Με την ευκαιρία του θορύβου που γίνεται αυτόν τον καιρό σχετικά με την αναγραφή ή όχι του θρησκεύματος των Ελλήνων πολιτών στις ταυτότητές τους, επιστολογράφος μας από την Κομοτηνή, ανώνυμα σχολιάζει τις σχέσεις Εκκλησίας-κράτους και διατυπώνει τις απόψεις του, από τις οποίες δημοσιεύουμε ορισμένες. Αφού αναρωτιέται «με πιο δικαίωμα το κράτος πληρώνει τους μισθούς των παπάδων από τον κρατικό προϋπολογισμό δίχως να ρωτήσει τους φορολογούμενους, αναφέρει:

...«Οταν ο κ. Χριστόδουλος έγινε Αρχιεπίσκοπος, το πρώτο που ζήτησε από τον Πρωθυπουργό ήταν αύξηση στους μισθούς των παπάδων καθώς και την παροχή πριμ παραγωγικότητας!! Ο κ. Σημίτης τούς τα έδωσε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Στους συνταξιούχους όμως, που και προεκλογικά υποσχέθηκε αύξηση, έως τώρα τίποτα δεν έκανε».

«Αλήθεια, γιατί το κράτος υπολογίζει τόσο πολύ στην Εκκλησία; Τι είναι αυτό που προσφέρει στην κοινωνία; Πιο είναι το αποτέλεσμα του κοινωνικού της έργου, που λέει ότι κάνει; Η κοινωνία μας έχει φθάσει στα έσχατα με τα ναρκωτικά και την εγκληματικότητα, γιατί λοιπόν δε βγαίνουν οι ιεράρχες αυτοί, που τόσο κόπτονται για τις ταυτότητες, να φωνάξουν, να κάνουν συλλαλητήρια για την αδικία, την ανεργία, τη φτώχεια;

Από την άλλη, τονίζεται, «η Εκκλησία, ως γνωστό, έχει τεράστια περιουσία, το σωστό θα ήταν να μισθοδοτούνται οι παπάδες από αυτά τα έσοδά της. Στο κάτω-κάτω, σ' όποιον του αρέσει να πηγαίνει στην Εκκλησία, αυτός και να τους πληρώνει. Εγώ και πολλοί άλλοι που δεν πηγαίνουμε ποτέ γιατί να χαρατσωνόμαστε;».

«Είναι πια καιρός, πιστεύω, να απαιτήσουμε τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος. Εάν δε ληφθούν δυναμικές αποφάσεις και δε δοθούν λύσεις σε χρονίζοντα τόσο βασικά προβλήματα, πολύ φοβάμαι ότι σαν λαός δε θα πάμε μπροστά».