Γιούρα Κάτεργο (Μεγάλη Πέμπτη): Ο αρχιβασανιστής αρχιφύλακας Κούτρας, 4ου Ορμου, έδωσε εντολή στο φύλακα Τσατάλα να μας τιμωρήσει γιατί δεν κατεβήκαμε να πάρουμε μέρος στη λειτουργία στην εκκλησία πάνω στο κάτεργο, ενώ καθαρίζαμε τη σκηνή μας, εγώ και ο σύντροφος Καραμούτσος Βασίλης από τη Θεσσαλία.

Μας υποχρέωσαν να μεταφέρουμε ένα τσουβάλι αλεύρι 70 οκάδων από το λιμανάκι του όρμου ως το φούρνο. Ο σύντροφος κι εγώ αρνηθήκαμε, με συνέπεια να μας δείρουν. Ο Βασίλης ήταν εύσωμος. «Θα το πάρω εγώ, Γιώργο», μου είπε, «γιατί εσύ δεν μπορείς, είσαι μικρός και αδύνατος». Εγώ επέμενα να το πάρουμε μαζί. «Ασε Γιώργο, ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει», συμπλήρωσε.

Η κουβέντα του αυτή με έβαλε σε ανησυχία. Τελικά ο Βασίλης φορτώθηκε το εβδομηντάρι τσουβάλι και βάδισε σταθερά προς το φούρνο. Στα εκατό μέτρα σωριάστηκε στη γη. Εμπηξα τις φωνές και 3-4 σύντροφοι κατέβηκαν από το κάτεργο και με ένα φορείο τον πήγαν στο γιατρό. Εκεί διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Μετά από αυτό το γεγονός, χρησιμοποιούνταν βαγονάκια για τη μεταφορά αλεύρων και άλλων βαριών υλικών.

Το περιστατικό το διηγούμαι στη μνήμη όλων αυτών που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο ανάσκελο νησί. Θα μου πείτε, ύστερα από τόσα χρόνια τώρα το θυμηθήκατε; Δε θυμόμουν το επώνυμο του συντρόφου κι έψαξα και το βρήκα. Μου το είπε ο σύντροφος Αποστόλης Τσούφης, από το Παράρτημα Θεσσαλίας, που επίσης ήταν στη Γιούρα και τον γνώριζε.

Γιούρα, ανάσκελο νησί,

που τη νεολαία τη μισή

στους όρμους έχει ρίξει.

Δεν απολύεται κανείς,

δε δειλιάζει κανείς,

ούτε με τις κλοτσιές του Γλάστρα

και στο δρόμο της συκιάς,

κανένας δεν υποκύπτει.

Στέκεται όρθιος κι υπερήφανος

σαν κομμουνιστής.