό κόστος εργασίας».

Αν, αυτή η εφαρμογή της ελεύθερης κίνησης των κεφαλαίων, είχε για μερικά χρόνια κάποιες «ευεργετικές» επιπτώσεις στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, δηλαδή κάποιες επενδύσεις και κάποιες θέσεις εργασίας, τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν. Τα μονοπώλια (ευρωπαϊκά και άλλα) επικαλούνται και πάλι την «ανταγωνιστικότητα» και τα ακόμη πιο φθηνά εργατικά χέρια για να κινηθούν τώρα προς την Ασία. Αφήνοντας πίσω τους, συντρίμμια.

Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις που καταγράφει το Eurostat: η Ουγγαρία το 2003 έχασε επενδύσεις 350 εκατ. ευρώ και 41 εκατ. ευρώ στους κλάδους των τροφίμων και των κλωστοϋφαντουργικών αντίστοιχα. Η Λιθουανία έχασε 71 εκατ. ευρώ και η Τσεχία 54 εκατ. ευρώ, επίσης στα κλωστοϋφαντουργικά. Η Πολωνία έχασε 71 εκατ. ευρώ το 2002 και 33 εκατ. ευρώ το 2003 σε επενδύσεις στον κλάδο κατασκευής ραδιοφώνων, τηλεοράσεων, τηλεπικοινωνιακού υλικού. Ουγγαρία και Σλοβακία απώλεσαν αντίστοιχα 102 και 155 εκατ. ευρώ στην αυτοκινητοβιομηχανία.

Οι εξελίξεις αυτές αναδεικνύουν τον πραγματικό χαρακτήρα της «ανταγωνιστικότητας», η οποία δεν είναι τίποτα περισσότερο από το κυνήγι του μέγιστου κέρδους από το κεφάλαιο, με τη διαρκή μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων σ' όλο τον κόσμο.