«Το 3ο Γυμνάσιο Κέρκυρας ανακοινώνει ότι δε συμμετέχει με τη θεατρική του ομάδα στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Νεολαίας του ΚΚΕ». Αυτή η απόφαση κοινοποιήθηκε χτες από το παραπάνω σχολείο βάζοντας βέτο στη συμμετοχή της μαθητικής θεατρικής ομάδας που είχε κανονίσει να παρουσιάσει το αντιπολεμικό έργο «Ο μπαμπάς πόλεμος» του Ι. Καμπανέλλη, στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Κέρκυρα, σήμερα και αύριο.

Σύμφωνα με καταγγελίες της ΝΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ η παραπάνω απόφαση, παραμονές του Φεστιβάλ, επιβεβαιώθηκε από τον διευθυντή της Περιφερειακής Διεύθυνσης Παιδείας Ιονίων Νήσων, ο οποίος σε συνάντηση που είχε με στελέχη του ΚΚΕ επικαλέστηκε έγγραφο του υπουργείου Παιδείας, σύμφωνα με το οποίο θεατρικές και μουσικές ομάδες σχολείων δεν μπορούν να συμμετέχουν σε τέτοιες εκδηλώσεις.

Με βάση τα παραπάνω εγείρονται εύλογα πολλά και σοβαρά ζητήματα για τη δημοκρατικότητα λειτουργίας των σχολείων και την ελευθερία των μαθητών να εκφράζονται μέσα από καλλιτεχνικές και πολιτικές εκδηλώσεις. Ταυτόχρονα καταδεικνύονται ο φόβος και η πρεμούρα της άρχουσας τάξης μήπως και τα παιδιά των εργατών και του λαϊκού κινήματος αφυπνιστούν και αναπτύσσουν δραστηριότητες και ενδιαφέροντα τα οποία καλλιεργούν την άμιλλα, την ερασιτεχνική δημιουργία, τον πολιτισμό, την ειρήνη.

Αλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που αισθάνονται το φόβο της οργανωμένης πάλης και συλλογικής δράσης της νεολαίας. Το παρελθόν είναι γεμάτο από ανάλογες ενέργειες, τόσο επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ (δίκες μαθητών, ιδιώνυμο, νέος σχολικός κανονισμός).

Αραγε η αντιπολεμική θεατρική παράσταση από τους μαθητές δεν εντάσσεται στον ελεύθερο και δημιουργικό χρόνο που πρέπει να υπάρχει και να ενισχύεται από το σχολείο; Δεν αποτελεί η παραπάνω θεατρική παράσταση διαπαιδαγωγιτική μέθοδο ανάπτυξης της προσωπικότητας και ενίσχυσης της πρωτοβουλίας των μαθητών με παράλληλη ανάπτυξη του συλλογικού πνεύματος και των φιλειρηνικών αντιιμπεριαλιστικών συνθημάτων;

Σίγουρα αποτελεί, αλλά από ό,τι φαίνεται ενοχλεί. Και δημιουργεί αντιδράσεις για ένα επιπλέον λόγο, διότι η ΚΝΕ και το ΚΚΕ πρωτοστατούν στην ανάπτυξη της οργανωμένης πάλης εργατών και νεολαίας απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική. Μια αντιλαϊκή πολιτική που βάζει φραγμούς στο σχολείο, οδηγεί στην ανεργία και την απαξίωση των πτυχίων και προβάλλει τον ατομισμό, τη ναρκω-κουλτούρα και τον πόλεμο ως δεδομένα και αναπόφευκτα.