Δυο φορές το Πρωτοδικείο της Αθήνας έκρινε άκυρα τα αποτελέσματα συνεδρίων της ΓΣΕΒΕΕ, γιατί οι παρατυπίες στην ανάδειξη των οργάνων της ήταν τέτοιες που αλλοίωναν τον πραγματικό συσχετισμό δύναμης που προέκυπτε από τη βάση. Και μάλιστα τα δικαστήρια εξέτασαν ένα μόνο μέρος των παρατυπιών οι οποίες παρουσιάστηκαν, που τις έκριναν αρκετές για να τεκμηριώσουν τις αποφάσεις τους χωρίς να προχωρήσουν στην εξέταση του συνόλου των παρατυπιών (αυτή είναι μια συνηθισμένη δικαστική πρακτική). Τις ενστάσεις κατέθεσαν ομοσπονδίες που στη διοίκησή τους κυριαρχούσαν οι δυνάμεις της ΔΗΚΕΒΕ. Παρά τις δικαστικές αποφάσεις η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΒΕΕ, την οποία συγκροτούν οι δυνάμεις του δικομματισμού και του ΣΥΝ, συνέχισε την ίδια πρακτική αλλοιώσεων των συσχετισμών. Στην τελευταία δικαστική απόφαση άσκησαν έφεση που εκδικάζεται στις 22/9. Τέσσερις όμως μέρες πριν την εκδίκαση της έφεσης εξάγγειλαν συνέδριο, στην κυριολεξία «τραβηγμένο από τα μαλλιά», έτσι ώστε να εμφανιστούν στο δικαστήριο «αναβαπτισμένοι», μέσα από δήθεν καθαρές εκλογικές διαδικασίες και να ακυρώσουν τη δικαστική προσφυγή που οι ίδιοι κατέθεσαν!!! Αραγε, είναι τόσο σίγουροι για την αρνητική για αυτούς έκβαση της δικαστικής διαδικασίας ώστε σπεύδουν να την προκαταλάβουν;

Ηταν τόση η βιασύνη τους να προλάβουν τους χρόνους, ώστε φρόντισαν να στείλουν στο ταχυδρομείο τις προσκλήσεις για τους αντιπροσώπους σφραγισμένες και υπογεγραμμένες πριν πάρει απόφαση το Διοικητικό Συμβούλιο. Ετσι, ενώ το ΔΣ συνεδρίασε με συνοπτικές διαδικασίες το Σάββατο το βράδυ, οι επιστολές έφθασαν στους παραλήπτες τη Δευτέρα το πρωί! Ελπίζουμε ότι δε θα επικαλεστούν την αναβάθμιση των υπηρεσιών των ΕΛΤΑ γι' αυτό το επίτευγμα...

Τι ήταν όμως αυτό που ώθησε την πλειοψηφία της ΓΣΕΒΕΕ σε ένα τέτοιο χοντροκομμένο πραξικόπημα.

Είναι η «αγωνία για απαλλαγή της Συνομοσπονδίας από τις δικαστικές περιπέτειες», όπως επικαλείται ο πρόεδρος; Μα αν το συνέδριο γίνει με τους ίδιους όρους, ο δρόμος αυτός παραμένει ορθάνοιχτος, όπως συνέβη και τις προηγούμενες φορές.

Μήπως για να απαλλαγούν οι αντιπρόσωποι από τη «ρετσινιά» ότι είναι νόθοι, όπως επικαλούνται; Μα ποιος είπε ότι όλοι οι αντιπρόσωποι είναι νόθοι. Είναι νόθοι τόσοι αντιπρόσωποι όσοι χρειάζονται για να ευνοηθεί η συγκρότηση στη ΓΣΕΒΕΕ του σημερινού μπλοκ της πλειοψηφίας, που αποτελείται από την ΠΑΣΚΕΒΕ και την ΑΣΚΕΒΕ.

Και στο κάτω - κάτω της γραφής τι περισσότερο θα έκανε η σημερινή πλειοψηφία αν ήταν απαλλαγμένη από τις «δικαστικές περιπέτειες»;

Εδώ, όπως γίνεται φανερό, έχουμε να κάνουμε με μια όξυνση της μάχης των συσχετισμών μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Και πέρα από τους λόγους που νομικά στοιχειοθέτησαν τις ενστάσεις, η κατάσταση που επικρατεί με το επίπεδο των διαδικασιών του συνδικαλιστικού κινήματος είναι πράγματι ζοφερή.

Σωματεία που δε συγκεντρώνουν και δεν ενημερώνουν τα μέλη τους, που κάνουν μόνο εκλογοαπολογιστική συνέλευση όποτε θυμηθεί το ΔΣ, που δεν έχουν πραγματική δράση, και που στο τέλος βέβαια ο καθένας ψηφίζει τον «κολλητό του».

Ομοσπονδίες που στα χαρτιά εμφανίζονται με χιλιάδες μέλη στα πιο απίθανα μέρη της Ελλάδας. Χωρίς καμία πρακτική συνδικαλιστική δράση πέρα από τη διαδικασία εκλογής εκπροσώπων, δηλαδή μοιράσματος θέσεων, που στις τοπικές κοινωνίες ή στον περιορισμένο συντεχνιακό ορίζοντα ορισμένων κλάδων, μπορεί να διαθέτουν κάποιο κύρος και να εξυπηρετούν προσωπικές φιλοδοξίες, που όμως δεν έχουν καμία αξία για τη λύση των προβλημάτων.

Τα διάφορα ΚΕΚ που έχουν αναδειχτεί σε μηχανισμούς μικροεξυπηρετήσεων που επιδρούν στρεβλά στη συνείδηση. Σε μηχανισμούς χειραγώγησης και χρηματισμού συνδικαλιστών, που σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν αποφασιστική σημασία στη διαμόρφωση των συσχετισμών.

Θα ήταν άδικο να γενικεύσουμε τα φαινόμενα αυτά στο σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος, είναι υπαρκτές οι δυνάμεις που αντιδρούν. Και, φυσικά, δεν είναι τυχαίο ότι φαινόμενα σαν τα παραπάνω ανθούν εκεί όπου οι δυνάμεις της ΔΗΚΕΒΕ απουσιάζουν ή είναι αδύναμες.

Η πλειονότητα των μικρών ΕΒΕ και των αυτοαπασχολούμενων γυρίζουν την πλάτη στα φαινόμενα των παραλυτικών διαδικασιών και των φαινομένων σήψης στις διαδικασίες του συνδικαλιστικού κινήματος και, δυστυχώς, απομένουν μόνοι τους στη διεκδίκηση του μεροκάματου.

Ε, μια τέτοια κατάσταση θέλουν να παγιώσουν οι καρεκλοκένταυροι της ΓΣΕΒΕΕ για να μπορέσουν να επιβάλουν τους συσχετισμούς που θα στερεώσουν την κυριαρχία τους.

Αν όμως όλη αυτή η φασαρία γινόταν μόνο για τους συσχετισμούς, η διαπάλη αυτή πιθανόν να αφορούσε μόνο μια μικρή μερίδα συνδικαλιστών που περιφέρονται γύρω από τα κεντρικά όργανα της Συνομοσπονδίας. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα.

Κάτω από την επιφάνεια διεξάγεται μια έντονη πολιτική διαπάλη.

Από τη μια, η λογική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΒΕΕ που συνοψίζεται στο δίπτυχο: «Οσο γίνεται περισσότερα ονόματα στα χαρτιά, όσο γίνεται λιγότερος κόσμος στο δρόμο». Που αναπαράγει την αποστράτευση των μικρών ΕΒΕ και των αυτοαπασχολούμενων από την οργανωμένη πάλη, από τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.

Από την άλλη, η προσπάθεια των αγωνιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων που επιμένουν ότι για να μπορέσει να γίνει πραγματικότητα μια ουσιαστική διέξοδος από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικρές επιχειρήσεις, είναι απαραίτητη η ενδυνάμωση των δημοκρατικών διαδικασιών, η μαζικοποίηση των σωματείων και των υπόλοιπων οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος σε αγωνιστικό προσανατολισμό.

Από τη μια, η πολιτική του «αξιόπιστου συνομιλητή» κάθε αστικής κυβέρνησης, που ευνουχίζει τις διεκδικήσεις και καταντάει στο τέλος να διαπραγματεύεται τα συμφέροντα κύρια μεσαίων επιχειρήσεων, για πιο «δίκαιους κανόνες στην αγορά», για θέσπιση «ισότιμων όρων ανταγωνισμού». Το ότι η αγορά κυριαρχείται από τα μονοπώλια που φτιάχνουν και τους όρους και τους κανόνες στα μέτρα τους, είναι ψιλά γράμματα.

Από την άλλη, η πολιτική των ζωντανών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, που υπερασπίζονται τη θέση εργασίας και το εισόδημα εκατοντάδων χιλιάδων μικροεπιχειρηματιών, τη στιγμή που οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις τους σπρώχνουν στο περιθώριο.

Οι καιροί όμως δεν περιμένουν.

Οι μικρές επιχειρήσεις έχουν μπει εδώ και χρόνια σε μόνιμη και παρατεταμένη κρίση, που είναι αποτέλεσμα της έντασης της επίθεσης των μονοπωλίων και των «ευρωπαϊκών μονόδρομων». Η φορολογική αφαίμαξη, η δήθεν απελευθέρωση της αγοράς, η απελευθέρωση του ωραρίου, η ακρίβεια, είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες αυτής της κρίσης. Διέξοδος για τις μικρές επιχειρήσεις στα πλαίσια των εφαρμοζόμενων φιλελευθέρων πολιτικών δεν υπάρχει. Και αυτό γίνεται φανερό σε όλο και περισσότερους μικρούς ΕΒΕ και αυτοαπασχολούμενους.

Με την τακτική τους οι συμβιβασμένες ηγεσίες της ΓΣΕΒΕΕ υπονομεύουν καθημερινά όλο και περισσότερο κάθε διεκδικητική φωνή, κάθε διάθεση για αντίσταση και αγώνα. Ψαλιδίζουν κάθε θέση που δε χωράει στα ασφυκτικά πλαίσια της αστικής πολιτικής. Γι' αυτό γίνονται επικίνδυνοι για τα συμφέροντα των ΕΒΕ.

Στις πλάτες των αγωνιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων πέφτει το βάρος να σώσουν την «τιμή» του συνδικαλιστικού κινήματος.

Και βέβαια θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μη γίνει συνήθεια η απαξίωση και η ηττοπάθεια στο συνδικαλιστικό κίνημα. Για να μην καταντήσουν τα όργανά του διεκπεραιωτές των κυβερνητικών επιλογών.

Αυτό, όμως, δεν είναι σήμερα αρκετό από μόνο του.

Οι αγωνιστικές αντιμονοπωλιακές δυνάμεις οφείλουν να συνευρεθούν σε ένα ενιαίο οργανωμένο ρεύμα, ικανό να δίνει συγκροτημένα τη μάχη για την υπεράσπιση των συμφερόντων των ΕΒΕ, να έχει κατακτήσεις, να συνεγείρει συνειδήσεις, να διαλύει αυταπάτες για το προσωρινό της κρίσης, να πολεμάει την ηττοπάθεια και το συμβιβασμό. Που δε θα πετσοκόψει τις ανθρώπινες ανάγκες στα στενά πλαίσια των μονοπωλιακών συμφερόντων. Που θα βλέπει πέρα από το σημερινό ορίζοντα. Που θα αναγνωρίζει την αυταπόδεικτη αλήθεια ότι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μικρών ΕΒΕ και των αυτοαπασχολούμενων είναι εφικτή μόνο μέσα από την εξυπηρέτηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών. Που θα βοηθήσει στη συγκρότηση ενός γενικότερου λαϊκού μετώπου, ικανού να διεκδικήσει την εξυπηρέτηση του συνόλου των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων.